Μόνο με αυτοκτονία δεν θα επιστρέψει στο θρόνο o ΠΑΟ!

Βλέπετε, είναι εξαιρετικά δύσκολο ο Ολυμπιακός να επιστρέψει από το 2-0, έστω κι αν τα τελευταία δυο χρόνια έχει ειδικευτεί σε επιστροφές από βέβαιο θάνατο. Σ’ αυτούς τους τελικούς όμως φαίνεται να μην τον θέλει καθόλου η τύχη που άλλες φορές του χαμογέλασε. Πως να κάνεις παιχνίδι όταν προηγείσαι για δυο περιόδους του αντιπάλου σου, παίζεις εξαιρετική άμυνα, είσαι σχετικώς αποτελεσματικός στην επίθεση και οδηγείς τον αντίπαλο σε διψήφιο αριθμό λαθών, αλλά ξαφνικά αντιμετωπίζεις κι άλλο ένα πρόβλημα τραυματισμού;

Με τον Λο αλλού να πατάει κι αλλού να βρίσκεται λόγω εμφανέστατης οργανικής αδυναμίας, σου έρχεται κι ένας μικροτραυματισμός του Κατσίβελη (που έμεινε έξω για μια ολόκληρη περίοδο) για να σου κόψει τα πόδια.

Ο Παναθηναϊκός σταμάτησε να κάνει «αμερικανίστικα» λάθη, έβαλε τα μεγάλα σουτ και επανήλθε στον αγώνα νωρίς στην τρίτη περίοδο, παίρνοντας τα ηνία. Λίγο η ατμόσφαιρα, λίγο τα τρικ του Πεδουλάκη, λίγο ο εκνευρισμός των ερυθρόλευκων που έβλεπαν ότι δεν μπορούν και κρίθηκε το ματς. Όταν μάλιστα έχασε και την συγκέντρωσή του ασχολούμενος με ορισμένα (όντως) λάθος σφυρίγματα των γκρι (λ.χ. τεχνική ποινή στον Αντίτς, αντί για κερδισμένο φάουλ σε φόλοου-κάρφωμα και λάθος ακύρωση εμπρόθεσμου καλαθιού του Χάινς), οι πρωταθλητές Ευρώπης έχασαν οριστικά το τρένο, έστω κι αν έφτασαν πολύ κοντά στο σκορ στο 35ο λεπτό.

Όσο κι αν ο Παναθηναϊκός ήταν καταπληκτικά στημένος από τον Πεδουλάκη, όσο κι αν βελτιωνόταν συνεχώς και ξεπερνούσε την πίεση του «πρέπει» της έδρας, η αλήθεια είναι ότι ο Μπαρτζώκας βρέθηκε στην πολύ δυσάρεστη θέση να μην έχει φύλλα στην τράπουλα για να ανακατέψει, ειδικά στα γκαρντ. Κι εκεί που είχε, το ανακάτεμα έγινε... σαλάτα. Όλα του πηγαίνουν στραβά σ’ αυτή τη σειρά. Φυσικά δεν αντέδρασε ποτέ στην περιφερειακή άμυνα του Παναθηναϊκού, δεν βοήθησε καθόλου Σπανούλη και Σλούκα, δεν θωράκισε τη ρακέτα του, δεν αντέδρασε γρήγορα όταν χρειαζόταν τάιμ-άουτ όσο τίποτα στον κόσμο.

Αν οι πράσινοι δεν έκαναν παιδικά λάθη (ίσως άγχους), δεν θα βρίσκονταν ποτέ στη θέση να κυνηγούν το σκορ. Διαδικασία στην οποία στάθηκαν ψυχραιμότατοι και ώριμοι. Στα σίγουρα θα είχαν καθαρίσει πολύ πιο γρήγορα το παιχνίδι. Στα σίγουρα κλειδί ήταν και πάλι η άμυνά του και ο χαμηλός ρυθμός που επέλεξε. Άλλωστε, ο αντίπαλος το όπλο του αιφνιδιασμού δεν θα μπορούσε να το έχει για πάρα πολλούς λόγους.

Ο Παναθηναϊκός και σε αυτή τη σειρά που κρίνει τίτλο είναι καλύτερος από τον Ολυμπιακό κι αυτό πολύ δύσκολα θα αλλάξει.

Για να τα λέμε όλα πάντως, στο ΣΕΦ περιμέναμε γκάφες από τους γκρι, στο ΟΑΚΑ τις βρήκαμε. Το διαιτητικό τρίο, αν και θεωρητικά εμπειρότατο, έκανε πολλά λάθη σε σημαντικές φάσεις.

Επίσης, απόψε δικαιωθήκαμε για το γεγονός ότι χλευάσαμε την απόφαση του ΕΣΑΚΕ για τον τρόπο χρήσης του instant replay. 2’.30’’ πριν το φινάλε, το καλάθι του Χάινς που δεν μέτρησε ως εκπρόθεσμο, θα μπορούσε να έχει «σωθεί» εάν οι διαιτητές είχαν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν την τηλεοπτική εικόνα ανά πάσα στιγμή. Αλλά οι εγκέφαλοι της διοργανώτριας είχαν αποφασίσει αλλιώς. Έτσι είναι η ζωή. Ο Ολυμπιακός έχει κάθε δικαίωμα να φωνάζει, καθώς στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο ενδεχομένως άλλαζε κάποιες ισορροπίες. Όσο κι αν (επιμένω) ο Παναθηναϊκός είναι καλύτερος, οι ερυθρόλευκοι έχουν κάθε λόγο να πιαστούν από φάσεις και να φωνάζουν.

Match ball ,λοιπόν, για τον Παναθηναϊκό με τρεις ευκαιρίες. Δε νομίζω να γίνει 3-0, δεν πιστεύω ότι μπορεί και να γυρίσει.

Ραντεβού την Τετάρτη στις 21.00 και οψόμεθα...