Και κάποιοι από εμάς παρακολουθούν από απόσταση. Μιλώ για την ανάπτυξη, την οργάνωση και την εξέλιξη του μοντέλου λειτουργίας της ποδοσφαιρικής ομάδας-επιχείρησης (άλλοι από εμάς τους δημοσιογράφους πάλι, δεν ασχολούνται με τέτοια ζητήματα).

Κι όσο αυτό το μοντέλο αναπτύσσεται, επεκτείνεται και το εύρος των δραστηριοτήτων της σύγχρονης ποδοσφαιρικής επιχείρησης. Η επόμενη χρονιά, για όλους τους ευρωπαϊκούς συλλόγους θα είναι η τελευταία χρονιά που θα ολοκληρώνει την πρώτη φάση της προετοιμασίας της οργανωτικής τους δομής και της οικονομικής τους συμπεριφοράς, έτσι ώστε να ανταποκριθούν πλήρως στις προϋποθέσεις που θέτει η ΟΥΕΦΑ με το Financial fair play.

Είναι πολύ πιθανό, οι ομάδες που είναι ήδη έτοιμες, αυτό το χρονικό διάστημα να εκδηλώσουν μορφές επέκτασης των δραστηριοτήτων τους. Και είναι δεδομένο ότι δραστηριότητες οικονομικής επέκτασης μπορούν -και ήδη το κάνουν- να αναπτύξουν οι ισχυρότερες, οικονομικά, ομάδες που τυχαίνει να είναι και οι δημοφιλέστερες. Tρία από τα στοιχεία που θα κυριαρχήσουν -όπως όλα δείχνουν μέχρι αυτή τη στιγμή- θα είναι η άνοδος του μεταγραφικού τζίρου, λόγω των περισσότερων χρημάτων που βάζουν οι ομάδες στα ταμεία τους από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, η κατασκευή νέων και τεχνολογικά προηγμένων γηπέδων, αλλά και η ανάδειξη νέων ποδοσφαιριστών.

Στο τελευταίο στοιχείο έχει συμβάλει αποφασιστικά η βελτίωση του σκάουτινγκ, η μεγάλη υπεραξία μεταπώλησης των νεαρών ταλαντούχων ποδοσφαιριστών, η αποτελεσματικότερη οργάνωση των ακαδημιών κι ο εντεινόμενος ανταγωνισμός μεταξύ των ομάδων.

Το βλέπουμε ήδη να συμβαίνει, οι περισσότερες μεγάλες -ιδίως- ομάδες δίνουν περισσότερες ευκαιρίες σε νεαρούς από τα φυτώριά τους ή πραγματοποιούν μεταγραφές στοχεύοντας σε ταλαντούχους νεαρούς ποδοσφαιριστές μικρότερων κατηγοριών. Οι μεγάλες ομάδες της ηπείρου, μάλιστα, που έχουν την οικονομική δυνατότητα δημιουργούν ακαδημίες σε όλο τον κόσμο για να ενισχύουν το σκάουτινγκ και να διευρύνουν την εμπορική τους βάση. Η αγορά ποδοσφαιριστών από μικρές ομάδες, προσφέρει στις ομάδες αυτές μία σημαντική οικονομική ανάσα, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί και ως μία μορφή ενός μηχανισμού αναδιανομής του τεράστιου πλούτου που αρκετές ομάδες συσσώρευσαν τα προηγούμενα χρόνια.

Περιοχές όπου πλήττονται περισσότερο από την οικονομική ύφεση (π.χ. Λατινική Αμερική) ή υστερούν σημαντικά σε αναπτυξιακούς οικονομικούς ρυθμούς (π.χ. Αφρική) θα αποτελούν χώρους ευκαιρίας για την ανεύρεση ταλέντων σε προσιτές τιμές, γεγονός που έχει ευνοήσει την ίδια στιγμή το trafficking, την παράνομη διακίνηση ανθρώπων με όρους λαθρεμπορίου.

