Ο Δημοσθένης Καρμοίρης γράφει για το πώς κέρδισε την καρδιά των φίλων του Ολυμπιακού ο Ισπανός αλλά και το πώς ο Παναθηναϊκός από πρωταγωνιστής έχει καταντήσει κομπάρσος χωρίς αισιοδοξία ανάκαμψης...
Ό,τι μπορεί κάνει ο καθένας σ’ αυτή τη ζωή. «Πετάει» ως εκεί που ανοίγει η διάμετρος των φτερών του. Έτσι και η ΠΑΕ Παναθηναϊκός προβάλλει τις τελευταίες ώρες το «σχέδιο ανάπλασης» της Λεωφόρου.
Με ανέγερση νέων εξεδρών, για την αύξηση της χωρητικότητας του γηπέδου κατά 6.000 κόσμο και το «στρίμωγμα» ορισμένων σουιτών, επιδιώκοντας να τυλίξει με ιλουστρασιόν περιτύλιγμα το «έργο». Μέσα από μια επικοινωνιακή προσπάθεια να… αγγίξει το πλήθος του, να ταράξει με κάποιο τρόπο τα «λιμνάζοντα ύδατα» της χαλαρότητας με την οποία υποδέχεται ο «ξενερωμένος» κόσμος του τις διοικητικές ενέργειες ύστερα από μια σειρά παταγωδών αποτυχιών (πολυμετοχικότητα, Συμμαχίες, κλπ.).
Τι τα θες, τι τα γυρεύεις όμως, βαθιά στην ψυχή των οπαδών του, όχι μόνο δεν αλλάζει τίποτα, αλλά μεγεθύνει κιόλας το αντιδραστικό «πάγωμα» τους, όσο ο επίσημος Παναθηναϊκός ομολογεί κυνικά τις περιορισμένες δυνατότητες που διαθέτει. Αναγκάζοντας τον ιστορικό σύλλογο να «μικραίνει» συνεχώς και αυτή η… σμίκρυνση δεν σχετίζεται μόνο με το αγωνιστικό σκέλος, αλλά και σε κάθε επίπεδο, σε κάθε κλίμακα.
Τα προαγγελλόμενα μερεμέτια στο «Απ. Νικολαΐδης» είναι η επίσημη, τελεσίδικη παραδοχή της διάλυσης των ονείρων κάθε φίλου του Παναθηναϊκού για ένα δικό του, σύγχρονο γήπεδο, αντάξιο του image και της ιστορίας του.
Με λίγα λόγια, όποιος «πράσινος» δεν το κατάλαβε, ο Βοτανικός… πέταξε μια για πάντα. Η jaguar γίνεται smart-άκι! Και μέσα από αυτή την εξέλιξη με του γηπέδου, θάβεται άλλη μία προσδοκία να ξαναγίνει το «τριφύλλι» ανταγωνιστικό.
Ο Ολυμπιακός έχει ξεφύγει. Κατοικεί σε… μακρινό ποδοσφαιρικό πλανήτη. Διαθέτει τη γηπεδάρα του, καθώς και το τελειότερο, το πιο σύγχρονο αθλητικό ποδοσφαιρικό κέντρο ιδιόκτητων εγκαταστάσεων και επίσης, πορεύεται με ασφάλεια προς τους «16» του Champions League, σαρώνει τα πρωταθλήματα και τους τίτλους, παίζει χωρίς αντίπαλο στην Ελλάδα.
Ο ΠΑΟΚ με τη σειρά του, ετοιμάζει το νέο «σπιτικό» του, χτίζεται ανταγωνιστικά, ενώ και η ΑΕΚ προετοιμάζει δυναμικό come back με «Αγιά Σοφιές» και αγωνιστικά άλματα από κατηγορία σε κατηγορία.
Το «γαϊτανάκι» της προόδου και της εξέλιξης έχει κι άλλους συνδαιτυμόνες, που και αυτούς αδυνατεί να ακολουθήσει ο ΠΑΟ. Είναι ο αυτάρκης Ατρόμητος, ο πάντα (βάσιμα) φιλόδοξος Αστέρας Τρίπολης.
