Θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα είδος κλειστής λίγκας. Μίας λίγκας, που θα μπορούσε να σχηματιστεί με τα κριτήρια που πρότειναν στο παρελθόν τα μέλη της G-14 (αλήθεια, τη θυμάστε;) και όπου η συμμετοχή της κάθε ομάδας θα κρίνεται ανά τριετία, ενδεχομένως, με το συνδυασμό αγωνιστικών και οικονομικών αποτελεσμάτων.

Ο αριθμός των συμμετεχόντων ήταν ανοικτός, αλλά η σκέψη που είχε διατυπωθεί μιλούσε για δύο μεγάλες κατηγορίες -μία του Βορρά και μία του Νότου- 16 ομάδων, που θα δίνουν μεταξύ τους παιχνίδια χωρίς να συμμετέχουν στα εθνικά τους πρωταθλήματα. Οι δύο πρώτοι του κάθε ομίλου θα αποτελούσαν το ζευγάρι των ημιτελικών της διοργάνωσης. Τότε, οι πλούσιοι σύλλογοι με αυτή την ιδέα πίεζαν την ΟΥΕΦΑ για να κερδίσουν όλο και περισσότερα. Εγιναν συμβιβασμοί, διαπραγματεύσεις, αλλαγές και παραχωρήσεις και το πράγμα ατόνησε, ξεχάστηκε. Ισως γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο η ΟΥΕΦΑ σχεδίασε και εφάρμοσε την αναβάθμιση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ που θα μπορούσε στο μέλλον να χρησιμεύσει και ως δεξαμενή αναζήτησης μελών για μία μεγάλη λίγκα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Είναι δεδομένο ότι το Τσάμπιονς Λιγκ από πολύ νωρίς προκάλεσε το ενδιαφέρον μεγάλων εταιρειών οικονομικών συμβούλων και επενδύσεων, που ασχολούνται με την οικονομία των σπορ. Στην ετήσια έκθεσή της για το αγγλικό και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο η εταιρεία Deloitte &Touch αφιερώνει μεγάλη έκταση στο Τσάμπιονς Λιγκ, το οποίο εξετάζει σαν ένα ξεχωριστό πρωτάθλημα κι εφάμιλλο με τα λεγόμενα «μεγάλα». Τα οικονομικά συμφέροντα που συνδέονται με τη μεγαλύτερη και ακριβότερη διασυλλογική διοργάνωση, δεν έχουν να κάνουν μόνο με τις ομάδες, αλλά και τα κανάλια. Ιδίως εκείνα που έχουν τη δυνατότητα να ξεπερνούν τα εθνικά σύνορα. Αρχές Μαρτίου είχε δημιουργηθεί μεγάλος θόρυβος από μία πληροφορία -που κατόπιν αποδείχθηκε ότι ήταν μία απροσδιόριστη φήμη- ότι το Κατάρ είχε ετοιμάσει ένα σχέδιο για ένα τουρνουά των 16 μεγαλύτερων ευρωπαϊκών ομάδων με την προσθήκη άλλων 8 και έπαθλο 175 εκατ. στερλίνες.

Μία τέτοια ιδέα, είχε θεωρηθεί τότε υπερβολική. Για πολλούς λόγους. Ο κυριότερος είναι πως το σχήμα του Τσάμπιονς Λιγκ είναι πετυχημένο και αποδίδει οικονομικά στις ομάδες. Ποιος θα ήθελε να το καταστρέψει; Μήπως κάποιος ή κάποιοι που θα μπορούσαν να κερδίσουν ακόμη περισσότερα; Που, παράλληλα θα είχαν και τους συμμάχους για να επιβάλουν μία τέτοια επιλογή;

Το προπέτασμα καπνού

Εκείνη η απροσδιόριστη φήμη του Μαρτίου, βασιζόταν στις πραγματικές δυνατότητες που είχε το Κατάρ για τη διοργάνωση ενός πρωταθλήματος των «μεγάλων». Το Κατάρ έχει να προσφέρει τα πάντα. Μετά το Μουντιάλ του 2022 θα έχει τα πιο σύγχρονα γήπεδα που θα συνοδεύονται από εξαιρετικές εγκαταστάσεις, οι οποίες θα ευνοούν παραμονή και προετοιμασία. Θα μπορεί να δώσει χρήματα, που είναι αμφίβολο ότι θα μπορεί να προσφέρει μία Ευρώπη που βυθίζεται στην ύφεση. Εχει όλη την υποδομή που χρειάζεται για την τηλεοπτική κάλυψη. Το Al Jazzera Sports είναι εφάμιλλο με τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα του κόσμου.

Επίσης, οι πιο δυναμικές αεροπορικές εταιρείες έχουν την έδρα τους στον Περσικό, όπου γίνονται τεράστιες επενδύσεις στον τουρισμό και την αναψυχή. Αν το Κατάρ μόνο ή σε συνεργασία με το Ντουμπάι προσελκύσουν τους 16 μεγαλύτερους συλλόγους της Ευρώπης και οργανώσουν ένα δικό τους πρωτάθλημα, με πλούσιες απολαβές, υπάρχει τηλεόραση που δεν θα πλήρωνε για να αγοράσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα; Φαίνεται λοιπόν ότι η φήμη για το Κατάρ ήταν ένα προπέτασμα καπνού πίσω από το οποίο κρυβόταν ο Ρούπερτ Μέρντοχ, σύμφωνα με χθεσινό δημοσίευμα της βρετανικής «Guardian».

Σύμφωνα με το δημοσίευμα ο Μέρντοχ σχεδιάζει ενα καλοκαιρινό τουρνουά με τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες και τους Γκάλαξι του Λος Αντζελες, το οποίο θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα πρωτάθλημα, του οποίου τα παιχνίδια θα μπορούσαν να γίνονται στις μεγάλες πόλεις του κόσμου και να μεταδίδονται από τα κανάλια του.
Η σύγκρουση είναι στο μέλλον

Στο δημοσίευμα γίνεται αναφορά στο γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες των μισών ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ δεν είναι Βρετανοί, ενώ πέντε είναι Αμερικανοί. Μάλιστα, τρεις από αυτούς έχουν ομάδες που έχουν εξελιχθεί σε ισχυρά και παγκόσμια brand names, όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Αρσεναλ και η Λίβερπουλ. Ολο και πιο πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες περιοδεύουν στις ΗΠΑ κάθε καλοκαίρι, προσπαθώντας να επεκταθούν σε μία νέα, ανερχόμενη και δυναμική αγορά. Επίσης, ειναι κοινό μυστικό ότι οι όποιοι περιορισμοί τίθενται από το ffp της ΟΥΕΦΑ, ενοχλεί όλους εκείνους που θέλουν και μπορούν να ξοδέψουν πέρα από περιορισμούς. Η διοργάνωση ενός τέτοιου τουρνουά -πρωταθλήματος στη μορφή της Formula 1, εφόσον μπορεί να διασφαλίσει στις ομάδες έσοδα ανάλογα με εκείνα του Τσάμπιονς Λιγκ, συνιστά μία πρώτης τάξεως ευκαιρία παράκαμψης της ΟΥΕΦΑ. Και τέτοια έσοδα, δεν είναι δύσκολο να βρεθούν.

ΠΗΓΗ: SportDay

Ποδόσφαιρο SPORTS