«Η Ελλάδα έχει τον Σπανούλη. Τι άλλο να πούμε;»

Φόρεσε τη σεζόν 1997-98 τη φανέλα της Δάφνης ενώ αποτελούσε αναντικατάστατο μέλος της εθνικής Σλοβενίας μέχρι τις αρχές της νέας χιλιετίας. Ο ίδιος παρακολουθεί διά ζώσης το 38ο Ευρωμπάσκετ και εκτός από το πέρασμά του στην Ελλάδα, μίλησε για την Εθνική Ελλάδας και το επερχόμενο παιχνίδι μεταξύ των δύο πλευρών.

Στην Ελλάδα ήρθε στα 35 του χρόνια έχοντας να επιδείξει στο παρελθόν μια αξιοπρόσεκτη καριέρα, κυρίως από τη θητεία του στην Ολυμπια Λιουμπλιάνας όπου αγωνίστηκε 10 ολόκληρα χρόνια (1983-1993). Επιπλέον είχε στο βιογραφικό του και το πέρασμα από Ισπανία και Ιταλία πριν μετακομίσει στην Αθήνα για λογαριασμό της Δάφνης, όπως επίσης και 38 συμμετοχές με την εθνική ομάδα της χώρας του με 15,9 πόντους κατά μ.ο. Αν μη τι άλλο «βαρύ όνομα» για τα δεδομένα μιας ομάδας που ήταν νεοφώτιστη στη μεγάλη κατηγορία εκείνη τη σεζόν...

Βέβαια τα χρήματα υπήρχαν (ή εν πάσει περιπτώσει είχαν βρεθεί) αφού ο τότε πρόεδρος της ομάδας και επί σειρά ετών παράγοντας της Δάφνης, Δημήτρης Κατσίκης, είχε εξασφαλίσει σημαντική χορηγία από μία από τις μεγαλύτερες -τότε- εταιρείες (και η οποία υπάρχει ακόμα) με ταπετσαρίες, πίνακες, αφίσες κι ένα σωρό άλλα αντίστοιχα είδη. Γι' αυτόν τον λόγο μπόρεσε να εξασφαλίσει την υπογραφή του Κότνικ, ο οποίος στις 18 Αυγούστου 1999 έφτασε στην Ελλάδα για λογαριασμό της ομάδας. Ο Σλοβένος αγωνίζονταν στην Σάτεξ Μάριμπορ, ενώ τα χρήματα που συμφώνησε να πάρει από τους «κιτρινόμαυρους» ανέρχονταν στα 140.000 δολάρια.

Νωρίτερα είχε «κλείσει» και η θέση του πρώτου ξένου, ο οποίος ήταν ο Αμερικανός Τζερόμ Εϊμπραμς, ο οποίος στη συνέχεια είχε αντικατασταθεί από τον Σκότι Θέρμαν. Ο προπονητής Νίκος Παύλου εκείνη τη χρονιά είχε στην διάθεσή του και τον... 20χρονο Θοδωρή Παπαλουκά, αλλά δεν μπόρεσε να αποσοβήσει την επιστροφή της ομάδας στην Α2 αφού η Δάφνη δεν κατάφερε να σώσει τη χρονιά τερματίζοντας στην 13η θέση.

«Δεν θα ξεχάσω τον Παπαλουκά. Εξάλλου δεν γίνεται τόσο καλός παίκτης που ήταν και το πόσο πολύ διακρίθηκε στην καριέρα του. Μπορώ να πω ότι ειναι καλός μου φίλος και όποτε μας δίνεται η ευκαιρία ερχόμαστε σε επικοινωνία. Επίσης και με τον Σταύρο Δανιήλ κάναμε αρκετή παρέα. Ομολογώ ότι αν και έμεινα μόνο έναν χρόνο στην Αθήνα, ήταν μια περίοδος της ζωής μου που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ...»
Παρόλα αυτά ο Κότνικ ήταν ο πιο σταθερός παίκτης με 13,7 πόντους και 8,5 ριμπάουντ σε κάθε ματς αλλά όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων δεν... έφτανε για τη Δάφνη. Πάντως από τη πρώτη στιγμή έδειξε ότι μπορεί να στηριχθεί πάνω του η ομάδα, αφού στο πρώτο του φιλικό (21/8/1997) είχε 29 πόντους απέναντι στο Παλαιό Φάληρο (99-63 η Δάφνη). Το πρώτο του επίσημο ματς με τους «κιτρινόμαυρους» ήταν το ματς κυπέλλου κόντρα στην ΑΕΚ στο κλειστό του ΟΑΚΑ. Η «Ένωση» είχε κερδίσει εύκολα με 74-54 με τον Κότνικ να περιορίζεται αισθητά από τον Βίκτορ Αλεξάντερ και να μένει στους οκτώ πόντους.

Αντίθετα το πρώτο του παιχνίδι στην Α1 έμελλε να ήταν και το καλύτερο στην εν Ελλάδι καριέρα του. Απέναντι στον Πανιώνιο είχε 24 πόντους (10/11 βολές, 7/12 δίποντα) και 15 ριμπάουντ ωστόσο οι «κυανέρυθροι» ήταν εκείνοι που είχαν κερδίσει το ματς με 76-66. Πάντως είχε και... άσχημα απογεύματα όπως αυτό απέναντι στον Σπόρτιγκ (0/7 σουτ) ή αυτό απέναντι στην ΑΕΚ για το ματς πρωταθλήματος (0/9 δίποντα).

Όπως δήλωσε στο SentraGoal και στη στήλη «Χρόνια και Ζαμάνια» αμέσως μετά την αποχώρησή του από την Ελλάδα επέστρεψε στην Ολύμπια Λιουμπλιάνας και εδώ και 10 χρονια ασκεί το επάγγελμα του μάνατζερ παικτών έχοντας και δικό του γραφείο! Μάλιστα μίλησε με κολακευτικά λόγια για την Εθνική Ελλάδος, ενώ αποθέωσε τον Βασίλη Σπανούλη λέγοντας πως «η Ελλάδα έχει τον Σπανούλη. Χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο;» Ας δούμε όμως τι... άλλο είπε για τον ίδιο και τη ζωή του μετά το μπάσκετ.

«Η Ελλάδα έχει τον Σπανούλη. Τι άλλο να πούμε από εκεί και πέρα; Και είναι πολύ τυχερή που είναι 100% υγιής πλέον. Λίγο πολύ βρίσκεται στην ίδια μοίρα με τη Σλοβενία αφού χρειάζονται τις ίδιες νίκες για να πάρουν την πρόκριση. Πιστεύω ότι η Ελλάδα δεν έχει δείξει ακόμα το 100% των δυνατοτήτων της και θεωρώ ότι μπορεί να προκριθεί στα προημιτελικά. Έχοντας και τη βοήθεια της τύχης θα τα καταφέρει»
Μάνατζερ παικτών και... δεινός ψαράς!

