Δεν είναι η πρώτη φορά, λοιπόν, που βλέπουμε τέτοιες άσχημες καταστάσεις όπως φέτος. Μήπως, όμως, πρέπει κάτι να γίνει, επιτέλους, για να σταματήσει αυτό το κακό;

Και η λύση είναι μια. Οι ελληνικές ομάδες, λοιπόν, σαρώνουν στην Ευρώπη. Κατακτάνε την μια κούπα ευρωλίγκας μετά την άλλη, ενώ πολύ συχνά φτάνουν και οι δυο αιώνιοι στο φάιναλ φορ. Εκεί, μάλιστα, δεν ανοίγει μύτη τις περισσότερες φορές κι ας είναι στο ίδιο γήπεδο του εξωτερικού οπαδοί του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Δεν σηκώνει, άλλωστε, μαγκιές εκτός συνόρων.

Εκεί, λοιπόν, που ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός πάνε κάθε χρόνο φάιναλ φορ είτε ο ένας, είτε και οι δυο μαζί ακόμα καλύτερα, ας κάθονται μετά δυο βδομαδούλες ακόμα στην ίδια πόλη, ύστερα από το φινάλε της ευρωλίγκας, για να παίζουν καπάκι και τα ελληνικά πλέι οφ. Συν τον τελικό κυπέλλου. Από τέσσερα ως έξι ματς, δηλαδή.

Στο εξωτερικό, λοιπόν, τις περισσότερες φορές όλα πάνε καλά με τα μέτρα ασφαλείας. Σε ωραία γήπεδα γίνονται τα φάιναλ φορ ούτως ή άλλως. Φορμαρισμένες είναι και οι δυο ομάδες. Ο κόσμος τους έχει ήδη ταξιδέψει ως εκεί. Συνεπώς, αυτό να κάνουν και να έχουν όλοι το κεφάλι τους ήσυχο. Εκεί που πάνε για πέντε μέρες στο φάιναλ φορ, ας κάθονται σούμα ένα εικοσαήμερο και για την Α1. Να γλιτώσουν κι αυτοί κι εμείς από την Καμπούλ που βλέπουμε κάθε φορά στις οθόνες μας όταν παίζουν επί ελληνικού εδάφους.