Το εννοώ αυτό διότι οι (πολυάριθμοι και διασκορπισμένοι σε όλο το πάνω διάζωμα του γηπέδου) φίλαθλοι που ακολουθούν την εθνική ομάδα της Σερβίας πήραν τους στίχους από ένα τραγούδι και του το αφιέρωσαν με όλη τους την αγάπη!

Στην κυριολεξία του το αφιέρωσαν με πολλή αγάπη, διότι σε αυτό το τραγούδι ο συχωρεμένος Λιούμπισα «Λούις» Στογιάνοβιτς υμνεί τον έρωτα που νιώθει για κάποια κοπέλα της οποίας το χαϊδευτικό όνομα είναι «Ντούντο»!

Τι Ντούντο, τι «Ντούντα», το δάγκωμα της λαμαρίνας είναι ίδιο κι απαράλλακτο!

Ο στόχος από το τραγούδι του Λούις (ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν μεγαλόσωμος, χοντρός, γενειοφόρος, φορούσε συνήθως κελεμπίες και από εμφανισιακής πλευράς θύμιζε τον Ντέμη Ρούσο) ταιριάζει απολύτως στα συναισθήματα που νιώθουν οι Σέρβοι για τον Ιβκοβιτς και προϊόντος του Ευρωμπάσκετ έχουν την ευκαιρία να τα διαδηλώσουν...

«Ντούντο σε αγαπώ πολύ, σε αγαπώ πάρα πολύ, σε αγαπώ τρελά»!

Τον αγαπούν πολύ, τρελά και παράφορα οι Σέρβοι τον «Ντούντα», διότι είναι μεν παραδοσιακός (όπως κι ο ίδιος χαρακτήριζε κάποτε τον συχωρεμένο τον Μητροπάνο και τον Τερζή), αλλά συνάμα γίνεται πολύ μοντέρνος και αυτός ο συνδυασμός καθίσταται ιδανικός!

Ο Ιβκοβιτς ήταν ανέκαθεν ανήσυχο πνεύμα: μπήκε σε αυτό το τριπάκι, ακολουθώντας τις πρωτοποριακές ιδέες του μεγαλύτερου αδερφού του, του Πίβα, αλλά δεν έμεινε στις παλιές νόρμες...

Τουναντίον εμπλούτισε και φρέσκαρε το ρεπερτόριό του, με αποτέλεσμα η προσέγγισή του στο παιχνίδι να είναι πάντοτε μοντέρνα και να ταιριάζει τόσο στο δικό του ανήσυχο πνεύμα όσο και στους πιτσιρικάδες με τους οποίους νταλαβερίζεται επί καθημερινής βάσεως...

Αυτή πάλι είναι μια παλιά ιστορία, που για πολλά χρόνια εκτυλισσόταν στην Ελλάδα: στον αντίποδα της κρατούσας άποψης που τον θέλει να μην τα πηγαίνει καλά με τις μεγάλες βεντέτες και να τσακώνεται μαζί τους, δώσ' του παιδιά και πάρ' του την ψυχή!

Στις αρχές της δεκαετίας του '80, που έσκασε μύτη στη Θεσσαλονίκη (για να μείνει σε ένα πιο ήπιο κλίμα ο γιος του, ο Πέτρος, ο οποίος υπέφερε από άσθμα) και ανέλαβε τον Αρη, τόλμησε να βάλει στην αρχική πεντάδα του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό τον τότε 15χρονο Μιχάλη Ρωμανίδη, στον οποίον μάλιστα ανέθεσε το μαρκάρισμα του Γιώργου Καστρινάκη, ενώ ανέβασε στην πρώτη ομάδα τους Τσαχτάνηδες και τους Σταμάτηδες!

Αυτή τη νεωτεριστική διάθεσή του ο «Ντούντα» την κουβάλαγε στην τσάντα με τα εργαλεία του και σε όλες τις υπόλοιπες επαγγελματικές στέγες του: στον (πλουμιστό από πλευράς μεγάλων ονομάτων) ΠΑΟΚ βρήκε χώρο για τον Κουκλάκη και τον Βαλαβανίδη, τον Πανιώνιο τον μετέτρεψε σε μια πρότυπη κολεγιακή μονάδα (με Καλαϊτζή, Καράγκουτη, Κικίλια, Γέλιτς, Καμαριώτη κ.ο.κ.), στην ΑΕΚ έκανε το μεγάλο παιδομάζωμα (Ζήσης, Μπουρούσης, Τσιάρας, Παντελιάδης)...

...ενώ στη δεύτερη θητεία του στον Ολυμπιακό έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο στον Παπανικολάου και στον Μάντζαρη, διόρθωσε το αρχικό λάθος του με τον Σλούκα και έκανε την έκπληξη με τον Κατσίβελη!

Τα ίδια -και χειρότερα- κάνει διαχρονικά στην εθνική ομάδα της Σερβίας: το 1988 εμπιστεύθηκε τον (υποτιμημένο Σλοβένο) Ζντοβτς, τον 28χρονο, και μέχρι πρότινος αγνοούμενο στο Τσάτσακ, Ομπράντοβιτς, και τον Τσβετίτσανιν, ενώ το 1995 (μετά το τριετές εμπάργκο) έδωσε την μπαγκέτα στον Μποντιρόγκα και τότε αποχώρησε αφήνοντας στην άκρη του πάγκου τον «Ζοτς»...

Το 2008 και μετά τα διαδοχικά φιάσκα τους (από το 2003 έως και το 2007) οι Σέρβοι πήγαν γονυπετείς στη χάρη του και τον ικέτευσαν να επιστρέψει: δεν αρνήθηκε και ξαφνικά, στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας, ο «Ντούντα» παρουσίασε μια κολεγιακή ομάδα, η οποία έφτασε στον τελικό όπου ηττήθηκε από την Ισπανία...

Τέσσερα χρόνια αργότερα από εκείνη την ομάδα έφερε στη Σλοβενία μονάχα τον Κρστιτς, τον Μπιέλιτσα και τον Μάρκοβιτς, αλλά πίσω έχει η (γέρικη σέρβικη) αχλάδα την ουρά!

Εβδομηντάρης πια, αλλά πάντοτε κοτσονάτος και ακμαίος, απαλλαγμένος πλέον από την πίεση του σωματειακού πρωταθλητισμού και απενοχοποιημένος ο «σοφός» οδήγησε στην πρώτη θέση του ομίλου ένα αμάλγαμα παικτών, που ο ίδιος είπε προχθές στον ΟΤΕ ΤV πως «δεν τους εμπιστεύονται καλά καλά ούτε στη σερβική λίγκα»!

Αυτούς ακριβώς τους παίκτες που (όπως θα 'λεγε σε μια ανάλογη περίπτωση ο Κατσιφάρας) δεν τους ξέρει ούτε ο θυρωρός στην πολυκατοικία τους στο Βελιγράδι και στο Κραγκούγεβατς, τους μαθαίνει τώρα όλος ο κόσμος: το εννοώ αυτό διότι αίφνης ο Νεμάνια Νέντοβιτς που εκπαιδεύεται για ορντινάτσα του Στέφεν Κάρι στους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, έκανε τον (φερόμενο ως κορυφαίο πόιντ γκαρντ του κόσμου) Τόνι Πάρκερ να λαλήσει!

Οι νεαροί παίκτες τους οποίους ο ίδιος εκκολάπτει και φροντίζει όπως τα αγαπημένα του περιστέρια αποτελούν το οξυγόνο που φιλτράρει τις αρτηρίες του «Ντούντα» με κίνητρο, δημιουργικότητα και όραμα: αυτή είναι η έξις που κατέστη δευτέρα φύσις του, το ελιξίριο όχι μονάχα της καριέρας του, αλλά της ζωής του ολόκληρης...

Αυτός επίσης είναι ένας παραπάνω λόγος για τον οποίον τον λατρεύουν οι Σέρβοι και του αφιερώνουν τραγούδια που κάνουν τον ίδιο να χαζεύει και τη Νένα να ζηλεύει!

Πηγή: Goal

Μπάσκετ SPORTS