Να κρατήσει μια «πισινή» σε περίπτωση που στραβώσει ο αγώνας στο «Ντα Λουζ». Να πράξει όπως και ο ομόλογός του, ο Ζεσούς, που υποστήριξε (και επειδή θα απομένουν άλλες τρεις αγωνιστικές) ότι «δεν είναι καθοριστικό για την πρόκριση»

Θα μπορούσε, ομοίως, να μην πει ο Μασάντο ότι είναι «τελικός», αφού υπάρχει και η «διασταύρωση» των δύο ομάδων στο Καραϊσκάκη. Θα μπορούσε να κάνει πιο light δηλώσεις στους Πορτογάλους δημοσιογράφους. Ακόμα κι όταν χαρακτήρισε (μετά από ερώτηση) «φαβορί» την Μπενφίκα, θα μπορούσε να αποφύγει την ?αιχμηρή- διευκρίνιση «μόνο επειδή είναι γηπεδούχος» (ήτοι, δεν είναι καλύτεροι από μας).

Κοντολογίς, οι «ερυθρόλευκοι» θα μπορούσαν ?όπως σε τόσα και τόσα εκτός έδρας ματς του Τσάμπιονς Λιγκ στο παρελθόν- να κρατήσουν χαμηλότερους τόνους, αλλά δεν το έκαναν. Πήγαν στη Λισσαβώνα φωνάζοντας ότι έφτασαν για να νικήσουν. Δεν το πιστεύουν μόνο, το λένε κιόλας! Και το πράττουν όχι από αλαζονεία (όπως θα μπορούσε κάποιος βιαστικά να ισχυριστεί) μετά την «τριάρα» στις Βρυξέλλες, αλλά επειδή αισθάνονται πιο άνετοι πιέζοντας την κατάστασή τους ακόμα και πέρα από τα προφανή όρια

Στα «προφανή όρια», λοιπόν, είναι και η ισοπαλία, ακόμα και η ήττα στη διαφορά του ενός γκολ, προκειμένου ο επαναληπτικός στο Φάληρο να επιτρέπει με σοβαρές πιθανότητες την ανατροπή σ' αυτήν την κούρσα των δύο για το ποιος θα πάρει το εισιτήριο για τους «16» πίσω από την Παρί ΣΖ

Ωστόσο, ομονοούν όλοι ότι «η νίκη είναι μονόδρομος»! Κι αυτή η διαφορά στη σκέψη και στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων (διαφορά που προέρχεται από τη «φιλοσοφία winner» που είχε και έχει ο Μίτσελ) όσο θα εδραιώνεται ως λογική και στα ευρωπαϊκά ταξίδια του Ολυμπιακού τόσο θα παίζει όλο και μικρότερο ρόλο αν στην τακτική και στη σύνθεση υπήρξαν μια δυο ανορθογραφίες, μια δυο αστοχίες.

Πηγή: Goal