Αν το γκολ του Φιγκερόα, ήταν αυτό που επί της ουσίας έδωσε τους τρεις βαθμούς της νίκης για τον Παναθηναϊκό, το γκολ του Κουτρουμπή στις καθυστερήσεις, ήταν αυτό που κράτησε ζωντανές και τις εντυπώσεις για τους πράσινους.
Και στην κατάσταση που είναι ο Παναθηναϊκός ή έτσι όπως έχουν έρθει μέχρι τώρα τα πράγματα, νάστε σίγουροι πως τα χρειαζόταν εξ ίσου και τα δύο.
Κι όποιος αμφιβάλλει γι' αυτό, καλύτερα να ξαναδεί πως πανηγύρισε σύσσωμος ο πάγκος του Παναθηναικού και το γκολ του Φιγκερόα αλλά και εκείνο του Κουτρουμπή που επί της ουσίας έδωσε τέλος στο άγχος, λίγα δευτερόλεπτα πριν το δώσει το σφύριγμα της λήξης του διαιτητή.
Κι αυτά είναι και τα μοναδικά δύο πράγματα που πρέπει και μπορεί να κρατήσει ο Παναθηναϊκός από το παιχνίδι στο Παγκρήτιο κόντρα στον Εργοτέλη.
Θα μου πείτε και πάλι, σιγά... σκοτώσαμε το θηρίο και όλα τα σχετικά.
Όμως τι να κάνουμε.
Η πραγματικότητα έτσι όπως είναι διαμορφωμένη αυτή την στιγμή στον Παναθηναϊκό, αυτό ακριβώς λέει.
Πως όντως τελικά σκοτώσαμε το θηρίο.
Γιατί εκεί που έφτασε το πράγμα και ο Εργοτέλης φάνταζε θηρίο για τον Παναθηναϊκό και δεν υπήρχαν περιθώρια για οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα από πολλές απόψεις.
Γι' αυτό λοιπόν, όπως κι αν το δει κάποιος, η νίκη ήταν κάτι παραπάνω από υπερπολύτιμη.
Τώρα το ότι για να την πάρει ο Παναθηναϊκός, χρειάστηκε να κάνουν ο Καπίνο το καλύτερο φετινό του παιχνίδι και ο Λούτσο να επιβεβαιώσει πως είναι παίκτης που έχει το γκολ, αυτό εντάσσεται στις... τεχνικές λεπτομέρειες του παιχνιδιού.
Καθώς μπορεί ο Παναθηναϊκός να έκανε την πρώτη του νίκη εκτός έδρας φέτος, αλλά ταυτόχρονα έκανε και το χειρότερο τακτικά παιχνίδι του.
Μια πρόχειρη ματιά στην σύνθεση που ξεκίνησε το παιχνίδι και στην διάταξη που είδαμε όλοι στον αγωνιστικό χώρο, έδειχνε ότι ο Παναθηναϊκός κατέβηκε στο συγκεκριμένο παιχνίδι με μια νέα παγκόσμια πατέντα στην τακτική του, δηλαδή χωρίς καθόλου πλάγιους.
Κι αυτό ήταν και το βασικό χαρακτηριστικό της αναμέτρησης.
Ο Εργοτέλης να έχει αεροδρόμια ολόκληρα ελεύθερα στις πτέρυγες και μπροστά και πίσω και ο Παναθηναϊκός να προσπαθεί να κάνει παιχνίδι με τους Μπέργκ και Φιγκερόα να επιχειρούν συνεχώς να κάνουν το "τρία σε ένα" ανάμεσα από τέσσερις και πέντε αντιπάλους του.
Να είναι δηλαδή ταυτόχρονα και δημιουργοί και αποδέκτες της δημιουργίας και εκτελεστές.
Ε όσο καλοί και είναι και τα τρία ταυτόχρονα αυτά πράγματα λίγο δύσκολο να τα κάνεις.
Έτσι έπρεπε να έρθει εκείνο το τραγικό λάθος από τον Εργοτέλη στο τέλος ώστε οι δυο τους να κάνουν αυτό που προσπαθούσαν επί μιάμιση ώρα σχεδόν μέσα σε εντελώς αντίξοες συνθήκες, δηλαδή να δημιουργήσουν, να πασάρουν και να εκτελέσουν.
Την ίδια στιγμή και με τα πλάγια μπακ του Παναθηναϊκού εντελώς εκτεθειμένα χωρίς καμία βοήθεια μπροστά τους, έπρεπε να βρεθεί επιτέλους ο Καπίνο στην μέρα του, για να γλιτώσει τα χειρότερα ή πιο σωστά τα ανεπανόρθωτα για τον Παναθηναϊκό.
Κάπως έτσι κύλησε λοιπόν το παιχνίδι στο Παγκρήτιο, με τον Παναθηναϊκό να παίρνει την νίκη, να κρατάει και τος εντυπώσεις και να έχει έτσι την ευκαιρία να σκεφτεί πιο ψύχραιμα το αν θα επιχειρήσει ξανά να εφαρμόσει αυτό το περίεργο τακτικά σύστημα, χωρίς πλάγιους από την μέση και μπροστά.