Οι πολύ καλές εμφανίσεις της Κατάνια με αυτόν στο τιμόνι της αλλά και το προφίλ του νέου και πολύ ταλαντούχου τεχνικού έδειχναν να «κερδίζουν» το απαιτητικό κοινό της Φιορεντίνα. Με την άφιξη του ο νεαρός προπονητής έφερε και νέα συστήματα στην ομάδα. Το 3-5-2 είναι και το σύστημα που καθιέρωσε και παρά τις πολλές μεταγραφές που έγιναν και τα νέα πρόσωπα που ήρθαν η Φιορεντίνα έπαιξε την περσινή χρονιά πολύ καλό ποδόσφαιρο και σε συνδυασμό με την 4η θέση στην τελική βαθμολογία αποτέλεσε την αποκάλυψη της χρονιάς στην Serie A.

Το 3-5-2 του «αεροπλανίνο»

Η δύναμη της ομάδας είναι το κέντρο της. Αυτός είναι και ο λόγος που επενδύθηκαν πολλά χρήματα στους παίκτες που παίζουν εκεί. Αυτή όμως είναι και η αιτία της επιτυχίας της ομάδας την περασμένη χρονιά. Οι Αλμπέρτο Ακουιλάνι, Μπόρχα Βαλέρο, Ματίας Φερνάντεζ, Νταβίντ Πιζάρο έκαναν την διαφορά στην ομάδα της Φλωρεντίας. Η ποιότητα τους ήταν αποδεδειγμένη και επιβεβαιώθηκε ξανά και μάλιστα σε συνδυασμό με την γρήγορη προσαρμογή τους στο σύστημα του Μοντέλα πραγματοποίησαν καταπληκτικές εμφανίσεις.

Η μεγάλη διαφορά της προσέγγισης του Μοντέλα ήταν η τοποθέτηση του Πιζάρο σε ένα ρόλο μπροστά από τους σέντερ μπακ. Κάτι τέτοιο κρύβει πολλούς κινδύνους όπως η έλλειψη ταχύτητας και δύναμης στο χώρο της μεσαίας γραμμής. Από την άλλη όμως, ένας ποδοσφαιριστής όπως ο Χιλιανός μπορεί να οργανώσει την ομάδα από τις πίσω ζώνες. Είναι λοιπόν σαν ένα «δεκάρι» που ξεκινά πίσω από το κέντρο. Η καταπληκτική του συνεργασία με τους υπόλοιπους του κέντρου έκανε την παρουσία του επιβεβλημένη και την οργάνωση του παιχνιδιού μαεστρική. Η ακρίβεια των μεταβιβάσεων αλλά και η χαλιναγώγηση του ρυθμού του αγώνα τον έκαναν κύριο εκφραστή της φιλοσοφίας του Μοντέλα.

Αντίστοιχα σημαντική ήταν και η συμβολή του Ισπανού, Μπόρχα Βαλέρο, που με την ποιότητα του απέδειξε πως μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα ενός αγώνα ανά πάσα στιγμή. Η απουσία ενός σκληροτράχηλου αμυντικού μέσου μετριάζονταν από την καθολική κατοχή που επέβαλαν οι Τοσκανοί. Επιπρόσθετα, με τόσους πολλούς ποιοτικούς μέσους η ομάδα είχε και καταπληκτικές εκτελέσεις στημένων φάσεων και πολλά γκολ από φάουλ ή κόρνερ.

Η εξέλιξη

Φέτος η Φιορεντίνα έχει μεγαλύτερες βλέψεις. Η απόδοση της περσινής χρονιάς έχει ανεβάσει τον πήχη ψηλότερα. Η απόκτηση άλλωστε του Μάριο Γκόμεζ από την Πρωταθλήτρια Ευρώπης Μπάγερν επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Η συνύπαρξη των Γκόμεζ και Ρόσι στο 3-5-2 φαινόταν αρμονική και όλοι περίμεναν να αποτελέσουν το μεγαλύτερο όπλο της ομάδας. Ο τραυματισμός όμως του Γερμανού επιθετικού άλλαξε τα πλάνα του Μοντέλα. Το 3-5-2 έγινε 4-3-3 και το σύστημα με τρεις αμυντικούς έγινε περισσότερο ένα 4-3-2-1 με τους ακραίους επιθετικούς να κινούνται κατά βάση πίσω από τον επιθετικό και όχι πάνω στην γραμμή.

Το σύστημα αυτό αποτελεί και την πιο ήπια μετάβαση από το προηγούμενο. Οι Χοακίν και Κουρδάδο κατά βάση δεν αγωνίζονται στην γραμμή και βοηθούν στο σκοράρισμα όπως και στην ανάπτυξη της ομάδας και οι δυο ακραίοι αμυντικοί ανεβαίνουν αρκετά για να βοηθήσουν. Έτσι σε συνθήκες επίθεσης οι Βαλέρο, Ακουιλάνι, Χοακίν και Κουαρδάδο αποτελούν τα στηρίγματα του Ρόσι και την κύρια απειλή των αντιπάλων με τους Πιζάρο ή Αμπροζίνι να κινούνται πιο πίσω.

Μέχρι την επιστροφή του Γκόμεζ η Φιορεντίνα θα αγωνίζεται περισσότερο με αυτό το σύστημα και απομένει να δούμε αν ο Μοντέλα θα το διατηρήσει και μετά την επιστροφή του Γερμανού killer. Οι εμφανίσεις μέχρι στιγμής των Βιόλα είναι ικανοποιητικές και η βαθμολογική συγκομιδή εξίσου καλή. Στο αποψινό ντέρμπι με αντίπαλο τη Νάπολι του Μπενίτεθ, κατά πάσα πιθανότητα θα την δούμε πάλι με 4 στην άμυνα. Και θα είναι το δεύτερο μεγάλο παιχνίδι της χρονιάς μετά από τον θρίαμβο απέναντι στην Γιουβέντους προ δυο εβδομάδων. Το Σάββατο θα ταξιδέψει στο Μιλάνο για να αντιμετωπίσει τους ροσονέρι για να κλείσει την πολύ δύσκολη εβδομάδα. Σίγουρα δύσκολη, όμως αποτελεί μία μεγάλη ευκαιρία για την Φιορεντίνα να δείξει τα δόντια της απέναντι στους «μεγάλους». Όπως ακριβώς έκανε και με την Πρωταθλήτρια Γιουβέντους.

Πηγή: οverlap.gr

Ποδόσφαιρο SPORTS