Από την ώρα που ο Βερδού ήρθε στην Αθήνα, μίλησε με τον Ολυμπιακό, αλλά δεν έκλεισε φάνηκε ότι η περίπτωσή του πήγαινε για φούντο. Οι διαπραγματεύσεις συνήθως γίνονται με μάνατζερ. Οταν ένας παίκτης πηγαίνει σε μία χώρα, πάει για να υπογράψει ή για να εξετάσει κάτι από κοντά. Ο Βερδού το εξέτασε, δεν του έκανε 100% και άφησε τον Ολυμπιακό για δεύτερη λύση. Οπως φαινόταν να είναι από την αρχή. Ο Βερδού είχε πρόταση στην Ισπανία, έχει φτάσει τα 30 για να ελπίζει ότι μετά τον Ολυμπιακό θα πάρει μεταγραφή σε μεγαλύτερο πρωτάθλημα και το ότι θα έπαιζε στο Τσάμπιονς Λιγκ σαν επιχείρημα δεν με πείθει. Ωραίο το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά με ομάδα που χτυπάει οκτάδα.

Σε αυτό το σημείο υπάρχει ένα πρόβλημα με τους στόχους του Ολυμπιακού. Οχι με τους ίδιους τους παίκτες, αλλά με τα πρωταθλήματα που παίζουν. Ο Ολυμπιακός έχει επικεντρωθεί στο ισπανικό και το γαλλικό πρωτάθλημα, τα οποία είναι ανώτερα του ελληνικού. Οπότε ο παίκτης πρέπει να δεχτεί να παίξει σε μια χώρα που είναι σε οικονομική κρίση, σε ένα υποδεέστερο πρωτάθλημα, με μηδενική ευρωπαϊκή τηλεοπτική προβολή, γεγονός που περιορίζει τους υποψήφιους και ανεβάζει τις απαιτήσεις. Το «μεγάλο όνομα» που θα κινήσει τα διαρκείας είναι λογικό να έρθει από μεγάλη αγορά, αλλά οι ομάδες φτιάχνονται από ντόπιους και από παίκτες που θεωρούν την Ελλάδα σκαλοπάτι στην καριέρα τους.

Υπάρχει όμως μια ενδιαφέρουσα διαφορά από προηγούμενες σεζόν. Τα προηγούμενα χρόνια για τον Ολυμπιακό ακουγόντουσαν τα μεγάλα ονόματα που το ήξερες ότι δεν πρόκειται να έρθουν, τα λίγο πιο μικρά που υπήρχε ελπίδα να μεταγραφούν και παζαρευόταν η τιμή και μετά τα μικρά που ο Ολυμπιακός, όπως κάθε ομάδα, έπαιρνε το ρίσκο χωρίς πολλά λεφτά. Οι διάφοροι Γκριμπιτς και Ντιελνά στοίχιζαν ένα, δύο κατοστάρικα, τις περισσότερες φορές δεν έβγαιναν, αλλά στην περίπτωση του Χολέμπας, για παράδειγμα, ο Ολυμπιακός με peanuts πήρε το αριστερό μπακ της Εθνικής. Εφέτος αυτό που συμβαίνει είναι ότι η μεγάλη κατηγορία, τα ονόματα δηλαδή που κάθε χρόνο αναφερόντουσαν χωρίς να υπάρχει περίπτωση να έρθουν έχει τελειώσει, αφού βγαίνουν ανακοινώσεις που τους «καίνε». Τα μικρά και περίεργα από όλον τον κόσμο, οι 16χρονοι «μάγοι» από τη Βραζιλία και τα «κρυμμένα διαμάντια» της Β' κατηγορίας της Γαλλίας έχουν εξαφανιστεί. Τα μόνα ονόματα που ακούγονται είναι της δεύτερης κατηγορίας, συνήθως με το σταγονόμετρο, εκτός από τις περιπτώσεις που κάποιος ρεπόρτερ λυγάει, θυμάται τα παλιά και χώνει μια ντουζίνα μαζεμένα να ξεχαρμανιάσει.

Ετσι ο Ολυμπιακός είναι ακόμα με τις τέσσερις μεταγραφές που ήταν γνωστές από την άνοιξη: Σαλίνο, Ολαϊτάν, Σάμαρης και Ντε Βινσέντι. Not bad, αν σκεφτείς ότι ο Παναθηναϊκός που έχει και περισσότερους παίκτες για να φεύγουνε μέχρι στιγμής έχει πάρει τον Μπαϊράμι. Κατά τα άλλα η αγορά είναι όπως αναμενόταν. Οπως λέει και ο κομαντάντ στο στρατόπεδο, «σήμερα θα αλλάξετε ρούχα. Ο Ιακώβ θα δώσει τα ρούχα του στον Ισαάκ, ο Ισαάκ στον Μωϋσή, ο Μωϋσής στον…». Δίνει παίκτες ο ένας στον άλλον, έρχεται και κανένα όνομα που ήταν φίρμα πριν από πέντε χρόνια όπως ο Γκαλέτι και κουτσά κούτσα προς τη δόξα πάμε στην επόμενη σεζόν.

Με το φτωχό μου το μυαλό να ρωτήσω και κάτι άλλο. Υπάρχει επιχείρηση στον κόσμο που να προσλαμβάνει πρώτα προσωπικό και μετά να σκέφτεται τι θα το κάνει; Αυτό συμβαίνει με την ΕΡΤ. Κρατάνε δύο χιλιάδες, αλλά ακόμα δεν έχουν σχέδιο τι να τους κάνουνε. Επίσης άκουγα τον Κωστή Χατζηδάκη να λέει στον ΣΚΑΪ ότι με τις απολύσεις θα χάσει ακόμα και συνεργάτη του που ήταν αποσπασμένος από την ΕΡΤ και ότι από κάπου πρέπει να βρίσκουν το προσωπικό τους οι υπουργοί. Σωστά. Αλλά είχε ενδιαφέρον να προσθέσει σαν τι στο διάολο είχε προσληφθεί στην ΕΡΤ και σαν τι τον χρησιμοποιούσε στο γραφείο του στο υπουργείο; Για να φανεί ποιες είναι οι συμβατές θέσεις ανάμεσα στη ραδιοτηλεόραση και το Υπουργείο Ανάπτυξης ή αν προσλαμβάνεσαι σαν κομματικός και μετά όπου ταιριάξεις.

Πηγή: SportDay