Το ντάντεμα τέλος

Eνα από τα πιο αγαπημένα παιδιά του Βαγγέλη Μαρινάκη στον Ολυμπιακό ήταν ο Ράφικ Τζεμπούρ και γι' αυτό δεν χωράει αμφιβολία. Γράφει ο Αντώνης Καρπετόπουλος

Πολλές φορές η περίπτωση του δύστροπου Αλγερινού, που στον Ολυμπιακό έγινε αρνάκι, χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα για να φανεί ότι μια σωστή διοίκηση πρέπει να μπορεί και να τιθασεύσει και τον πιο δύσκολο χαρακτήρα -πράγμα που π.χ. έμοιαζε ακατόρθωτο για τον Αδαμίδη που στην ΑΕΚ είχε εξαιτίας του Τζεμπούρ ασταμάτητους πονοκεφάλους. Ο Ολυμπιακός τρία χρόνια πήρε και έδωσε στον Τζεμπούρ πολλά και όντως διαχειρίστηκε την περίπτωσή του καλά: όμως αυτό δεν σημαίνει πως αυτή η διαχείριση ήταν και εύκολη ή ότι ένας άνθρωπος 30 χρόνων όπως ο Ράφικ θα αλλάξει και μυαλά εκτιμώντας μια διοίκηση που τον προσέχει. Πριν από λίγο καιρό ο Τζεμπούρ παίζοντας με την Αλγερία ξεσήκωσε εναντίον του τους αντίπαλους Λίβυους φωνάζοντας «ζήτω ο Καντάφι»: εκείνο το γελοίο περιστατικό μαρτυρά το είδος καταπίεσης που στον Ολυμπιακό ένιωθε. Ο πραγματικός Τζεμπούρ δεν μπορεί να κάτσει ήσυχα.

Το ότι έχει βάλει ανθρώπους να του βρουν ομάδα είναι γνωστό καιρό τώρα: ο Τζεμπούρ ποτέ του δεν εμπιστεύθηκε μόνο έναν ατζέντη και πάντα ήθελε ένα λόχο από δαύτους να τρέχει για χάρη του. Αγνωστο ήταν τι θα έκανε ο Μαρινάκης. Πολλοί που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα ισχυρίζονταν ότι ο πρόεδρος θα επενέβαινε πυροσβεστικά την τελευταία στιγμή και με τον τρόπο του θα συνέτιζε τον Αλγερινό, θυμίζοντάς του και το καινούργιο του συμβόλαιο και την καλή σχέση τους. Δεν αποκλείεται κάτι τέτοιο τελικά να συμβεί, όμως το ότι δεν έχει συμβεί ακόμα, δείχνει μια μεταστροφή του προέδρου του Ολυμπιακού αξιοσημείωτη: πέρυσι αν είχε γίνει κάτι ανάλογο, ο Μαρινάκης θα είχε ήδη επέμβει, φέτος, αν μη τι άλλο το σκέφτεται, και δεν αποκλείεται να τον αφήσει και να φύγει. Γιατί; Γιατί προφανώς ο πρόεδρος του Ολυμπιακού βαρέθηκε να νταντεύει παίκτες και μάλλον αλλάζει τρόπους.

Πέρυσι η πόρτα του γραφείου του προέδρου ήταν ανοιχτή για κάθε πικραμένο ποδοσφαιριστή. Ο πρόεδρος άκουγε τα παράπονα των παικτών για τον Ζαρντίμ, οι προπονήσεις του οποίου «δεν ήταν σαν του Βαλβέρδε», συζητούσε με τους πιο παλιούς αρκετά, συμπονούσε τους αδικημένους και τους στήριζε όλους. Κάποια στιγμή (και κυρίως μετά τη φυγή του Ζαρντίμ) απευθύνθηκε στους ίδιους παίκτες που κανάκεψε και πρόσεξε, ζητώντας τους να δείξουν επαγγελματισμό και να πάρουν στα σοβαρά τα τελευταία ματς της σεζόν, παρ' όλο που τον τίτλο τον είχαν κατακτήσει. Οι πιο πολλοί από αυτούς, αυτό του το αίτημα δεν το πήραν όσο σοβαρά όφειλαν -ένας ήταν νομίζω και ο Τζεμπούρ.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να δυσκολευτεί να βρει καλύτερο παίκτη από τον Τζεμπούρ -προσωπικά τον Αλγερινό τον θεωρώ σπουδαίο παίκτη. Ολα δείχνουν ότι θυσιάζεται ένας καλός παίκτης για ένα σοβαρό λόγο: για να καταλάβουν ότι το ντάντεμα τελείωσε και να βάλουν μυαλό όσοι από τον Τζεμπούρ έχουν μυαλό περισσότερο... 

Πηγή: SportDay

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις