Εβδομάδα και προπονητής, είναι για κάποιους η δουλειά. Παντελίδης και Στόικα τα τελευταία θύματα. Με τον Ρουμάνο μάλιστα να μην κλείνει, ούτε μήνα. Και έχουν σειρά και άλλοι, μην αμφιβάλλετε.

Πέρυσι την χρονιά έβγαλαν μόνον ο Τσιώλης, και ο Χριστόπουλος, αλλά είχαμε 28 (!) αλλαγές στους πάγκους. Ασύλληπτο νούμερο για 9 μήνες σεζόν. Και ίσως εφέτος τα καταφέρουμε και σπάσουμε και αυτό το ρεκόρ. Και αναρωτιέσαι τελικά, ποιο είναι το κριτήριο, 1ον) για την πρόσληψη και 2ον) για την απόλυση. Είναι δεδομένο, ότι για τους περισσότερους παράγοντες, ουσία έχει το χαμηλό (όχι βαρομετρικό) αλλά κασέ. Όσο πιο λίγα ζητούν οι κόουτς, τόσο το καλύτερο. Ούτε μεγάλη αποζημίωση, ούτε τρεχάματα με FIFA κλπ (άσε, που τους περισσότερους δεν τους νοιάζει κιόλας). Ναι, αλλά με αυτά τα χρήματα, πρέπει ο άλλος να είναι ή χομπίστας ή πλούσιος, για να αναλάβει μια ομάδα, όπου δεν έχει την οικονομική εξασφάλιση. Αλλιώς ξέρετε τι λέει ο νόμος της αγοράς: ότι πληρώσεις, παίρνεις. Και μετά μην παραπονιέσαι (θα προσθέσω εγώ) αν βρεθείς και «μπλεγμένος» σε «στοιχηματικές εκπλήξεις...».

Όσο για την λύση της συνεργασίας, είναι ακόμη πιο εύκολο κομμάτι. Υπομονή, ικανό χρονικό διάστημα να δουλέψεις, μετεγγραφικός σχεδιασμός, που καλύπτει τον προπονητή και βέβαια αγωνιστικός απολογισμός (αλλά σε ικανό χρονικό διάστημα). Ιδέες βασικές για το ποδόσφαιρο, παντού στον κόσμο, όχι όμως και στην Ελλάδα. Εδώ ζητείται αποτέλεσμα άμεσο, δίχως να εξετάζει κανείς, αν μπορεί να έρθει (με βάση το υλικό ή το πρόγραμμα). Δεν συμβαίνει αυτό, αντίο. Ο επόμενος. Και βέβαια να τα έχεις καλά με τον πρόεδρο (ή τον μεγαλοχορηγό), είναι ένα ατού. Να μην χαλάς χατήρια στο ποιος αγωνίζεται και αν πει και μια κουβέντα παραπάνω ο παράγοντας, ο «καλός προπονητής» κάνει ότι δεν ακούει. Δεν είναι έτσι και μεγάλη έκπληξη, ότι ανακυκλώνονται τα τελευταία χρόνια τα ίδια ονόματα. Και προπονητές, που φεύγουν αποτυχημένοι την μια Κυριακή, βρίσκουν το πρωί της Τρίτης κιόλας, καινούργια στέγη.

Αφού λοιπόν, για πολλούς από τους προέδρους των Ελληνικών ομάδων, ο προπονητής απλά είναι ένα «αναγκαίο κακό» (γιατί κάποιος διάολε με δίπλωμα πρέπει να κάθεται στον πάγκο), προτείνω στην ΕΠΟ να θεσμοθετήσει και να καινοτομήσει: να κάνει σχολεία για παράγοντες-προπονητές (όπως κάνει τώρα για τα διάφορα διπλώματα UEFA, FIFA Pro κλπ). Έτσι κι αλλιώς την μπάλλα την ξέρουν (λένε) με τα καντάρια, καλύτερα από προπονητές. Να περνούν το σεμινάριο και να έχουν δικαίωμα να κάθονται με την βούλα στον πάγκο. Θα έχουν και έναν γυμναστή, για την φυσική κατάσταση και όλα πρίμα. Και οικονομικά...

ΥΓ Τώρα που το σκέφτομαι, και για εμάς τους δημοσιογράφους, ένα τέτοιο δίπλωμα, δεν θα ταν κακή ιδέα...Τρέμε Μουρίνιο!!!

Πηγή: pamesports.gr 

Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS