Αν διαθέταμε ένα μαγικό ραβδί και του ζητούσαμε να «φτιάξει» το αποτέλεσμα με την Τουρκία, δεδομένης την απουσίας του Βασίλη Σπανούλη, αμφιβάλω αν θα μπορούσε να το δημιουργήσει τόσο καλά. Η Ελλάδα παρέδωσε ρεσιτάλ μπασκετικής παιδείας και το 84-61 δεν είναι τίποτα περισσότερο από το ρεσιτάλ που παρέδωσαν οι παίκτες στο παρκέ και το προπονητικό τιμ από τον πάγκο.

Η εθνική ομάδα πραγματοποίησε την καλύτερή της εμφάνιση με τον Τρινκιέρι στην τεχνική ηγεσία και πέραν του γεγονότος στο ότι απάντησε το ερώτημα «αν υπάρχει ζωή χωρίς τον Σπανούλη;», απέδειξε πως δικαίως θεωρείται ως ένα από τα φαβορί για μετάλλιο.

Η Εθνική, παρά την απουσία του φυσικού αρχηγού της, έδωσε ρεσιτάλ απέναντι στους Τούρκους, με τον Αντρέα Τρινκιέρι να παρουσιάζει το ιδανικό πλάνο την καταλληλότερη στιγμή. Ο Ιταλός έβαλε σε εφαρμογή το plan B, δικαιώθηκε για όλες τις επιλογές του, απέδειξε πως είχε «διαβάσει» άριστα το ματς, με αποκορύφωμα το «πάρτι» του Μπουρούση, το οποίο είχε προαναγγείλει από την προηγούμενη μέρα.

Ο Τρινκιέρι ήταν έτοιμος για τα πάντα... Από το να εμπιστευτεί τον Περπέρογλου στο «2», από το να επιλέξει σχήματα που σπάνια χρησιμοποιεί (π.χ. Καϊμακόγλου στο «3», Φώτσης στο «4» και Μαυροκεφαλίδης στο «5») και να δικαιώνεται, από το να «διαβάζει» τέλεια το παιχνίδι του Τούρκογλου και να τον αναγκάζει σε τρελές επιλογές.

Εμπιστεύτηκε τον Αντώνη Φώτση, αντιλαμβανόμενος πως το συγκεκριμένο παιχνίδι του ταιριάζει «γάντι», έκανε την απαιτούμενη διαχείριση, χρησιμοποιώντας για παράδειγμα τον καλύτερό του παίκτη (Μπουρούσης) για λιγότερο από 19 λεπτά και δεν δίστασε να μετατρέψει σε άτυπο πλέι μέικερ, τον οποιονδήποτε παίκτη του βρισκόταν με την μπάλα στα χέρια, μετά από αμυντικό ριμπάουντ!

Μέχρι σήμερα ο Ιταλός δικαιούται να αισθάνεται απόλυτα δικαιωμένος για την επιλογή του στο δίλημμα Κατσίβελης ή Περπέρογλου. Κακά τα ψέμματα, αν ο Τρινκιέρι αποφάσιζε να πάρει ένα επιπλέον γκαρντ, θα έπρεπε να «κόψει» τον «Περπέ» και απ' ό,τι φαίνεται το πλάνο του ήταν βασισμένο σε συγκεκριμένη λογική με βάση την εικόνα των τριών πρώτων αγώνων.

Ο Περπέρογλου είναι ο άνθρωπος - κλειδί μέχρι αυτή την στιγμή, είναι ο παίκτης που το Σάββατο κλήθηκε να παίξει στη θέση του Σπανούλη και αύριο ενδεχομένως να κληθεί να παίξει στη θέση του Καϊμακόγλου ή του Πρίντεζη.

Ταυτόχρονα, εντός παρκέ, δεν υπήρχε παίκτης του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος που να υστέρησε. Ανεξάρτητα, αν το ποσοστό από τα 6,75μ. ήταν εκπληκτικό (10/15) σε σημείο που να αναρωτιέσαι «θα ξανασυμβεί;», όλα μα όλα τα σουτ που επιχείρησε η ελληνική ομάδα ήταν κατόπιν συγκεκριμένου πλάνου και σχεδόν ελεύθερα. Είναι από τα σουτ που είσαι υποχρεωμένος να τα πάρεις, γιατί αυτό επιτάσει το πλάνο του προπονητή που η βασική του δουλειά είναι να δουλέψει για να βγάλει ελέυθερα σουτ κι όχι για να βάλει την μπάλα στο καλάθι...

Με εξαίρεση τον καταπληκτικό Μπουρούση, θα σταθώ σε δύο παιδιά που αναγκάστηκαν να επωμιστούν το μεγαλύτερο βάτος της απουσίας του Σπανούλη. Τον Νίκο Ζήση που ήταν εκπληκτικός και «διάβαζε» κάθε μις ματς, χωρίς να χάσει δευτερόλεπτο την συγκέντρωσή του και τον Κώστα Σλούκα που αποτελεί την αποκάλυψη της Εθνικής.

Σαν να παίζει χρόνια στην ανδρών έχει καλύψει το χάντικαπ από τον πρώτο και τον δεύτερο πλέι μέικερ, με την παρουσία του στο παρκέ δεν υπάρχουν σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος και το «καθαρό» μυαλό που διαθέτει σε κάνει να αισθάνεσαι σίγουρος όταν έχει την μπάλα στα χέρια του και ξέρεις πως απ' αυτόν θα περάσει η επίθεση της εθνικής.

Πλέον, είναι η σειρά της Ιταλίας, μιας ομάδας που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη Ρωσία, την Τουρκία και την Σουηδία. Οχι γιατί έχει περισσότερο ταλέντο, αλλά γιατί είναι ΟΜΑΔΑ! Είναι αποφασισμένη να αφήσει το πτώμα της στο παρκέ, είναι σκληρή, δεν τα παρατάει ποτέ και δεν θα διστάσει να το κάνει ροντέο, αν ξέρει πως έτσι θα νικήσει. Η Ελλάδα έχει περισσότερο ταλέντο, πιο πολλές λύσεις σε όλες τις θέσεις και βάσει ταλέντου και προσωπικότητας είναι το φαβορί... Μετά το σαββατιάτικο αποτέλεσμα, ο Τρινκιέρι ξέρει πως μπορεί και χωρίς τον Σπανούλη και δεν πρόκειται να ρισκάρει, αν δεν είναι 100% σίγουρος πως είναι υγιής...

Οσο για την Τουρκία; Ο Τούρκογλου εκθέτει τον εαυτό του και την καριέρα του με τον τρόπο που παίζει. Είναι πιο αργός από το replay, δεν έχει τρόπο να πλησιάσει στο καλάθι και δεν μπορεί να τα βάλει με κανέναν παίκτη που είναι κάτω από 2.08μ. και είναι πιο γρήγοροι απ' αυτόν...
Η ένταση που υπήρξε σ' ένα τάιμ - άουτ ανάμεσα σε Τάνιεβιτς και Αρσλάν, τα έλεγε όλα για την κατάσταση και το κλίμα που επικρατεί στην Τουρκία που χάνει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και ελπίζει μόνο σε wild card.

Πηγή: Sentragoal.gr