Βρέθηκαν μπλεγμένοι σε σκάνδαλα στημένων αγώνων, οι οποίοι αφορούσαν μάλιστα την προπερσινή περίοδο. Μιλάμε για ποινές τελεσίδικες και εξαιρετικά σκληρές: ο πολύ καλός Γάλλος τερματοφύλακας της Τορίνο, Ζιλέ, που τιμωρήθηκε με τέσσερα χρόνια αποκλεισμό, μπορεί να σταματήσει και την μπάλα.

Και μετά τις τωρινές καταδίκες ποδοσφαιριστών στην Ιταλία έγιναν, όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, συγκρίσεις με τα δικά μας και υπήρξαν τα γνωστά και χιλιοειπωμένα συμπεράσματα για τη διαφορά του ποδοσφαίρου των ξένων με το ελληνικό. Μόνο που σχεδόν πάντα γίνεται το ίδιο λάθος: το ζήτημα δεν είναι το ποδόσφαιρο των άλλων και το δικό μας -παντού όπου υπάρχει ποδόσφαιρο υπάρχουν και απατεώνες, και έντιμοι, και τεμπέληδες, και ανίκανοι. Η σωστή σύγκριση πρέπει να αφορά τη δικαιοσύνη. Για την ακρίβεια, όχι τον τρόπο που αυτή απονέμεται, αλλά τον τρόπο που αυτή ασχολείται με το ποδόσφαιρο.

Καχυποψία

Στην Ιταλία είναι αλήθεια ότι υπάρχει μεγάλη καχυποψία γύρω από το ποδόσφαιρο και ειδικά για τα ματς των μικρότερων κατηγοριών. Αλλωστε η γάγγραινα των στημένων ματς είναι πολύ παλιά: έχουν υπάρξει καταδίκες ποδοσφαιριστών ήδη από τη δεκαετία του '70. Προσοχή όμως: δεν υπάρχει καμία υπόθεση χωρίς ποδοσφαιριστές κατηγορούμενους! Η πατέντα ότι μπορεί να στήνουν ματς παράγοντες χωρίς αποδεδειγμένη εμπλοκή ποδοσφαιριστών είναι δική μας. Για την ακρίβεια, είναι μια πατέντα λειτουργών της δικαιοσύνης που χρησιμοποιούν τον χώρο του ποδοσφαίρου (κυρίως) για μια περίεργη και ακατανόητη επικοινωνιακή προβολή.

Για γέλια

Κάθισα από περιέργεια και διάβασα τις καταθέσεις των διαιτητών και των παρατηρητών που δημοσίευσε προχθές η «SD» και που οδήγησαν τον αθλητικό μας εισαγγελέα κ.  Αριστείδη Κορέα στο να παραπέμψει για πλημμέλημα τους Μαρινάκη και Θεοδωρίδη -αλλά και τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Πριν από τρία καλοκαίρια η εισαγγελία παρέπεμψε παράγοντες για χειραγώγηση αγώνων χωρίς να συμπεριλάβει μεταξύ των κατηγορουμένων ποδοσφαιριστές: οι Ιταλοί, τους οποίους εκθειάζουμε, θα είχαν πεθάνει στα γέλια! Σήμερα παραπέμπονται, έστω για πλημμέλημα, παράγοντες τους οποίους κανείς δεν κατηγορεί για τίποτα. Οι διαιτητές λένε ότι ούτε φοβήθηκαν, ούτε εκβιάστηκαν, ούτε απειλήθηκαν. Οι παρατηρητές λένε ότι δεν είδαν τίποτα. Ο ίδιος ο Καϋμενάκης δεν έχει τολμήσει να πει τίποτα περισσότερο από το «άκουσα ότι κάποιος τους επισκέφτηκε στο ημίχρονο». Κι όμως, υπάρχει παραπομπή, ένας Θέος ξέρει γιατί! Το παράξενο είναι ότι εκεί όπου κάποιος λέει πράγματα φόρα-παρτίδα δεν συμβαίνει τίποτα. Κάποτε ο Γιάννης Βαρδινογιάννης είπε ότι του πρότειναν να αγοράσει το πρωτάθλημα του 2005: το είπε σε συνέντευξη Τύπου κατά λέξη -δεν υπήρξε καμία έρευνα. Τώρα ο Δώνης λέει ότι του επιτέθηκαν «φουσκωτοί» και ότι τον απείλησαν για τη ζωή του: καμία ευαισθησία. Χθες ακούσαμε σε κασέτες ότι ο «θαμνάκιας» είχε πάρει εντολή να ξυλοφορτώσει τον Βασάρα: τίποτα και τότε! Χθες βλέπαμε τους τυπάδες που βούλιαξαν την ΑΕΚ να περνάνε από την Ευελπίδων με βραχιολάκια: σήμερα είναι όλοι κύριοι.

