Κάποιοι μίλησαν για πρόκληση. Εγώ πάλι βλέπω μια ευκαιρία της πολιτείας να προβληματιστεί για το τι θέλει από το ποδόσφαιρο. Αν κάποτε οι πολιτικοί μας ρύθμιζαν χρέη για ψήφους, σήμερα, με την ευκαιρία που δίνει ο Σαββίδης, καλούνται να πάρουν μια απόφαση για το τι ακριβώς θέλουν από τις ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες.

Xθες μια αντιπροσωπία βουλευτών και δημοτικών συμβούλων της Θεσσαλονίκης ζήτησε ραντεβού με τον υπουργό Οικονομικών κ. Γιάννη Στουρνάρα για να του ζητήσει να περάσει μια τροποποίηση σε ένα από τα επόμενα νομοσχέδια με την οποία θα επιτρέπεται σε αθλητικές εταιρείες (και μόνο) να γλιτώνουν προσαυξήσεις για μη εξόφληση των παλιών τους χρεών, υπό την προϋπόθεση ότι θα καταβάλλουν ντούκου τα χρήματα της οφειλής. Αυτό μήνες τώρα το έχει ζητήσει ο Ιβάν Σαββίδης, έχοντας μάλιστα τοποθετήσει σε ειδικό λογαριασμό τα 11 εκατομμύρια ευρώ με τα οποία επιθυμεί να ξοφλήσει τα χρέη του ΠΑΟΚ στο Δημόσιο. Πιθανότατα, κάποιοι επιχειρηματίες που βασανίζονται από προσαυξήσεις να βγάζουν σπυράκια, όταν ακούν ότι βουλευτές ζητάνε μια τέτοιου είδους μεταχείριση του ΠΑΟΚ, ωστόσο οι ΠΑΕ δεν αντιμετωπίζονται, έτσι κι αλλιώς, ως κανονικές εταιρείες. Κυρίως γιατί έχουν μια δυνατότητα που οι απλές εταιρείες δεν έχουν: να φεσώσουν το κράτος, τελείως νομότυπα, και να μην πληρώσουν απολύτως τίποτα πτωχεύοντας μεν, πλην όμως παραμένοντας αγωνιστικά (και εταιρικά) εν ζωή.

Κράτος

Το κράτος πάντα αναγνώριζε την εταιρική διαφορετικότητα των ΠΑΕ. Εχω ξαναγράψει ότι η πρώτη ρύθμιση χρεών έγινε το 1979, επί κυβερνήσεως Γεώργιου Ράλλη, επιτρέποντας σε όλες της υπό σύσταση ΠΑΕ να ξεκινήσουν χωρίς χρέη στο Δημόσιο. Ακολούθησαν πολλές με γνωστότερες τη «φωτογραφική» ρύθμιση του Στέφανου Μάνου το 1992, επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη για την ΠΑΕ Ολυμπιακός και το χρέος της στην κρατικοποιημένη Τράπεζα Κρήτης, τον αξέχαστο νόμο 2947/01 (που βαφτίστηκε «νόμος Βενιζέλου») που έγινε για τον ΠΑΟΚ, αλλά τελικά αξιοποιήθηκε από άλλους (Λάρισα, Πανιώνιος, Καβάλα κτλ.), τις προνομιακές υπαγωγές στο άρθρο 44, που εκμεταλλεύτηκαν το 2004-05 η ΑΕΚ, ο Αρης και ο ΟΦΗ, τη «ρύθμιση Ορφανού» την οποία ο Ζαγοράκης έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια προτιμώντας να κερδίσει χρόνο με προσφυγές στα φορολογικά δικαστήρια. Από το 1979 μέχρι σήμερα έχουν επισήμως υπάρξει δεκατρείς ειδικές ρυθμίσεις χρεών ΠΑΕ (κυρίως) προς το Δημόσιο, το οποίο έγραψε στο χιόνι για το χατίρι του επαγγελματικού ποδοσφαίρου πάνω από 350 εκατ. ευρώ!

Ψήφος

Κάποιος θα πει ότι όλα αυτά γίνονταν σε εποχές άλλες, όταν δανεικά υπήρχαν και οι πολιτικοί μας τα ξόδευαν για ψήφους. Πολύ σωστά. Σωστή και η διαπίστωση πως οι καιροί άλλαξαν και πως σήμερα καλό είναι να πληρώνουν όλοι τα χρέη τους και να μη δημιουργούνται νομικά «παραθυράκια» που επιτρέπουν καινούργια: ο Πολ Τόμσεν και η παρέα του έρχονται κάθε τόσο εδώ και για να μας το υπενθυμίζουν. Ομως προσοχή: σήμερα το πρόβλημα είναι για την πολιτεία, που ψάχνει λεφτά και κόβει μισθούς και συντάξεις, ακόμα πιο σύνθετο. Σήμερα, με το τρικ του (αυτο)υποβιβασμού στη Γ' Εθνική (Στη Γ' και όχι στη Δ', όπως παλιότερα), κάθε υπερχρεωμένη ΠΑΕ μπορεί να ντριμπλάρει τις υποχρεώσεις της και να βουτήξει: δεν το έκανε μόνο η ΑΕΚ, αλλά και η Λάρισα και οι Σέρρες και η Κέρκυρα. Είναι πραγματικά εκτός λογικής, στη χώρα της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης, να διευκολύνονται οι ΠΑΕ που θέλουν να σβήσουν τα χρέη τους, αλλά να μη γίνεται κανένα απολύτως σκόντο σε όσους θέλουν να πληρώσουν!     

