Τα πρώτα αφορούν τη γενέτειρα του Μελισσανίδη, τα δεύτερα τον τόπο καταγωγής του Δέλλα και τα τρίτα την παλιά ιστορική έδρα της ΑΕΚ που καλομελέτα και (ξανά)ρχεται!

Επίτηδες έκανα ένα λάθος στην πρώτη παράγραφο και έγραψα για τα Φιλαδελφειώτικα, ενώ κανονικά πρόκειται για τα (Νεο)Φιλαδελφειώτικα: ένα λάθος που το αντλώ από την ιστορική μνήμη όχι της ποδοσφαιρικής αλλά της μπασκετικής ΑΕΚ.

Ηταν Ιούνιος του 1988, όταν με την πρώτη καραβιά των ξένων παικτών στο πρωτάθλημα της Α1 αποβιβάστηκε στην Αθήνα, για λογαριασμό της ΑΕΚ, ο Ντάνι Βρέινς, τον οποίον (στην επίσημη παρουσίασή του) ο Μάκης Ψωμιάδης, έχοντας δίπλα του και τον συχωρεμένο προπονητή της ομάδας Κρέζιμιρ Τσόσιτς, συνέστησε ως προερχόμενο από τους Σίξερς της Νέας Φιλαδέλφειας!

Τον αδίκησε τότε το σινάφι μας τον «Big Mac», διότι με τη λογική του «τι Κοζάνη, τι Λωζάννη, χιόνια η μια, χιόνια η άλλη», τότε στεκόταν και το «τι Φιλαδέλφεια, τι Νέα Φιλαδέλφεια, μπάσκετ η μια, μπάσκετ η άλλη»!

Στεκόταν και με το παραπάνω, διότι μετά τον Βρέινς, ως δεύτερο ξένο (μόνο για τα Κύπελλα Ευρώπης) η ΑΕΚ έφερε τον Κλιντ Ρίτσαρντσον που φορούσε στο χέρι του το δαχτυλίδι του πρωταθλητή του ΝΒΑ από το 1983 με τους Σίξερς δίπλα στον Τζούλιους Ερβινγκ, τον Μόουζες Μαλόουν, τον Μορίς Τσικς, τον Αντριου Τόνι και τον Μπάμπι Τζόουνς!

Βεβαίως, η ΑΕΚ δεν πήρε εκείνο το πρωτάθλημα και χρειάστηκε να περιμένει (για να ξαναστεφθεί βασίλισσα) μέχρι το 2002, αλλά τώρα οι τίτλοι μπορεί να της έρθουν μαζεμένοι.

Το εννοώ αυτό, διότι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, το τέλος της σεζόν 2013-14 μπορεί να βρει την ΑΕΚ σε κατάσταση hangover από τις πολλές σαμπάνιες που ενδέχεται να χρειαστούν για τα γλέντια των επιτυχιών!

Πλάκα πλάκα, φέτος η Ενωση έχει πιθανότητες να πετύχει το νταμπλ στη Γ' Εθνική του ποδοσφαίρου και να ανέβει στη Football League, να κατακτήσει τον τίτλο ή να βγει δεύτερη στην Α2 του μπάσκετ και να επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια, χώρια τα υπόλοιπα!

Τα υπόλοιπα δεν τα υποτιμώ, άλλωστε εκεί η ΑΕΚ δεν αναζητεί την άνοδο σε υψηλότερη κατηγορία, αλλά την επιβεβαίωσή της ως πρώτη δύναμη σε εθνικό επίπεδο: αναφέρομαι στο βόλεϊ Ανδρών και Γυναικών και στο χάντμπολ των Ανδρών...

...οπότε, πλάκα πλάκα, ο Μελισσανίδης που νοιάζεται τόσο πολύ για την Ενωση μπορεί να ζητήσει από τον (πρόεδρο της Ερασιτεχνικής) Κωνσταντίνο Κοτσάτο να φτιάξει και μια ομάδα στο γουότερ πόλο!

Περνώντας από το ΟΑΚΑ προχθές το απόγευμα, είδα σμήνη ΑΕΚτζήδων να βγαίνουν τόσο χαρούμενοι που για μια στιγμή νόμισα ότι εκτός από τον αγώνα με την Τριγλία πρόλαβαν να ρίξουν μια ματιά και στην παράσταση του «Dralion από το «Cirque du Soleil» η οποία εξελισσόταν εκείνη την ώρα στο κλειστό γήπεδο...

Από τη μια το «τσίρκο του ήλιου» κι από την άλλη το τσίρκο του Φούλη!

Ξεχωρίζω τον (κατά κόσμον) Νίκο Γεωργέα, διότι ανταποκρίθηκε ασμένως στην πρόσκληση της αναγέννησης της ομάδας και με την επιστροφή του απέδειξε την πίστη και την αφοσίωσή του στην ΑΕΚ!

Παρεμπιπτόντως, αυτή η πίστη (με την ακραιφνώς θρησκευτική έννοια του όρου) θα γνωρίσει μεγάλες πιένες αύριο στην Κεντρική Σκηνή Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, όπου ο Μελισσανίδης θα παρουσιάσει το πλήρες σχέδιο του για την «Αγιά Σοφιά».

Φαντάζομαι μάλιστα -κι ελπίζω να μην παρεξηγηθώ- ότι, εμφορούμενοι κιόλας από τον αλυτρωτισμό και τη Μεγάλη Ιδέα του «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα 'ναι», πολλοί ΑΕΚτζήδες θα κλίνουν ευλαβικά το γόνυ και θα σταυροκοπιούνται μπροστά στο... μακέτο που έλεγε κάποτε και ο Σημίτης!

Για τη συνέχεια δεν το συζητώ, άλλωστε ο Μελισσανίδης ακολουθώντας το σκεπτικό του Μπομπ Χόουπ που έλεγε ότι «πηγαίνω στις εκκλησίες όλων των θρησκειών, διότι δεν θέλω να χάσω την αιώνια ζωή για τυπικές λεπτομέρειες» θα πάρει το (τρισδιάστατο) μακέτο και θα το βγάλει παγανιά για να το επιδείξει προς κάθε ενδιαφερόμενο να συμβληθεί μαζί του, καθ' οιονδήποτε τρόπο!

Αυτό είναι το περίφημο «roadshow» που λένε και οι γραμματιζούμενοι!

Ως γνωστόν, ο Μελισσανίδης έχει πάρει τόσο προσωπικά, τόσο πατριωτικά, τόσο οπαδικά και τόσο φανατικά αυτήν την υπόθεση που για χάρη της παραμελεί ακόμη και την αγαπημένη καθημερινή του μπιρίμπα!

Βεβαίως, σε αυτήν την υπόθεση δεν είναι μόνος του: τον ακολουθούν οι στρατιές των ΑΕΚτζήδων που αίφνης συνειδητοποιούν ότι ο υποβιβασμός της ομάδας τους δεν ήταν δα και τόσο κακό πράγμα όσο (τους) φάνηκε εκείνο το μοιραίο βράδυ του αγώνα με τον Πανθρακικό.

Κατόπιν όλων αυτών και άλλων, που ανακύπτουν διαρκώς, είναι προφανές ότι το «ουδέν κακόν αμιγές καλού» δεν χρειάζεται μετάφραση σε καμιά διάλεκτο από αυτές που ομιλώνται στα ενδότερα της ΑΕΚ.

Πηγή: Goal

Ποδόσφαιρο ΑΕΚ SPORTS