Παραπομπές

Το ζήτημα δεν είναι οι παραπομπές: το πιθανότερο είναι ότι όλοι θα αθωωθούν -πράγμα που είναι και το λιγότερο που ενδιαφέρει. Το αληθινά κακό είναι ότι αυτή η περίεργη πρακτική των λειτουργών της δικαιοσύνης να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ μόνο εστιάζοντας σε υποθέσεις που δημιουργούν επικοινωνιακό ντόρο, δημιουργεί τη βεβαιότητα στον κόσμο ότι υπάρχει κάποιου τύπου σκοτεινό παρασκήνιο που προστατεύει τους -τάχα μου- κακούς! Τίποτα δεν υπάρχει: απλά δεν γίνεται δουλειά σοβαρή από τους υπεύθυνους! Η ιστορία των στημένων π.χ. ξεκίνησε ως μια γιγάντια επιχείρηση κάθαρσης: τρία καλοκαίρια μετά στη φυλακή είναι μόνο ο Μάκης Ψωμιάδης! Η δικαιοσύνη μας βρήκε έναν «κακό», ικανό να σηκώσει το σταυρό, και μολονότι το μόνο που του έχουν βρει είναι κάτι (άσχετες με τα στημένα ματς) φορολογικές παραβάσεις, τον κρατάνε προφυλακιστέο γιατί δεν βρίσκουν κανένα άλλο. Στο μεταξύ δυο χρόνια η Εισαγγελία συζητάει κυρίως με δημοσιογράφους για να τους δείχνει ότι δουλεύει σκληρά, χωρίς ούτε ένα καινούργιο στοιχείο να έχει προκύψει και χωρίς ούτε ένας ποδοσφαιριστής, προπονητής, διαιτητής, παράγοντας να έχει καταγγείλει κάτι καινούργιο ή να έχει διευκρινίσει το παραμικρό!

Παράγοντες

Θαυμάζουμε λοιπόν τους Ιταλούς: κι εγώ τους θαυμάζω. Αλλά αυτοί δεν παραπέμπουν για στημένα αντιπαθητικούς παράγοντες: παραπέμπουν ποδοσφαιριστές, διαιτητές και προπονητές γιατί χωρίς τη δική τους εμπλοκή ματς δεν στήνονται. Και όταν παραπέμπουν παράγοντες, έχουν πάντοτε «δεμένες» τις παραπομπές με μαρτυρίες και στοιχεία. Γιατί τους Ιταλούς δικαστές ενδιαφέρει να αποδώσουν δικαιοσύνη και όχι το πεντάλεπτο της προβολής στα δελτία ειδήσεων…  

Αλήθεια

Ο Κατσουράνης είπε προχθές, με την ευθύτητα που τον χαρακτηρίζει, μια μεγάλη αλήθεια: τα φιλικά στις προετοιμασίες γίνονται για να βγάζουν συμπεράσματα οι προπονητές και για κανέναν απολύτως άλλο λόγο. Επειδή το ξέρω αυτό, χρόνια τώρα έχω σταματήσει να βλέπω τα φιλικά του Ιουλίου και ρίχνω μια ματιά στα τελευταία ματς που οι ομάδες δίνουν λίγο πριν αρχίσει το πρωτάθλημα ώστε να δω πόσο κοντά στις προθέσεις που είχαν οι προπονητές έφτασαν οι ομάδες. Οι προθέσεις, ξέρετε, είναι πολύ συγκεκριμένες και γνωστές και όχι απαραίτητα κοινές. Φέτος π.χ. η πρόθεση του Στέφενς είναι να φτιάξει έναν ΠΑΟ που να μπορεί να ελέγχει το παιχνίδι (να μη συμπιέζεται στην άμυνα δηλαδή…) και να βγαίνει γρήγορα στην επίθεση όταν κερδίζει μπάλα. Αντιθέτως, ο Μίτσελ υπόσχεται έναν ισπανικό Ολυμπιακό, με πρέσινγκ ψηλά και κατοχή μπάλας, ο Παράσχος οφείλει να φτιάξει έναν Ατρόμητο που να δημιουργεί περισσότερες φάσεις για γκολ από πέρυσι, ο Αναστασίου έναν Παναθηναϊκό που να ξέρει να παίζει το 4-3-3 κτλ. Αυτά τα ματς του Ιουλίου, είτε πετυχημένα είτε αποτυχημένα, χρειάζονται πρώτον για να γίνεται κατανοητό στις διοικήσεις πού ακόμα χρειάζεται να ενισχυθεί η ομάδα και κατά δεύτερον για να τεστάρουν οι προπονητές σχήματα και διατάξεις: ό,τι βλέπεις, καλό ή κακό, μικρή σχέση έχει με οτιδήποτε θα δεις στο ξεκίνημα της σεζόν.  

Υπάρχει κάτι περίεργο φέτος: ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός ακόμα και ο αρκετά επιτυχημένος πέρυσι Αστέρας Τρίπολης μοιάζουν να ξεκινούν από την αρχή, αφού έχουν αλλάξει πολύ σε σχέση με πέρυσι: ως εκ τούτου οι προπονητές τους χρειάζονται χρόνο. Ελπίζω και να τον έχουν, χωρίς να είμαι και απόλυτα βέβαιος…

Αν δεν έπαιρνε άδεια

Τρομερή νίκη των Τούρκων. Η απόφαση της ΟΥΕΦΑ να συμπεριλάβει στη σημερινή κλήρωση των ευρωπαϊκών διοργανώσεων Φενέρ και Μπεσίκτας και η δέσμευσή της ότι θα δεχτεί κάθε απόφαση του τουρκικού διαιτητικού δικαστηρίου, που θα κρίνει στις 28 Αυγούστου αν πρέπει να υπάρξει κάποια επιπλέον ποινή στις δύο ομάδες, ουσιαστικά σημαίνει αθώωση των δύο και μάλιστα πριν από την τελεσίδικη απόφαση απ' το CAS. Οι Τούρκοι υποστήριζαν εξαρχής ότι δεν μπορεί να τιμωρηθούν δυο φορές για το ίδιο αδίκημα: είχαν τα δίκια τους.

(Φυσικά αυτό το μπλέξιμο δεν θα είχε γίνει αν ο Θοδωρής Θεοδωρίδης δεν έπαιρνε δεκαπέντε μέρες άδεια από την ΟΥΕΦΑ για να βαφτίσει τα παιδιά του στη Μύκονο...)  

Πηγή: SportDay

Ποδόσφαιρο SPORTS