Για να ευχαριστηθώ ξανά την επίδειξη αθλητικού ήθους των αθλητών του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού -και για να βεβαιωθώ ότι η προδημοσίευση υπήρξε απαλλαγμένη από υπερβολές.

Δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας. Οι δηλώσεις του Δημήτρη Διαμαντίδη ήταν όπως ακριβώς δόθηκαν στις εφημερίδες. «Στον τελικό του Λονδίνου ήμουν με την ελληνική ομάδα», είπε χωρίς περιστροφές ο αρχηγός του Παναθηναϊκού. Μάλιστα έβαλε τα γέλια όταν ρωτήθηκε από τον Αντώνη Σρόιτερ αν υποστήριζε τη Ρεάλ ή την ΤΣΣΚΑ.

Με παρόμοιο τρόπο αντέδρασε και ο Κώστας Τσαρτσαρής, αλλά και οι δύο νεαροί άσοι του Ολυμπιακού που πέρασαν από την εκπομπή. Ο Κώστας Παπανικολάου δεν γέλασε, αλλά αγρίεψε. «Είμαι Ελληνας», υπενθύμισε όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την αντίστοιχη ερώτηση. «Δεν είμαι κάφρος», θα μπορούσε να συμπληρώσει, «ούτε βλαξ».

Κι όμως, οι φανατικοί των ένθεν κακείθεν κερκίδων συνεχίζουν απτόητοι το φάλτσο βιολί τους. Δεν τους έπεισαν ούτε οι τοποθετήσεις των ίδιων των αθλητών. «Το είπαν από ευγένεια», γράφουν, αγριεμένοι στο Ιντερνετ. Και μας αποκαλούν ανόητους και αφελείς, εμείς που πιστεύουμε ότι ο ήλιος βγαίνει από την Ανατολή.

«Αν ήσαν τόσο καλοί χαρακτήρες και φίλοι μεταξύ τους, δεν θα έριχναν αγκωνιές στο γήπεδο ούτε θα έφτυναν», επισημαίνουν -λες και δεν είναι προϊόν του οπαδικού πολέμου οι όποιες (ελάχιστες) παρεκτροπές. «Οι δικοί μας είναι καλοί, οι δικοί σας κακοί», γαβγίζουν, με ένθεη μανία τετράχρονου. Οι ανώνυμοι του Διαδικτύου τραγουδούν το πρίμο, οι «κόκκινες» και «πράσινες» εφημερίδες το σεκόντο.

Τοποθετήσεις όπως αυτή του Διαμαντίδη γκρεμίζουν το στερεότυπο του μίσους και χαλάνε τη μαγιά που τρέφει τον χουλιγκανισμό. Οι τελικοί πλησιάζουν ολοταχώς, αλλά τους περιμένουν με ανυπομονησία μοναχά οι βαμμένοι στρατοί και όσοι ψάχνουν να ξεσπάσουν τους καημούς τους στην μπάλα. Οι περισσότεροι αθλητές θα έφευγαν για διακοπές σήμερα κιόλας, εάν είχαν αυτή την πολυτέλεια. Για τους εραστές του μπάσκετ, ας μη γίνει συζήτηση καλύτερα. Τα πλέι οφ του ΝΒΑ και οι ματιές στα ξένα πρωταθλήματα αποτελούν παρηγοριά τις εβδομάδες του τρόμου.

Προσωπικά περιμένω με ανυπομονησία τον Αύγουστο και την επιστροφή της Εθνικής ομάδας στο προσκήνιο. Εκεί θα μαζευτούν οι κορυφαίοι Ελληνες μπασκετμπολίστες και θα αναπνεύσουν καθαρό οξυγόνο, για ένα συναπτό δίμηνο. Και θα απολαύσουν τη συνύπαρξη με αγαπημένους φίλους, μακριά από τα αφιονισμένα βλέμματα όσων αμφισβητούν το προφανές και το αυτονόητο.

Πιο τυχεροί, οι ξενιτεμένοι ζουν το πρόβλημα εξ αποστάσεως και μακαρίζουν την τύχη που τους κράτησε μακριά. Ποιος δεν ζηλεύει την τύχη τού εδώ και μία δεκαετία ξενιτεμένου Νίκου Ζήση; Οι υπόλοιποι, εκείνοι που έμειναν πίσω για να προστατεύσουν τις δύσοσμες Θερμοπύλες, ετοιμάζονται για το ετήσιο βάπτισμα στον λάκκο με τις ακαθαρσίες. Τους αξίζει καλύτερο κοινό, καλύτερο πρωτάθλημα, μία καλύτερη χώρα.

Πηγή: SportDay

Ποδόσφαιρο SPORTS