Εντεκάμιση χρόνια είναι αυτά κι αν υπολογίσουμε μόνο τους μεταξύ μας αγώνες, σε τελικά μεγάλης διοργάνωσης, τότε θα... συμπληρώσουμε 15ετία! Σαν πολύ δεν... πάει! Η τελευταία νίκη της Ελλάδας επί της Ισπανίας, σε επίσημο παιχνίδι, χρονολογείται από τις 26 Ιανουαρίου του 2002 στο Περιστέρι, όταν το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα είχε νίκησει 86-73 (Ρεντζιάς 16π.) τους "φούριας ρόχας" στο πλαίσιο της ημιτελικής φάσης του Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας (2003)! Αν θέλετε να μετρήσουμε μόνο τις μεγάλες διοργανώσεις, θα πρέπει να πάμε ακόμη πιο πίσω, στο Μουντομπάσκετ της Αθήνας, όταν κερδίσαμε 69-62 τους Ίβηρες στα προημιτελικά του τουρνουά και πήραμε την πρόκριση για τις τέσσερις καλύτερες ομάδες του κόσμου! Έκτοτε, λοιπόν, μετράμε 7 σερί ροζ φύλλα αγώνα με αποτέλεσμα να έχουμε γίνει οι καλύτεροι "πελάτες" τους...

Παρών στα 6/7!

Γιατί σας τα λέμε όλα αυτά; Πολύ απλά γιατί το αποψινό (18.45) παιχνίδι με την Ισπανία για την 2η φάση του 38ου Ευρωμπάσκετ, ξυπνάει "μαρτυρικές" μνήμες από τις έξι τελευταίες ήττες μας από την Ισπανία (70-47 στον αλησμόνητο τελικό της Σαϊτάμα, 78-56 σε Γρανάδα και 82-77 στη Μαδρίτη στο Ευρωμπάσκετ του 2007, 81-66 στην πρεμιέρα των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, 82-64 στον ημιτελικο του Κατοβίτσε και 80-72 και στο νοκ-άουτ του Μουντομπάσκετ του 2010) στις οποίες ο υπογράφων, ήταν αυτόπτης μάρτυρας και ούτε λίγο ούτε πολύ, κάθε φορά τις ένιωθε όλο και πιο πολύ στο πετσί του! Την πιο πρόσφατη μάλιστα, πριν ακριβώς από τρία χρόνια και μία εβδομάδαα, δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ, εκτός και σήμερα "σπάσει η γκίνια" και τερματιστεί μία και καλή, αυτή η πρωτοφανής αρνητική παράδοση!

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr