Oι σκούπες και η σκουριά

Ημουν από εκείνους που ψήφισαν Ολυμπιακό στο χθεσινό γκάλοπ της «SportDay» και όπως είδατε δικαιώθηκα. «Θα κερδίσει επειδή έχει το μυαλό μέσα στο κεφάλι του», είπα στους συναδέλφους που ζήτησαν τη γνώμη μου. Εννοούσα ότι ήταν πιο συγκρατημένος στον χαρτοπόλεμο των προκλήσεων και ότι κρατούσε την πόρτα των αποδυτηρίων κλειστή στον χορό των φαφλατάδων και των αλαζόνων.

«Θα κερδίσουμε εύκολα», είχε εξαγγείλει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. «Πάμε για ρεκόρ συνεχόμενων νικών», έγραφαν οι φανατικοί στα φόρα του Διαδικτύου. Οι πιο ενθουσιώδεις πήγαν στο ξενοδοχείο της ομάδας οπλισμένοι με σκούπες. Λησμόνησαν, όλοι τους, μία σημαντική λεπτομέρεια. Ο Παναθηναϊκός της 14ης Οκτωβρίου του 2013, με τον Ούκιτς σακατεμένο, τον Λάσμε απροπόνητο, τον Μαυροκεφαλίδη τραυματία, τους Μπατίστ και Φώτση ελαφρώς σκουριασμένους και τους Παππά - Γιάνκοβιτς ανέτοιμους γι' αυτό το επίπεδο, δεν έχει τη δύναμη του Ιουνίου.

Ο Ολυμπιακός, πάλι, ακολούθησε την ίδια συνταγή που έβγαλε πέρυσι στον αφρό τον Παναθηναϊκό: κινήθηκε στο παζάρι με γνώμονα τις αναμετρήσεις του ελληνικού πρωταθλήματος και το «ματσάρισμα» με τον «αιώνιο» αντίπαλο. Ο αθλητικός Ματ Λοτζέσκι του δίνει όχι μόνο σκορ και σουτ, αλλά και ενέργεια και σβελτάδα. Οι τρεις Αμερικανοί ψηλοί βγάζουν τα χέρια τους πάνω από τη στεφάνη, εκεί όπου ήταν πέρυσι ασυναγώνιστοι ο Λάσμε με τον Γκιστ.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας πρόσθεσε την τελευταία πινελιά στον καμβά του ντέρμπι όταν κράτησε στον πάγκο τον αποκαμωμένο Βασίλη Σπανούλη για τα τελευταία 7 λεπτά. Το δίδυμο Σλούκα - Μάντζαρη γέμισε την ομάδα με σφρίγος και έκρυψε την απουσία του Εϊσι Λο. Το +5 που είχαν στο ενεργητικό τους οι «ερυθρόλευκοι» όταν αποσύρθηκε στον πάγκο ο Σπανούλης ήταν ισχυρό θεμέλιο νίκης σε ένα ματς που κρίθηκε (όχι στους 80, αλλά) στους 50 πόντους. Δεν χρειαζόταν σκορ και ασίστ πλέον ο Ολυμπιακός, αλλά άμυνα, ριμπάουντ, και μαχητικό πνεύμα.

Ο πρωταθλητής Ευρώπης ξεπέρασε με στεγνά πόδια το «κεκλεισμένων των θυρών», αλλά παραμένει εγκλωβισμένος στο αυτοκαταστροφικό σφιχταγκάλιασμα των οπαδών του, αφού ξεκίνησε τη σεζόν με -2 βαθμούς. Ειδάλλως, θα έβλεπε το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία, αφού το 55-45 δεν ανατρέπεται εύκολα σε πιθανή ισοβαθμία.
Αλλά για ποια ισοβαθμία μιλάμε; Μοιάζει απίθανο να γνωρίσει ο Παναθηναϊκός τόσες ήττες ώστε να πιαστούν οι δύο ομάδες χέρι χέρι. Ο Αργύρης Πεδουλάκης θα έχει εύκολο σήμερα το «δεν πειράζει», αρκεί, βεβαίως, να του επιτρέψουν οι κακομαθημένοι της εξέδρας και της διοίκησης.
Το πρώτο ντέρμπι της σεζόν συνέπεσε με το τελευταίο «αντίο» στον Φίλιππο Συρίγο. Θα μου επιτρέψετε να κρατήσω τον δικό μου αποχαιρετισμό για το αυριανό φύλλο. Σήμερα, άλλωστε, τα μάτια τρέχουν και τα χέρια είναι αδύναμα. Ο κόσμος του μπάσκετ, και της ελληνικής δημοσιογραφίας, δεν είναι πια όπως τον ξέραμε.
Ο άνθρωπος που έφυγε ήταν από τις πιο ισχυρές κολόνες του οικοδομήματος. Οσοι μείναμε πίσω για να τιμήσουμε το κληροδότημά του θα χρειαστεί να ξεπεράσουμε κατά πολύ τον καλύτερο εαυτό μας για να φανούμε αντάξιοι.