Γράφει ο Παναγιώτης Περπερίδης. 

Ο άνθρωπος είναι το next big thing του ελληνικού μπάσκετ, είναι ο μοναδικός που συγκεντρώνει τα στοιχεία του μεγάλου ηγέτη απο την μεγάλη γενιά του '90. Υπάρχουν κι άλλοι μεγάλοι παίκτες. Ο Παπανικολαου, ο Μάντζαρης, ο Σλούκας. Ηγέτης όμως είναι μόνο αυτός. Αρχηγός είναι μόνο αυτός.

Ήταν ιδιαίτερο παιδί ο Νίκος Παππάς. Και στα καλά του και στα στραβά του. Όπως συμβαίνει με κάθε ξεχωριστό άνθρωπο, έχει τα πάντα σε υπερθετικό βαθμό. Και ταλέντο και εγωισμό και ιδιοτροπίες και θέληση και πείσμα, ακόμα και... ύφος! Ο άνθρωπος που σήμερα έχει την μαγκιά να τον έχει ήδη μεταμορφώσει, να του έχει διαμορφώσει προσωπικότητα πρωταγωνιστή σε μεγάλη ομάδα και να παίρνει από αυτόν το μάξιμουμ, πριν από 4 χρόνια έλεγε ότι με αυτά τα μυαλά δεν θα παίξει αυτό που μπορεί. Είναι πλέον ορατό ότι "αυτά τα μυαλά" έχουν αλλάξει.

Ο Νίκος Παππάς στη Χάλα Πιονιρ έπαιζε τον Ερυθρό(λευκό) Αστέρα μόνος του και μέσα σε μια κολασμένη ατμόσφαιρα γύρισε το ματς κι έδωσε στον Παναθηναϊκό την ευκαιρία να το πα(ρ)ει στην παράταση. Προφανώς κι έχει πράγματα να διορθώσει, αλλά εμφανέστατα είναι πανέτοιμος να πρωταγωνιστήσει και (θα τολμήσω να πω) να αναλάβει τα ηνία του ελληνικού μπάσκετ μαζί με την παρέα του. Ναι κάνει ακόμα τις ομορφιές του που οδηγούν σε λάθη. Εντάξει, όταν πάρει αέρα μπορεί να παρασυρθεί και σε μικρές... παπαριές. Αυτές όμως είναι λεπτομέρειες που διορθώνονται. Αυτό που δεν αποκτάς (αλλά ή το έχεις ή δεν το έχεις) είναι η στόφα του πρωταγωνιστή, του ηγέτη. Κι αυτός ο πολύ περίεργος τύπος αυτά τα στοιχεία τα έχει.

Γι αυτό και επέμενα ότι ο Τρινκιέρι έκανε μαλακία (και μπορεί να μην ήταν η μόνη, αλλά ήταν απο τις βασικές) κόβοντάς τον (πρώτο μάλιστα και με ελεεινές αιχμές) από την δωδεκάδα της εθνικής ομάδας. Δείτε το κι όσοι τον αντιπαθείτε. Κι όσοι πήγατε να του κολλήσετε ρετσινιά που δε βγαίνει με τίποτα. Πάνω του πρέπει να χτίσουμε την επόμενη μέρα. Κι εκείνος πρέπει να συνεχίσει να δουλεύει με το κεφάλι και τ αυτιά χαμηλωμένα. Φαίνεται ότι ο Πεδουλάκης τον βάζει στο καλούπι που πρέπει και η αύρα του Διαμαντίδη επιδρά θετικά πάνω στον πρώην (πλέον) πιτσιρικά.

Κι εγώ δεν τον συμπαθώ. Καθόλου μάλιστα. Αλλά μπασκετικα αυτός είναι! Μην πάτε μαζί του για μπύρα. Δεν είναι εκεί το θέμα μας. Ο τύπος είναι παικταρας και ηγέτης. Το να παίρνεις τον εξάστερο στις πλάτες σου στην πρώτη χρονιά, στους πρώτους μήνες θέλει κάτι ξεχωριστό. Θέλει να είσαι ο Παπάς.

Η νίκη του Παναθηναϊκού χτίστηκε πάνω του και αυτή είναι μόνο η αρχή. Τα μεγάλα έρχονται.

Υ.Γ: Ξέρασα με τα εμετικά συνθήματα των Σέρβων (ή και ελλήνων;;;) εις άπταιστον ελληνικών για τις... "πουτάνες μάνες" στο όνομα της αδελφοποίησης με τον Ολυμπιακό. Εδώ είναι Βαλκάνια , υπάρχει γελοιότητα, δεν είναι παίξε γέλασε.

Υ.Γ (2): Ο Παναθηναϊκός είναι ακόμα σε μέτρια κατάσταση σε σχέση με τις δυνατότητές του. Θα το δείτε σύντομα. Για την ακρίβεια θα άξιζε να χάσει. Αλλά... είναι Παναθηναϊκός.

Υ.Γ (3): Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα, με δυο νεκρούς και μια προωθούμενη τεχνηέντως εμφυλιακή ατμόσφαιρα, θα επέτρεπα αύριο διεξαγωγή ντέρμπι Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός. Ο Θεός να βάλει το χέρι του.

Πηγή: pamesports.gr

Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS