Το εντυπωσιακό της απλότητας

Στην πραγματικότητα η εικόνα του Παναθηναϊκού στην πρεμιέρα δεν είχε τίποτα το εντυπωσιακό. Ή μάλλον κάτι είχε: το εντυπωσιακό της κοινής λογικής και της απλότητας.

 

Aπό τις λίγες μέρες της πρεμιέρας η πιο σπουδαία ήταν αυτή του Παναθηναϊκού κόντρα στον Παναιτωλικό. Ο Απόλλων έκανε ένα ιστορικό come back, αλλά στα χαρτιά ήταν πολύ καλύτερος από τον μπερδεμένο και φέτος Άρη. Ο ΠΑΟΚ έπρεπε ως επίδοξος πρωταθλητής να κάνει περίπατο κόντρα στην Ξάνθη κι αυτό περίπου έκανε. Ο ΠΑΟ πριν αρχίσουν τα ματς ήταν το μεγάλο ερωτηματικό, αφού είχε μέτρια εικόνα στα φιλικά και παρατάχθηκε με μια ομάδα με έντεκα παίκτες που την Κυριακή έπαιξαν για πρώτη φορά όλοι μαζί στη συγκεκριμένη ομάδα. Πολλοί στη διάρκεια του καλοκαιριού συνέκριναν τον εφετινό ΠΑΟ με την περσινή ΑΕΚ. Στην πραγματικότητα η μόνη σχέση των δύο είναι ότι έχουμε να κάνουμε με δυο ιστορικές ομάδες που επιχείρησαν ένα restart με ποδοσφαιρανθρώπους που έπρεπε να διαχειριστούν μικρά σχετικά μπάτζετ. Άλλη ομοιότητα δεν υπάρχει, ούτε και πρόκειται να υπάρξει.

 

Βάπτισμα

 

Ο νέος ΠΑΟ έχει μια βάση παικτών μικρής σχετικά ηλικίας που πήραν πέρυσι το βάπτισμα του πυρός σε συνθήκες αγωνιστικά αποκαρδιωτικές: μιλάω για τον Λαγό, τον Μαρινάκη, τον Ντίνα, τον Τριανταφυλλόπουλο, τον Χουχούμη, τον Σπυρόπουλο. Σε αυτούς πρέπει κανείς να προσθέσει παίκτες με μεγαλύτερες εμπειρίες, όπως τον Καπίνο, τον Κουτρουμπή και τον Μαυρία που για κάποια διαστήματα υπήρξαν πέρυσι και πρόπερσι στην καριέρα τους βασικοί, καθώς και δύο ξένους με εμπειρία από το ελληνικό πρωτάθλημα όπως ο Ζέκα και ο Σίλντενφελντ. Αυτοί οι παίκτες αποτελούν μια ενδεκάδα πάνω στην οποία ο Αναστασίου θα πρέπει υποχρεωτικά να στηριχθεί, περιμένοντας την προσαρμογή νεοφερμένων ξένων όπως ο Νάνο, ο Μπαϊράμι, ο Μέντεζ, ο Μπεργκ και άλλοι. Για τον ΠΑΟ υπάρχουν δυο ζητήματα: το ένα, αν μπορεί να βγάλει ένα πρωτάθλημα 34 αγωνιστικών με μια εικοσάδα από παίκτες και το δεύτερο πόσο οι ξένοι και οι μικροί θα βελτιωθούν ώστε η ομάδα να παίξει καλό ποδόσφαιρο και να βάλει και τις στέρεες βάσεις για το μέλλον της.

 

Ερωτήματα

 

Αυτά τα δύο ερωτήματα δεν είναι δυνατόν να απαντηθούν ύστερα από ένα μόλις ματς, στο οποίο μάλιστα ο Παναθηναϊκός διευκολύνθηκε από το γρήγορο πέναλτι-γκολ του και κυρίως από τη γενικότερη απογοητευτική παρουσία του Παναιτωλικού που γύρισε στη Super League κουβαλώντας διάφορα παλιά του προβλήματα με μεγαλύτερο την ανικανότητα των ανθρώπων του να καταλάβουν ότι μια ομάδα χρειάζεται αμυντικούς της προκοπής για να μείνει εύκολα στη μεγάλη κατηγορία. Ωστόσο αν κάτι υπήρξε αληθινά ενθαρρυντικό είναι η αγωνιστική σύνεση που υπήρξε στο πρώτο ματς του ΠΑΟ: μετά τα μεγαλόπνοα πειράματα στα φιλικά και τις προσπάθειες να παίξει ο Παναθηναϊκός ένα ποδόσφαιρο υπερβολικά επιθετικό, ο Αναστασίου εμφάνισε μια ομάδα συνετή, απλή, λογική. Ούτε επιθετικά ρίσκα υπήρξαν, ούτε άμυνες ψηλά, ούτε πρέσινγκ στον αντίπαλο τερματοφύλακα. Ο ΠΑΟ έπαιξε για το αποτέλεσμα, πρόσεξε τα μετόπισθεν σε σημείο που χρησιμοποιήθηκε ο τραυματίας και εκτός προπονήσεων Σίλντενφελντ, που ακόμα και με ένα πόδι είναι στην άμυνα απαραίτητος, και δεν πήρε κανένα ιδιαίτερο ρίσκο. Η ομάδα έπαιξε πρώτον για να μην εκτεθεί και δεύτερον για να κερδίσει χωρίς να κινδυνέψει ιδιαίτερα. Με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο που είχε αγωνιστεί με τη Βαλανσιέν π.χ.

 

Πρόοδος

 

Είναι πρόοδος αυτό; Φυσικά. Όχι για τον ΠΑΟ, που όπως είπα έχει πολλά να μάθει, πολλά να δείξει και πολλά να αποδείξει, αλλά για τον προπονητή του που με το καλημέρα δείχνει ότι έχει καταλάβει πού βρίσκεται. Οι ομάδες μπορεί να κουβαλάνε βαριές φανέλες, αλλά αυτές δεν μεταβάλλουν τους παίκτες σε πρωταθλητές από μόνες τους: χρειάζεται προσαρμογή στις συνθήκες, εξυπνάδα στη διαχείριση, σύνεση και γνώση του υλικού και της κατάστασης. Η ΑΕΚ π.χ. πέρυσι συμπεριφέρονταν στον πρώτο γύρο σαν ομάδα που στόχος ήταν η έξοδος στην Ευρώπη: έτρεχε, πίεζε, έσκαζε και οι αντίπαλοι την κέρδιζαν περιμένοντας τα δώρα της άγουρης άμυνάς της που δεν ήταν πολλά, αλλά ήταν πάντα μεγάλα. Ο ΠΑΟ με τον Παναιτωλικό είχε την κυνικότητα μιας ομάδας που επιδιώκει να κερδίσει, ακυρώνοντας πρώτα απ' όλα τον αντίπαλό της, τον οποίο και αντιμετώπισε πολύ σοβαρά. Για μένα το να μην έχεις ιδεοληψίες είναι πρόοδος.

 

Πρώτο

 

Αρκεί αυτό για να φτιάξεις μια καλή ομάδα; Δεν το ξέρω. Είμαι όμως βέβαιος ότι η προσεκτική διαχείριση δεν καταστρέφει το υλικό. Κι αυτό είναι το πρώτο και βασικότερο ζητούμενο...

 

Καλοκαιρινό φαινόμενο

 

Το θέαμα που παρουσίασε ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο του ματς με την Καλλονή ήταν ανάλογο με αυτό που είδαμε στα φιλικά του παιχνίδια στην προετοιμασία του. Ο Ολυμπιακός ήταν στατικός και προβλέψιμος με δυο-τρεις παίκτες εμφανώς απροσάρμοστους -ίσως μάλιστα κάποιοι από αυτούς δεν έπρεπε και να ξεκινήσουν. Η άριστα στημένη στην άμυνα Καλλονή έπρεπε να επιχειρήσει να γίνει απειλητική: ήταν δεδομένο ότι ο πρωταθλητής θα ανέβαινε. Οι αποδοκιμασίες στο τέλος του ημιχρόνου επέβαλαν στον Μίτσελ να περάσει στο ματς τον Φετφατζίδη που τα καλοκαίρια είναι πάντα φορμαρισμένος, όπως όλοι οι μικροί στο δέμας παίκτες. Ακολούθησε στο ξεκίνημα του β' ημιχρόνου μια πολιορκία που μαρτυρούσε τουλάχιστον θέληση: οι στημένες φάσεις διαδέχονταν η μια την άλλη και στο 60' μια καλή εκτέλεση κόρνερ από τον Τσόρι επέτρεψε στον αρχηγό Μανιάτη να γίνει σκόρερ. Οταν μπήκε στο ματς κι ο Μήτρογλου, αντί του Σαβιόλα που ακόμα δεν ξέρει τους συμπαίκτες του, η επίθεση έγινε λειτουργικότερη: η άμυνα της Καλλονής αισθάνθηκε τον διεθνή φορ όσο κανέναν άλλο.

 

Υπάρχει ένα χρήσιμο συμπέρασμα από το ματς; Ενα μόνο: στην αρχή της χρονιάς ως προπονητής δεν πρέπει να κοιτάς τα ονόματα των παικτών, αλλά μόνο το βαθμό ετοιμότητάς τους. Αλλιώς εισπράττεις αποδοκιμασίες κι ο πάγκος δεν σταματάει να τρίζει…

 

 

Από τ’ άγραφα

 

Μπορεί να έχει διάφορα προβλήματα ο Πανιώνιος, αλλά αυτό που έγινε με τον Κώστα Μενδρινό είναι από τ’ άγραφα! Αν κατάλαβα καλά, μπερδεύτηκαν με τον χρόνο της ανανέωσης του συμβολαίου του κι εξαιτίας αυτού του λάθους δεν τον χρησιμοποίησαν στο ματς με τον ΟΦΗ. Αυτό το λάθος είναι ό,τι πιο ανησυχητικό έχω ακούσει φέτος για τον Πανιώνιο. Μετά τη φυγή του Τσακίρη, ο Πανιώνιος ποτέ δεν είχε λεφτά και πάντα είχε προβλήματα. Αλλά ένας γενικός αρχηγός και μια νομική υπηρεσία που να φροντίζει γι' αυτά τα απλά ποτέ δεν του έλειπαν. Τι γίνεται, ρε παιδιά;

Πηγή: SportDay