Τώρα η διαφορά βγάζει μάτια μεταξύ όσων στο Τσάμπιονς Λιγκ διακρίνονται κι όσων στο Τσάμπιονς Λιγκ συμμετέχουν. Από τότε που στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο μπήκαν τα χρήματα των Αράβων, τα σκορ και σε κάποια ματς ευρωπαϊκών, υποτίθεται δυνατών, πρωταθλημάτων και στις πρώτες αγωνιστικές του Τσάμπιονς Λιγκ θυμίζουν αποτελέσματα σε αγώνες χάντμπολ, γουότερ πόλο κτλ.
Mετά τη νίκη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 4-2 επί της Λεβερκούζεν, το 1-4 της Παρί στο Καραϊσκάκη με τον Ολυμπιακό, το 0-3 της Σίτι με την Πλζεν, το 3-0 της «σβηστής» Μπάγερν με την ΤΣΣΚΑ και τον θρίαμβο με 1-6 της Ρεάλ στην Κωνσταντινούπολη επί της Γαλατά, στη δεύτερη μέρα της πρώτης αγωνιστικής του Τσάμπιονς Λιγκ είχαμε το εντυπωσιακό ξεκίνημα της Μπαρτσελόνα που έριξε τέσσερα γκολ στον μαχητικό Αγιαξ χωρίς να ιδρώσει. Συνολικά στο διήμερο του Τσάμπιονς Λιγκ είχαμε 54 γκολ και ένα πλήθος από σκορ που θυμίζουν τη δεκαετία του '50, τότε που οι ημιτελικοί και οι τελικοί του Κυπέλλου Πρωταθλητριών τελείωναν 5-2, 6-3, 7-4 κτλ.

Πρόοδος
Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, με τις τροποποιήσεις των κανονισμών, την αυστηρή τιμωρία του σκληρού παιχνιδιού, την αλλαγή του οφσάιντ και την ενθάρρυνση των διαιτητών να δίνουν ευκολότερα πέναλτι, το ποδόσφαιρο άλλαξε ριζικά. Σήμερα δεν έχει νόημα να προσπαθήσει να δημιουργήσει κάποιος μια ομάδα που να βασίζεται στην καλή της άμυνα: στο διήμερο δεν υπήρξε κανένα 0-0 καθώς αυτό μοιάζει σχεδόν αδύνατο. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 συζητούσαμε (το θυμάμαι ακόμα) για την εξαφάνιση των «δεκαριών», για τα σχήματα που προβλέπουν ένα μόνο κυνηγό στην κορυφή της επίθεσης, για την έλλειψη των καθαρών εξτρέμ που έκαναν το ποδόσφαιρο μονότονο. Σήμερα η Σίτι παίζει άνετα με τρία «δεκάρια» (Σίλβα, Αγκουέρο, Νασρί), ο Οζίλ πάει στην Αρσεναλ και τη μεταμορφώνει, η Παρί παίζει με τον Καβάνι στο πλάι και η Μπάρτσα χρησιμοποιεί το Νέιμαρ σαν εξτρέμ για να έχει δυνατότητα ενός παραπάνω κυνηγού: όποιος δεν δημιουργεί δεν προκόβει, όποιος δεν σκοράρει εύκολα δεν έχει τύχη. Οι δε επιστροφές των επιθετικών για να βοηθήσουν την άμυνα δεν είναι και τόσο κανόνας. Ο Ρονάλντο και ο Μπενζεμά στο ματς της Ρεάλ με τη Γαλατά γύρισαν ελάχιστες φορές για να βοηθήσουν την άμυνα, ο Ρούνεϊ και ο Φαν Πέρσι στο «Ολντ Τράφορντ» είχαν το μυαλό τους μόνο στην επίθεση. Τα τρεξίματα είναι δουλειά άλλων: οι αρτίστες είναι μόνο για να δημιουργούν.

Αλλαγή
Οι μοντέρνες ομάδες δεν παίζουν απλά για να κερδίσουν, αλλά παίζουν κυρίως για να σκοράρουν, διότι το ίδιο το παιχνίδι το επιβάλλει -αλλιώς δε γίνεται να πετύχεις. Στο διήμερο του Τσάμπιονς Λιγκ είχαμε ελάχιστες αποβολές και τα ματς στα οποία βγήκαν πάνω από 5 κίτρινες κάρτες είναι ελάχιστα. Σήμερα και να θέλει κάποιος να κάνει ένα ματς βασισμένο στην άμυνα δεν μπορεί: ο Μουρίνιο π.χ. είναι ο καλύτερος σκηνοθέτης αμυντικών παιχνιδιών στην Ευρώπη, όμως όταν πήγε στην Ισπανία, κάθε φορά που η Ρεάλ του έβρισκε την Μπαρτσελόνα, έμενε με δέκα παίκτες! Οταν έφυγε από τη Ρεάλ, η «Βασίλισσα» έπαιζε κανονικό επιθετικό ποδόσφαιρο: σήμερα έχει τα νεύρα του γιατί η Τσέλσι του δεν είναι όσο παραγωγική πρέπει και με τη Βασιλεία πλήρωσε την τεμπελιά της να τελειώσει το ματς. Σωστά έλεγαν στην Ισπανία ότι αντί να αλλάξει ο Μουρίνιο τη Ρεάλ, άλλαξε η Ρεάλ τον Μουρίνιο: του έδωσαν στην Ισπανία να καταλάβει πως όχι μόνο δεν γίνεται σε τοπ επίπεδο μια ομάδα να κρατά το μηδέν, αλλά χρειάζεται και τουλάχιστον δύο γκολ για να κερδίσει ακόμα. Αυτό είπε και μετά την ήττα της Τσέλσι.

