Ημέρα πένθους σήμερα, για να μη ξεχνιόμαστε. Ημέρα ποδοσφαιρικού πένθους. Στις 2 Ιουνίου 1971 ο Παναθηναϊκός έπαιξε τελικό στο κύπελλο πρωταθλητριών Ευρώπης, αυτό που μετονομάστηκε σε τσάμπιονς ληγκ. Μία πολύ μεγάλη στιγμή του Παναθηναϊκού, που όμως έχει πεθάνει. Γι'αυτό καλύτερα να μην τη θυμάσαι. Πολύ καλύτερα από το να την πενθείς. Επειδή η ημέρα που πάτησαν στο Ουέμπλεϋ παίκτες και οπαδοί του Παναθηναϊκού είναι μία ημέρα ξεχασμένη. Εντελώς απόμακρη. Μία ημέρα που δεν σε εμπνέει, δεν σε φαντασιώνει, ότι μπορεί να επαναληφθεί.
Το γράφω και το εννοώ πέρα για πέρα. Σήμερα, η επέτειος της κορυφαίας επιτυχίας για ελληνική ομάδα ταιριάζει για πένθος. Για κηδεία. Όχι μόνον ο Παναθηναϊκός, όλες οι ομάδες και όλες οι ομαδάρες μας σήμερα είναι πολύ πιο ΠΙΣΩ απ'ό,τι στις αρχές της δεκαετίας '70, σε σύγκριση με το πρώτο ποδοσφαιρικό επίπεδο της Ευρώπης.