Είχα πάντα την αμυδρή υποψία ότι οι περιφέρειες έχουν κάτι να κάνουν με τις άδειες στα γήπεδα, αλλά πόσο και τι, δεν το έχω ξεκαθαρίσει. Μπορεί στα γήπεδα υπεύθυνη να είναι η ΕΠΟ, η Περιφέρεια ή η ΠΑΕ που τα χρησιμοποιεί, αλλά ο σωστός πολίτης ξέρει ότι την ευθύνη την έχει ο ίδιος. Η διαφορά ανάμεσα στο να στραφείς ενάντια στην Περιφέρεια ή την ΕΠΟ σε περίπτωση που σου πέσει ένας πυλώνας στο κεφάλι, όπως είχε πέσει πέρυσι του «Γεντί Κουλέ» είναι τόσο θεωρητική όσο αν το σωστό είναι «θα μου κάνεις μήνυση ή θα με μηνύσεις;». Απάντηση υπάρχει, ξεκινάει από το «θα μου...», αλλά δεν είναι απαραίτητο να γραφτεί.
Τέλος πάντων η «αρμόδια επιτροπή» της Περιφέρειας Αττικής εξέτασε το γήπεδο του Πανιωνίου και σήμερα θα πρέπει να αποφασίσει αν το ματς του Πανιωνίου με τον Παναθηναϊκό μπορεί να γίνει το Σάββατο στη Νέα Σμύρνη ή θα πρέπει να βρεθεί άλλο γήπεδο. Γιατί δεν μπόρεσε να το πει αμέσως μετά την εξέταση τι θα μεσολαβήσει ώστε ένα γήπεδο να είναι κατάλληλο ή ακατάλληλο μέσα σε 24 ώρες το φτωχό μου το μυαλό δεν μπορεί να σκεφτεί. Καλό όμως θα είναι ακόμα και αν δώσει άδεια η επιτροπή να πει σε ποιο σημείο προβληματίστηκε. Το μαθαίνεις και κάνεις τα κουμάντα σου. Γιατί και στο «Γεντί Κουλέ» πριν πέσει ο πυλώνας κάποια επιτροπή είχε δώσει άδεια.
Και μιλώντας για άδειες, κάποια περιφέρεια είχε δώσει άδεια στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, που όταν ανέβαινες τη σιδερένια σκάλα προς τα δημοσιογραφικά κουνιόταν σαν παιχνίδι του Λούνα Παρκ και κάποια περιφέρεια είχε δώσει άδεια στο γήπεδο της Λεωφόρου για να υπάρχουν τα δημοσιογραφικά μπουθ στην Τσόχα, που είχαν ένα πορτάκι εξόδου και σε περίπτωση πανικού όλοι θα μένανε μέσα.
Για τη μεταγραφή του Χάρη Μαυρία στη Σάντερλαντ να πω ότι σε ορισμένα σημεία μου θυμίζει την αντίστοιχη του Εμάνουελ Ολισαντέμπε στην Μπέρμιγχαμ. Πηγαίνανε και φέρνανε στην Αγγλία τον Μανωλάκη, λέγανε τώρα η μεταγραφή κλείνει μέχρι που έσκασε η ιστορία με τη χονδροπάθεια του... Ολισαμπέμπε (sic) που έλεγε και ο Φιλιππίδης και η μεταγραφή χάλασε. Μετά για τα μάτια του κόσμου ο Πιλάβιος είχε πει ότι θα κάνει αγωγή στην Μπέρμιγχαμ, αλλά τα αγγλικά δικαστήρια πρέπει να είναι πιο αργά από τα ελληνικά, αφού η υπόθεση ακόμα να εκδικαστεί.
Το ευχάριστο βέβαια είναι ότι δεν υπάρχει σύγκριση στους δύο τραυματισμούς. Η χονδροπάθεια σε σοβαρή μορφή είναι ασθένεια για κρέμασμα παπουτσιών, ενώ από τραυματισμό κοιλιακών εδώ και 30 χρόνια παίκτης δεν σταμάτησε την καριέρα του. Το κοινό στοιχείο είναι οι χώρες και ένας παίκτης που πηγαινοέρχεται με αποτέλεσμα η μεταγραφή να πρέπει οπωσδήποτε να γίνει. Όλα τα προηγούμενα ενισχύουν τη διαπραγματευτική θέση των Άγγλων και αν ο Παναθηναϊκός πάρει 3 εκατομμύρια γιασασίν του Νταμπίζα, του Αλαφού ή όποιου άλλου μάγκα προχώρησε τη μεταγραφή.