«Όπως θα γνωρίζετε στην Ελλάδα έμεινα για μία σεζόν αγωνιζόμενος στην ομάδα της Δάφνης τη σεζόν 1997-98. Έπειτα επέστρεψα στην Ολίμπια Λιουμπλιάνας όπου είχα ξεκινήσει την καριέρα μου και αποσύρθηκα από την ενεργό δράση το 2002 όταν ήμουν 40 χρονών! Φυσικά δεν έφυγα ποτέ από το μπάσκετ αφού έναν χρόνο αργότερα δημιούργησα το δικό μου γραφείο μάνατζερ παικτών το οποίο ονομάζεται Sports Agency Kotnik και το οποίο μπορείτε να βρείτε στο www.sportsagencykotnik.si» είναι τα πρώτα λόγια του 51χρονου (σήμερα) Κότνικ, ο οποίος δεν παραλείπει να αναφερθεί και στην οικογένειά του: «Είμαι παντρεμένος με τη Βέσνα και έχω δύο κόρες. Η μεγαλύτερη λέγεται Κάτια και είναι 23χρονών. Πρόσφατα αποφοίτησε από το Έκερντ Σεντ Πίτερσμπουργκ στη Φλόριντα και μπορώ να σου πω ότι παίζει καλό μπάσκετ. Η μικρότερη λέγεται Τιάσα και πήγαινε στο πανεπιστήμιο της Γιούτα. Από αυτή τη σεζόν θα μετακομίσει και εκείνη στο Έκερντ Σεντ Πίτερσμπουργκ, μόνο που είναι καλή στο βόλεϊ! Εμένα πάλι μου αρέσει πολύ το ψάρεμα! Εκεί σπαταλάω τον ελεύθερο χρόνο μου...»

«Ο φίλος μου ο Παπαλουκάς»

Σε κάθε παιχνίδι μπορούσε να βγάλει τον αντίπαλο εκτός εαυτού. Συνέχεια διαμαρτύρονταν, μέχρι που έφτανε στο κέντρο του γηπέδου. Θα μπορούσε να προκαλέσει κάποιον, αλλά δεν θυμάμαι να είχε γίνει κάτι. Επίσης θυμάμαι και τους θεατές, οι οποίοι σε κάποια γήπεδα βρίσκονταν μια ανάσα από τους παίκτες. Ομολογώ ότι σε κάποια παιχνίδια ένιωθες έντονα τον κίνδυνο!».
Αν και μεσήλικας, ο παλαίμαχος μπασκετμπολίστας δεν έχει εγκαταλείψει το άθλημα που αγαπάει περισσότερο απ' όλα: «Μπορώ να σου πω ότι ακόμα παίζω. Μάλιστα είχα έρθει και στη Θεσσαλονίκη πριν από μερικές εβδομάδες, όπου είχε διοργανωθεί τουρνουά για πρώην παίκτες που ήταν μεγαλύτεροι των 50 ετών. Εγώ έπαιζα στην Σταγιέρσκα και τα πήγαμε πολύ καλά! Παίξαμε έξι παιχνίδια και είχαμε πέντε νίκες και μία ήττα από την αντίστοιχη των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής», ενώ κάνοντας το πρώτο ταξίδι στο παρελθόν και στη σεζόν 1997-98 θυμήθηκε ένα όνομα:

«Μετά την Ελλάδα η... κόρνα απέκτησε νόημα»

«Είμαι παντρεμένος με τη Βέσνα και έχω δύο κόρες. Η μεγαλύτερη λέγεται Κάτια και είναι 23χρονών. Πρόσφατα αποφοίτησε από το Έκερντ Σεντ Πίτερσμπουργκ στη Φλόριντα και μπορώ να σου πω ότι παίζει καλό μπάσκετ. Η μικρότερη λέγεται Τιάσα και πήγαινε στο πανεπιστήμιο της Γιούτα. Από αυτή τη σεζόν θα μετακομίσει και εκείνη στο Έκερντ Σεντ Πίτερσμπουργκ, μόνο που είναι καλή στο βόλεϊ! Εμένα πάλι μου αρέσει πολύ το ψάρεμα! Εκεί σπαταλάω τον ελεύθερο χρόνο μου...»
Ο Κότνικ ήταν από τους ήρεμους παίκτες που πέρασαν από την Ελλάδα. Σπίτι-προπόνηση ήταν το πρόγραμμά του και περνούσε αρκετή ώρα στους δρόμους. Όπως μας είπε δεν πρόκειται να ξεχάσει την ακατάπαυστη χρήση της κόρνας από τους Έλληνες οδηγούς: «Το πρόβλημα στους δρόμους ήταν απίστευτο! Πολλα αυτοκίνητα και όλοι οι οδηγοί χρησιμοποιούσαν την κόρνα χωρίς λόγο. Αν και ήταν κόκκινο το φανάρι και κόρναραν από πίσω!! Και υπήρχε και το άλλο. Παντού άκουγες την κόρνα! Και ξέρεις. Όταν επέστρεψα στη Σλοβενία η χρήση της κόρνας απέκτησε νόημα. (Γέλια)» λέει χαρακτηριστικά και διηγείται τις δραστηριότητές του μακριά από τα παρκέ:

«Θυμάμαι έμενα στην Γλυφάδα. Πολύ ωραία περιοχή. Στα ρεπό μας πηγαίναμε για φαγητό ή για ποτό. Εξάλλου η Αθήνα προσφέρεται για διασκέδαση αφού έχει τα πάντα! Όμως μετά από ήττες ήθελα να μείνω μόνος μου. Ειδικά αν και ο τρόπος που είχαμε χάσει ήταν τέτοιος που πίστευα ότι μπορούσαμε να κερδίσουμε. Ήθελα να μείνω μόνος μου και να πάω για ψάρεμα στη Βουλιαγμένη. Αυτό με ηρεμούσε. Άδειαζα από τα πάντα».

«Υπήρχαν απαιτήσεις και έπρεπε να προστατεύομαι από τα φάουλ»

«Ο Ντίνο Ράτζα, ο Μπάιρον Σκοτ. Πραγματικά τεράστια μεγέθη. Φυσικά και οι υπόλοιπες ομάδες είχαν εξαιρετικούς παίκτες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Στογιάκοβιτς, τον Πρέλεβιτς, τον Φασούλα, τον Τάρλατς, τον Καρνισόβας... Πολύ δυνατό πρωτάθλημα».
Φυσικά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Ελλάδα το περνούσε μέσα στις τέσσερις γραμμές: «Η Δάφνη ήταν από τις μικρές ομάδες του πρωταθλήματος. Θυμάμαι υπήρχαν απαιτήσεις από εμένα και περίμεναν πάντα να παίξω καλά και να βοηθήσω. Αν και δεν μπορούσε να με μαρκάρει κανείς (σταματάει και γελάει)... εντάξει πλάκα κάνω. Σίγουρα πάντως ήμουν ο μοναδικός σέντερ της ομάδας και σε κάθε ματς έπρεπε να προστατευτώ από τα φάουλ. Δεν υπήρχαν αλλαγές. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι έκανα μια καλή σεζόν» λέει ο Κότνικ και συνεχίζει:

«Όπως σου είπα και προηγουμένως δεν ήμασταν η μεγάλη ομάδα του πρωταθλήματος. Υπήρχαν καλύτερες τότε όπως ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ. Μαζί τους και ο ΠΑΟΚ με τον Άρη. Όμως θεωρώ ότι καλύτερη ομάδα εκείνη την εποχή στην Ελλάδα ήταν ο Παναθηναϊκός. Είχε μεγάλους παίκτες». Ποιοι ήταν αυτοί; «Ο Ντίνο Ράτζα, ο Μπάιρον Σκοτ. Πραγματικά τεράστια μεγέθη. Φυσικά και οι υπόλοιπες ομάδες είχαν εξαιρετικούς παίκτες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Στογιάκοβιτς, τον Πρέλεβιτς, τον Φασούλα, τον Τάρλατς, τον Καρνισόβας... Πολύ δυνατό πρωτάθλημα».

«Πληρωμή; Έλα αύριο!»