Σκορ
Είναι απολύτως βέβαιο ότι θα δούμε κι άλλα απίστευτα σκορ στους πρώτους γύρους του Τσάμπιονς Λιγκ. Οσοι μετέχουν σε αυτό χρόνια τώρα και το διεκδικούν (η Μάντ. Γιουνάιτεντ και η Αρσεναλ, η Ρεάλ και η Μπάρτσα, η Μπάγερν κτλ.) «τραβάνε» στις χώρες τους και κάποιους από τους υπόλοιπους -για να ανταγωνιστούν τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του σερ Αλεξ, οι Αραβες έβαλαν στη Σίτι πολλά, ενώ στην Ισπανία η Ατλέτικο κυνηγώντας την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ επένδυσε σε φυτώρια, σκάουτερ, προπονητές και ιδέες και το ίδιο έκανε και η Ντόρτμουντ για να μείνει κοντά στην Μπάγερν. Θεωρώ δεδομένο πως η Μονακό π.χ. για να κυνηγήσει την πάμπλουτη Παρί, θα γίνει κι αυτή γρήγορα υπερομάδα. Δεν γίνεται να την κυνηγήσει αλλιώς.

Το καλύτερο
Ομολογώ ότι τα 1-6, τα 1-4, τα 4-0 κτλ. είναι παραστάσεις για ένα ρόλο και δεν είναι ιδιαιτέρως του γούστου μου. Ομως δεν κρύβω ότι έχω την υποψία πως ειδικά στο Τσάμπιονς Λιγκ παρακολουθούμε το καλύτερο ποδόσφαιρο όλων των εποχών τα τελευταία χρόνια…

Πάλι καλά
Στην κλήρωση του Γιουρόπα Λιγκ η τύχη είχε στήσει μια μεγάλη παγίδα στον ΠΑΟΚ: το πρώτο ματς με τη Σαχτιόρ Καραγκάντι στην άδεια Τούμπα. Η επιλογή να παίξει με ένα μόνο κυνηγό ο ΠΑΟΚ, τον Αθανασιάδη, και τρεις-τέσσερις γύρω γύρω όλοι μεσοεπιθετικοί (Στοχ, Νίνης, Λάζαρ, Λούκας) είχε ως συνέπεια ένα πρώτο ημίχρονο όπως ο αντίπαλος το ήθελε: όταν χάθηκαν κάποιες μικροευκαιρίες και η τεχνική υπεροχή του ΠΑΟΚ πήγε σε δεύτερη μοίρα, οι Καζάκοι άρχισαν να παίρνουν αναπνοές: τους αρκούσε ότι δεν κινδύνευαν αφού τη σέντρα δεν την περνούσαν ποτέ περισσότεροι από τρεις από δαύτους. Με το Στοχ άκεφο, τον Λούκας μακριά από την περιοχή και τον Νίνη να προσπαθεί να κάνει πολλά περισσότερα από όσα μπορεί, ο ΠΑΟΚ έμοιαζε φλύαρος και άνευρος.

Ώσπου ο Γάλλος διαιτητής αποφάσισε να κάνει το δικό του, να δώσει ένα πέναλτι σε βάρος του Κατσουράνη που είδε μόνο αυτός και να υποχρεώσει τους παίκτες του «Δικεφάλου» να κυνηγάνε να γυρίσουν το σκορ! Αυτή η αναπάντεχη συνθήκη, δηλαδή το σε βάρος του ΠΑΟΚ 0-1 καλά καλά χωρίς κανείς να μπορεί να εξηγήσει το πώς, έφερε μια κάποια εγρήγορση και η εγρήγορση έφερε τη νίκη. Η είσοδος του Σαλπιγγίδη και του Λίνο είχε ως συνέπεια μεγαλύτερη ποιότητα στο επιθετικό παιχνίδι κι όταν μπήκε και ο Βούκιτς, έστω για ένα δεκάλεπτο, συνέβη κάτι που θα 'πρεπε να είχε γίνει πολύ πιο νωρίς: η αντίπαλη περιοχή γέμισε παίκτες! Οι καλοί εκτελεστές των στημένων (Λούκας, Λίνο) άρχισαν να γεμίζουν σωστά και ο γόρδιος δεσμός λύθηκε.

Αρχικά ο Αθανασιάδης (ύστερα από κόρνερ του Λούκας) και στις καθυστερήσεις ο Βούκιτς, ύστερα από σέντρα του Λίνο, αποκατέστησαν την τάξη και τη λογική. Ο ΠΑΟΚ έκανε το πρώτο βήμα για την πρόκριση. Κέρδισε και γλίτωσε μια μεγάλη παγίδα.

Δεν κάνουν μούτρα
Οριστικό μοιάζει το «διαζύγιο» του Νίκου Σπυρόπουλου με τον ΠΑΟΚ: δε φαίνεται να υπάρχει επιστροφή. Μάλιστα ο διεθνής ακραίος αμυντικός εδώ και λίγες μέρες ήταν στην Αθήνα όπου έκανε προπονήσεις στον Αγιο Κοσμά, με τον επίσης διάσημο άνεργο και φίλο του Σωτήρη Κυργιάκο, στο προπονητικό κέντρο της Εθνικής. Ο Τάκης Φύσσας και ο Λεωνίδας Βόκολος δέχτηκαν το αίτημα των δύο και τους έδωσαν το δικαίωμα. Βλέπετε, στην Εθνική δεν κρατάνε κακίες. Μπορεί ο Κυργιάκος να διέκοψε τη σχέση του με την ομάδα αφήνοντας κάποτε τον Σάντος στα κρύα του λουτρού, αλλά οι προϊστάμενοι δεν του έκαναν μούτρα. Συγχωρεμένος…

ΠΗΓΗ: SportDay

Ποδόσφαιρο SPORTS