Πλησιάζει η στιγμή που στον Παναθηναϊκό θα πρέπει να πάρουν την απόφαση τι θα κάνουν με τους «κομμένους». Φυσικά ο Αναστασίου τούς έχει πει ότι δεν τους υπολογίζει, αλλά οι ίδιοι και ο Αναστασίου το ξέρουν ότι το θέμα είναι της διοίκησης. Οπότε αν η μεταγραφική σεζόν τελειώσει και μείνουν, θα είναι απίθανο να μην τους χρησιμοποιήσουν.
Υπερβολές
Στο ημίχρονο του ματς στο ΟΑΚΑ έκανα μια από τις αγαπημένες μου κινήσεις. Από το λόμπι των δημοσιογραφικών πέρασα στο φουαγέ των επισήμων. Νομίζω δηλαδή αφού το επίσημος είναι μια απροσδιόριστη έννοια. Ας πούμε ότι ο σημερινός χώρος είναι αρκετά επίσημος για να έχει τον Σάκκαρη και τον Λομβέρδο, αλλά όχι αρκετά για να έχει μπράβο παράγοντα πάνω από 120 κιλά. Στα επίσημα λοιπόν του ΟΑΚΑ θαύμασα για μια ακόμη φορά το εθνικό μας ταλέντο στην υπερβολή.
«Είναι η χειρότερη ομάδα στην ιστορία του Ολυμπιακού». Δεν το έλεγε κανένας πιτσιρικάς αλλά ολυμπιακός 60άρης που ήξερε το κορνέ πριν το συμπαθές γλυκό περάσει στην ιστορία σαν βλήμα κατά του Αντώνη Γεωργιάδη. «Όχι, δεν είναι». Απάντησα σε στιλ Κλιντ Ιστγουντ. «Είναι η χειρότερη ομάδα στην...». Τον διέκοψα. «Η χειρότερη ομάδα στην ιστορία του Ολυμπιακού είναι του 1969». «Μιλάς για την ομάδα που είχε αρχηγό τον Προκόβα;». Δεν ήμουνα και τόσο βέβαιος. Εγώ θυμόμουνα να έχει αρχηγό τον Νίκο Σιδέρη, αλλά έκανα το σκόντο με τον Προκόβα. Έδειξε και αυτός να συμφωνεί και έτσι η ομάδα του Μίτσελ τη γλίτωσε από το να γίνει η χειρότερη ομάδα στην ιστορία του Ολυμπιακού. Κάτι που στο πρώτο επίσημο ματς της σεζόν ακόμα και στη χώρα της υπερβολής θα ήταν επίτευγμα.
Γιατί όμως τέτοια υπερβολή για μια ομάδα που έχει πάρει τρία κολλητά πρωταθλήματα και τουλάχιστον στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ τερμάτισε τρίτη; Ο λόγος είναι σαφής. Ο Ολυμπιακός σε μεγάλο βαθμό πληρώνει τον περσινό τρόπο απόλυσης του Λεονάρντο Ζαρντίμ και έναν κορεσμό από τίτλους την τελευταία 17ετία. Το αποτέλεσμα έγινε δευτερεύον. Το πρωτεύον έγινε το «θέαμα». Το δευτερεύον έγινε το «ο Ολυμπιακός να νικάει» και το πρωτεύον το «έτσι ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό». Η λέξη «ονειρεύομαι» τα λέει όλα. Ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα έχει πάψει να παίζει με τους αντιπάλους αλλά με άλλους «ολυμπιακούς» άλλων εποχών για το ποιος ήταν ο καλύτερος ή ο χειρότερος.
Όλα τα προηγούμενα όχι για να δικαιολογήσουν την απόδοση του Ολυμπιακού, που στο πρώτο μέρος ήταν άθλια. Απλά να εξηγήσουν τις αποδοκιμασίες στο ημίχρονο του πρώτου ματς της χρονιάς και τον τίτλο της χειρότερης ομάδας στο φουαγέ του ΟΑΚΑ, που στο τσακ τον πήρε ο Προκόβας με την ομάδα του '69.
Πηγή: SportDay