«Το θέμα των χρημάτων είναι μια... άσχημη ιστορία! Ξέρω ότι έδινα και το 150% των δυνατοτήτων μου σε όλα τα παιχνίδια. Μάλιστα σε ένα ματς εναντίον της Λάρισας κάποιος αντίπαλος με χτύπησε στο πρόσωπο με τον αγκώνα του κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου. Αμέσως πήγα στο νοσοκομείο, έκανα ράμματα, αλλά επέστρεψα στο δεύτερο ημίχρονο και έπαιξα κανονικά. Θέλω να πω ότι δεν τα παρατούσα ποτέ για την ομάδα. Τελικά πληρώθηκα μόνο το μισό μου συμβόλαιο»
Μπορεί να έχει καταντήσει κουραστικό αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό των ξένων παικτών που έχει περάσει από τα ελληνικά γήπεδα, εκφράζει παράπονα για τη μη καταβολή των δεδουλευμένων. Ένας από αυτούς είναι και ο Σλάβκο Κότνικ, ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά: «Το θέμα των χρημάτων είναι μια... άσχημη ιστορία! Ξέρω ότι έδινα και το 150% των δυνατοτήτων μου σε όλα τα παιχνίδια. Μάλιστα σε ένα ματς εναντίον της Λάρισας κάποιος αντίπαλος με χτύπησε στο πρόσωπο με τον αγκώνα του κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου. Αμέσως πήγα στο νοσοκομείο, έκανα ράμματα, αλλά επέστρεψα στο δεύτερο ημίχρονο και έπαιξα κανονικά. Θέλω να πω ότι δεν τα παρατούσα ποτέ για την ομάδα. Τελικά πληρώθηκα μόνο το μισό μου συμβόλαιο. Και η απάντηση που έπαιρνα; 'Αύριο...' (σ.σ. το είπε στα ελληνικά)».

Ένα ακόμη περιστατικό που δεν ξεχνάει ο Σλοβένος μάνατζερ έχει να κάνει με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο οποίος εκείνη την περίοδο ήταν προπονητής του Ολυμπιακού: «Σε κάθε παιχνίδι μπορούσε να βγάλει τον αντίπαλο εκτός εαυτού. Συνέχεια διαμαρτύρονταν, μέχρι που έφτανε στο κέντρο του γηπέδου. Θα μπορούσε να προκαλέσει κάποιον, αλλά δεν θυμάμαι να είχε γίνει κάτι. Επίσης θυμάμαι και τους θεατές, οι οποίοι σε κάποια γήπεδα βρίσκονταν μια ανάσα από τους παίκτες. Ομολογώ ότι σε κάποια παιχνίδια ένιωθες έντονα τον κίνδυνο!».

«Η Ελλάδα έχει τον Σπανούλη. Τι άλλο να πούμε απο εκεί και πέρα;»

«Και κάτι που δεν ξέρει ο περισσότερος κόσμος. Ακόμα και σήμερα έχω το ρεκόρ πόντων με την Εθνική ομάδα της Σλοβενίας. Είχα σημειώσει 37 απέναντι στη Λιθουανία και μάλιστα μέσα στην έδρα τους. Το καλύτερο ειναι ότι κερδίσαμε εκείνο το ματς»
Ο Κότνικ βρίσκεται αυτή τη περίοδο στη Λιουμπλιάνα και στη «Στόζιτσε Αρένα» όπου παρακολουθεί διά ζώσης τις προσπάθειες της εθνικής Σλοβενίας για κάτι καλό στο Ευρωμπάσκετ. Φυσικά θα δώσει το «παρών» στο παιχνίδι με την Εθνική μας και όπως είπε «η Ελλάδα έχει τον Σπανούλη. Τι άλλο να πούμε από εκεί και πέρα; Και είναι πολύ τυχερή που είναι 100% υγιής πλέον. Λίγο πολύ βρίσκεται στην ίδια μοίρα με τη Σλοβενία αφού χρειάζονται τις ίδιες νίκες για να πάρουν την πρόκριση. Πιστεύω ότι η Ελλάδα δεν έχει δείξει ακόμα το 100% των δυνατοτήτων της και θεωρώ ότι μπορεί να προκριθεί στα προημιτελικά. Έχοντας και τη βοήθεια της τύχης θα τα καταφέρει» και συνέχισε λέγοντας:

