Απίθανα πράγματα είναι αυτά. Είναι δυνατόν να ξοδεύονται τόσες δεκάδες εκατομμύρια για παίκτες και να μην τους έχουν οι ομάδες εγκαίρως για την προετοιμασία;
Και, μάλιστα, ενώ για κάποιες περιπτώσεις βούιζε ήδη ο τόπος εδώ και καιρό ότι οι ποδοσφαιριστές είχαν κλείσει, τελικά οι ανακοινώσεις έγιναν με το που ολοκληρωνόταν η μεταγραφική περίοδος. Ούτε, βέβαια, έγινε κανένα σκόντο στην τιμή τους τις περισσότερες φορές επειδή στένευαν τα χρονικά περιθώρια.
Μήπως, λοιπόν, όλα ή σχεδόν όλα γίνονται τελικά για το θεαθήναι; Για κινήσεις εντυπωσιασμού, για μάρκετινγκ και για να κινείται το χρήμα. Σόου κάνουνε.
Η Ρεάλ περίμενε τελευταία στιγμή να πάρει τον Μπέιλ. Η Άρσεναλ τον Οζίλ. Η Γιουνάιτεντ τον Φελαϊνί κλπ. Κι ενώ έχουν γίνει οι προετοιμασίες κι έχουν συμπληρωθεί τα ρόστερ σε μεγάλο βαθμό.
Ακόμα, όμως, και ομάδες που έχουν αποκτήσει νωρίτερα κάποιους παίκτες και πάλι κοιτάνε πάνω απ’ όλα να κάνουν την φιγούρα τους. Δεν βλέπουμε τι γίνεται με τον πολυδιαφημισμένο Νεϊμάρ; Τόσα και τόσα έχουν γραφτεί, τόσα λεφτά πέσανε από την Μπαρτσελόνα για πάρτη του και μέχρι τώρα δεν χωράει καλά, καλά στην ενδεκάδα. Κοιτάνε πώς θα τα φέρουν έτσι για να τον στριμώξουν κι αυτόν κάπου μέσα σε μια στρωμένη και χτισμένη ομάδα.