Γελιοποίηση

Μια ανώνυμη εταιρεία μπορεί να πτωχεύσει: δεκάδες έχουν πτωχεύσει τελευταία. Μια πτώχευση μπορεί να στοιχίσει και στο κράτος: καθημερινά συμβαίνει. Ομως μια ΠΑΕ μπορεί να πτωχεύσει και να ξεκινήσει από τη Γ' Εθνική, χωρίς μάλιστα, όπως παλιότερα, να πρέπει να περάσουν 18 μήνες για να επανασυσταθεί! Μπορεί να γίνει ερασιτεχνικό σωματείο και να βγάζει και κέρδη: αυτή την ντρίμπλα καμία κανονική εταιρεία δεν μπορεί να την κάνει και πρόκειται για ντρίμπλα που ουσιαστικά γελοιοποιεί το κράτος. Το ίδιο κράτος που αρνείται τα λεφτά του Σαββίδη!

Καταλαβαίνω

Εν κατακλείδι, εγώ λέω ότι το κράτος μας θα έπρεπε να πάρει τα 11 εκατ. ευρώ που δίνει ο Σαββίδης. Μπορώ, ωστόσο, να καταλάβω και την όποια επιφύλαξη του Στουρνάρα που έχει την τρόικα στο κεφάλι του και που στη συγκεκριμένη απαίτηση απαντά ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει σε τέτοιες εποχές: διαφωνώ, αλλά καταλαβαίνω τη λογική. Δεν μπορώ, όμως, να καταλάβω πώς γίνεται να δίνεις το δικαίωμα σε όσους φεσώσανε το Δημόσιο να τη βγάζουν καθαρή, κάνοντας απλά δυο χρόνια υπομονή, την ώρα που κάνεις τον τυπολάτρη με όσους θέλουν να πληρώσουν…

Μπλαμπλάς

Μου γράφει για την Εθνική μπάσκετ και τον Τρινκιέρι ο φίλος Κυριάκος Φράγκος:

«Εγώ είδα ότι στα τρία πρώτα παιχνίδια η ομάδα έπαιζε καλό μπάσκετ! Εμοιαζε ομάδα Ευρωλίγκας και αυτό, όχι τόσο γιατί κατέθεσαν ψυχή οι ηγέτες (που κατέθεσαν) όσο γιατί ο καθένας είχε τη συγκέντρωση που χρειαζόταν για να παίξει με ακρίβεια τον ρόλο του σε ένα πολύ ορισμένο παιχνίδι. Κράτησε αυτή τη φάση: παίζουνε με την Τουρκία και πριν το τέλος του ημιχρόνου, το μαν του μαν απομονώνει τους προσωπικούς αντιπάλους του Παπανικολάου και του Μπράμου -το «δυάρι» και το «τριάρι» δηλαδή- λίγο μετά τη σέντρα. Με συγκέντρωση και σωστή τοποθέτηση για αλληλοκάλυψη, ο Παπανικολάου προκαλεί το λάθος, η μπάλα φτάνει στον Μπράμο, ο οποίος με μία ντρίμπλα και σκαστή (!) πάσα στέλνει τον Παπανικολάου για κάρφωμα! Πίστεψέ με, αυτό δείχνει περισσότερο αυτοματισμό και λιγότερο μπασκετικό ένστικτο. Ο αυτοματισμός είναι απόδειξη σοβαρής δουλειάς. Και δουλειά έγινε.

Τώρα αν ο επιστήμων-κόουτς έγινε σκιντζής, όταν στράβωσε το πράγμα, ναι εκεί μας φταίει ο Τρινκιέρι. Οχι γιατί δεν είναι επιστήμονας, αλλά γιατί δεν είχε το σθένος να επιμείνει στο πλάνο του. Ή την ψυχραιμία να διαχειριστεί το στράβωμα. Κι εδώ έρχομαι να συμφωνήσω μαζί σου: μπλαμπλάς ο κόουτς! Γνώστης και μάλιστα καλός, αλλά από προσωπικότητα λίγος. Κι επίσης συμφωνώ ότι αδικήθηκε ο Ζούρος. Οχι γιατί είναι γνώστης του ελληνικού μπάσκετ: δεν υπάρχει ούτε ελληνικό, ούτε γαλλικό, ούτε ισπανικό, ούτε σέρβικο, ούτε ευρωπαϊκό. Μόνο αμερικανικό υπάρχει, λέω εγώ, κι όσο περισσότερο το ξέρεις τόσο καλύτερα το παίζεις! Αν για ελληνικό μπάσκετ εννοείς τη γνώση της γνώσης των μυστικών του αγωνίσματος, που έχουν οι Ελληνες παίκτες, τότε ναι, αδικήθηκε ο Ζούρος. Τι μπορούν και τι δεν μπορούν, όταν στραβώσει το πράγμα, ο Ζούρος θα το γνώριζε καλύτερα…».

Τέσσερις ισόβιοι

Ευτυχώς που ανέλαβε την Ξάνθη ο Γερμανός Μάουρερ -και δεν το λέω μόνο γιατί ο άνθρωπος είναι μεγάλος λάτρης του επιθετικού ποδοσφαίρου και κάτι μπορεί να αλλάξει. Το λέω γιατί, χάρη στην πρόσληψή του, επιτέλους καταρρίφθηκε ένας αστικός μύθος, σύμφωνα με τον οποίο ο Πανόπουλος έχει τέσσερις προπονητές, που τους πληρώνει όλους ισοβίως, (δηλαδή τον Ματζουράκη, τον Κεχαγιά, τον Καραγεωργίου και τον Κωστένογλου) και τους αλλάζει τον ένα με τον άλλο όποτε τους βαριέται…  

(Ναι, σημαίνον στέλεχος της Εθνικής Ψευτών ορκίζεται ότι έχει δει ακόμα και τα συμβόλαια.)

Πηγή: SportDay

Ποδόσφαιρο SPORTS