Ταλέντα και τεχνολογία

Βέβαια, όλος αυτός ο ανταγωνισμός για τον εντοπισμό νέων και ταλαντούχων ποδοσφαιριστών, με την αλλαγή των αγωνιστικών χαρακτηριστικών του ποδοσφαίρου, έχει οδηγήσει στη δημιουργία ενός επιστημονικού πεδίου δημιουργίας ποδοσφαιριστών, πάνω στο οποίο φοβούμαι ότι θα συντριβεί η ποδοσφαιρική φαντασία κι ο αυθορμητισμός. Στο ψηλότερο επίπεδο ανταγωνισμού, όλα παρακολουθούνται και αναλύονται μέσω υπολογιστών, στατιστικολόγων και ειδικευμένων επστημόνων.

Διάβαζα προχθές για ένα νέο μοντέλο παπουτσιού της adidas που ζυγίζει 99 γραμμάρια και μέσω μίας ειδικής τεχνολογίας που διαθέτει, μπορεί να μεταβιβάζει σε πραγματικό χρόνο σε κάθε άλλη συσκευή που διαθέτει το ίδιο λογισμικό, δεδομένα που αφορούν τον ποδοσφαιριστή, την ώρα που αγωνίζεται όπως ταχύτητα, αντοχή, κτύποι καρδιάς, χωρητικότητα πνευμόνων, τιμές οξυγόνου στο αίμα, απόσταση που καλύπτεται από τον ποδοσφαιριστή και άλλα τέτοια. Τώρα πια, ο ατομικός «φάκελος» κάθε ποδοσφαιριστή περιλαμβάνει τόσα πολλά και διαφορετικά επιστημονικά δεδομένα, που 20 χρόνια πριν ήταν αδιανόητα.

Πολλές φορές οι επιλογές των προπονητών είναι συνάρτηση στοιχείων στα οποία έχει πρόσβαση μόνο ένα στενό επιτελείο συνεργατών τους, με αποτέλεσμα να μοιάζουν ακατανόητες στους φιλάθλους που αγνοούν αυτά τα στοιχεία. Το παιχνίδι, γίνεται όλο και πιο σύνθετο και απαιτητικό σε όλα τα πεδία. Ακόμη και τα σχολικά προγράμματα των νεαρών ποδοσφαιριστών που είναι εσωτερικοί στις ακαδημίες τροποποιούνται ανάλογα. Πριν από 7 μήνες είχε γίνει θέμα στην αρμόδια επιτροπή της αγγλικής βουλής το γεγονός ότι οι σπουδαστές ποδοσφαιρικών ακαδημιών, κάνουν πρακτική στο ποδόσφαιρο λιγότερες ώρες από όσες οι σπουδαστές των μουσικών σχολείων, στα όργανα που έχουν επιλέξει.


Και η επιχειρηση;

Εδώ θα πρέπει να γίνει και μία σημαντική επισήμανση. Οσο επεκτείνονται οι δραστηριότητες μίας ομάδας, τόσο περισσότερο αντιμετωπίζεται ως επιχείρηση από το κράτος. Αυτή η γενική αρχή, φυσικά, ισχύει σε άλλες χώρες που έχουν τοποθετήσει το ζήτημα της επιχειρηματικής ανάπτυξης του ποδοσφαίρου σε πολύ πιο σταθερές βάσεις. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Από τη δημιουργία της Πρέμιερσιπ την περίοδο 1992/93 μέχρι το τέλος της περιόδου 2005/06 οι ομάδες της Πρέμιερσιπ πλήρωσαν, όλες μαζί, ένα ποσό για φόρους στο αγγλικό Δημόσιο που φτάνει τα 8,5 δισ. ευρώ. Επιχειρήσεις είναι, κέρδη έχουν και φορολογούνται. Αν ήταν εδώ, όμως, δεν θα είχαν τέτοιους πονοκεφάλους γιατί, πολύ απλά, δεν θα χρειαζόταν να πληρώσουν. Ασε που ακόμη και αν υπάρχουν χρήματα που μπορεί να διεκδικήσει το Δημόσιο, αυτό αδιαφορεί όπως στην περίπτωση της ΑΕΚ. Κατά τα άλλα, όλα καλά και χαιρετισμούς στα παιδιά.

ΠΗΓΗ: Sportday

Ποδόσφαιρο SPORTS