«Πιστεύω ότι το μεταξύ μας θα ειναι πολύ μεγάλο και αμφίρροπο. Η Ελλάδα έχει καλύτερη ομάδα, είναι το φαβορί, αλλά και εμείς από τη πλευρά μας έχουμε αποδείξει ότι μπροστά στον κόσμο μας μπορούμε να κάνουμε καλές εμφανίσεις. Σίγουρα όμως θα ειναι πολύ δύσκολο» ενώ έκανε και τα δικά του... προγνωστικά: «Το χρυσό η Σλοβενία, το ασημένιο η Σλοβενία και το χάλκινο η Σλοβενία (Γέλια). Αστειεύομαι φυσικά. Θεωρώ ότι ο τελικός θα ειναι Ισπανία-Γαλλία και για το χάλκινο μετάλλιο θα παλέψει η Ελλάδα, η Σλοβενία και η Λιθουανία».

«Εχω ακόμα το ρεκόρ πόντων στην εθνική Σλοβενίας»

Ο ίδιος συνεχίζοντας την... εξιστόρησή για τα δικά του, μπασκετικά, χρόνια, είπε: «Θυμάμαι την καλή χρονιά που είχα κάνει τόσο ατομικά όσο και ομαδικά στην Ισπανία με την φανέλα της Μανρέσα. Τερματίσαμε στην 4η θέση της ACB, κάτι σπάνιο για μια ομάδα της δυναμικότητας που είχαμε. Α! Και κάτι που δεν ξέρει ο περισσότερος κόσμος. Ακόμα και σήμερα έχω το ρεκόρ πόντων με την Εθνική ομάδα της Σλοβενίας. Είχα σημειώσει 37 απέναντι στη Λιθουανία και μάλιστα μέσα στην έδρα τους. Το καλύτερο ειναι ότι κερδίσαμε εκείνο το ματς».

Όσο για αυτό που θέλει να ξεχάσει; «Δυστυχώς είχα σπάσει το πόδι του το 2001 και ύστερα από έξι μήνες θεραπείας υπέγραψα ξανά στην Ολύμπια Λιουμπλιάνας. Ειρωνεία της τύχης; Αλλά στο πρώτο μου παιχνίδι έπαθα σχεδόν τον ίδιο τραυματισμό και ύστερα από νέες επεμβάσεις και θεραπείες αναγκάστηκα να τερματίσω την καριέρα μου».

«Δεν ήμουν ποτέ σταρ κι όμως με θυμούνται ακόμα οι Έλληνες»

Λίγο πριν ολοκληρωθεί η συνομιλία μας εξήγησε ότι «ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός θα ειναι απο τα φαβορί για τη φετινή Ευρωλίγκα» στάθηκε λίγο ακόμα στην Ελλάδα λέγοντας ότι «η χώρα σας έχει τεράστια ιστορία και εξαιρετικά μέρη για να πας και να κάνει διακοπές. Μακάρι να τα καταφέρω να έρθω για λίγες διακοπές το επόμενο καλοκαίρι, αν και οι επαγγελματικές υποχρεώσεις είναι πάρα πολλές» και κατέληξε:

«Η αλήθεια είναι ότι έχω εντυπωσιαστεί από τους Έλληνες φίλους του μπάσκετ. Δεν με έχουν ξεχάσει και μου φαίνεται πολύ περίεργο. Δεν ήμουν και το πρώτο όνομα, ούτε κάποιος σταρ και ούτε έπαιζα σε κάποια μεγάλη ομάδα. Παρόλα αυτά δεν με έχουν ξεχάσει και τους ευχαριστώ πολύ γι' αυτό. Ομολογώ ότι οι Έλληνες αγαπάνε πολύ το μπάσκετ. Και εμείς το ίδιο. Και σε αυτό το ευρωπαϊκό πιστεύω να αποδεικνύουμε πόσο μεγάλη είναι η... μπασκετική καρδιά μας».

ΠΗΓΗ: sentragoal.gr

Μπάσκετ SPORTS