Ίσως ακόμα και ο ΠΑΣ Γιάννινα να ετοιμάζεται να προσπεράσει – πάντα συνολικά και όχι μόνο αγωνιστικά – τους «πράσινους», αν κρίνει κανείς από την προφανή συνέχεια που θέλει να δώσει ο Γ. Χριστοβασίλης στην περυσινή υπέρβαση των Ηπειρωτών.
Από εκεί δηλαδή που ο Παναθηναϊκός ήταν για δεκαετίες πρωταγωνιστής, μόνιμος «κάτοικος» της τριαδικής κορυφής του ελληνικού ποδοσφαίρου, «κατακρημνίζεται». Χάνει επικίνδυνα το έδαφος από κάτω του. Κατρακυλάει θέσεις, «βουτάει» χαμηλά. Είναι πια ο 6ος της υγιούς συντροφιάς του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, δίχως την όποια διαφαινόμενη αισιοδοξία ανάκαμψης στο απώτερο μέλλον!
Όσο μάλιστα εξακολουθεί η διοίκηση της ΠΑΕ να εφαρμόζει τις επίμονες, κλιμακούμενες πρακτικές και τακτικές υποβάθμισης του αθλήματος, η παραδοχή ότι δεν μπορεί – και δεν θα μπορέσει – να πηδήξει, μάλλον ποτέ υπό τοιαύτες συνθήκες πάνω στο τρένο της εξέλιξης είναι προφανής. Απογοητεύοντας διαρκώς τον κόσμο, τις προσδοκίες και τις ελπίδες του…
Ο γητευτής της «ερυθρόλευκης καρδιάς»
Η επισκίαση του σκόρερ Κώστα Μανωλά και το βροντερό σύνθημα του ονόματος του στα χείλη 35 χιλιάδων οπαδών του Ολυμπιακού, ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα για τον Ρομπέρτο στον συγκλονιστικό αγώνα με την Μπενφίκα.
Ο ανεπανάληπτος Ισπανός γκολκίπερ ήταν ο καταλυτικός κυματοθραύστης στην επιθετική λαγνεία των Πορτογάλων, ήταν αυτός που ανύψωσε το πελώριο STOP στις φιλοδοξίες των «Αετών» και τους προσγείωσε στη θλιβερή πραγματικότητα του (εκτός απροόπτου) αποκλεισμού τους από τη συνέχεια της διοργάνωσης.
Ο Ρομπέρτο πραγματοποίησε ιστορική εμφάνιση και «έγραψε» καθοριστικά στην ψυχοσύνθεση των «ερυθρόλευκων» οπαδών. Ενός δύσκολου, «ιδιαίτερου» κοινού, που δεν συνηθίζει να φτιάχνει είδωλα. Πιστεύει και υποστηρίζει με τη γνωστή θέρμη του την ομάδα και το έμβλημα, αφήνοντας κατά μέρος τις… ατομικές λατρείες.
Πολλοί αγαπήθηκαν μέσα από το πέρασμα του χρόνου. Λίγοι, ελάχιστοι όμως είναι εκείνοι οι παίκτες που λατρεύτηκαν και έγιναν σημείο αναφοράς της «ερυθρόλευκης κερκίδας». Θυμηθείτε, τις τελευταίες δεκαετίες, έναν Ζιοβάνι, έναν Τζόλε, ένα Ρίμπο (ώσπου να αλλάξει συμπεριφορά με τα χρώματα της ΑΕΚ βέβαια και να προκαλέσει μέχρι και… αντιπάθειες) και τέλος.
Η αναγνώριση της προσφοράς υπήρξε και υπάρχει για ένα σωρό ποδοσφαιριστές που τίμησαν δεόντως και δόξασαν τη φανέλα του Ολυμπιακού. Όμως για να γίνεις σύνθημα, να σηκώσεις τον κόσμο από τη θέση του και να φωνάζει βραχνιασμένος το όνομα σου, με την προσδοκία να σε κρατήσει για πάντα ο σύλλογος στο λιμάνι, πρέπει όχι μόνο να «κερδίσεις» το απαιτητικό «ερυθρόλευκο» κοινό. Να το συγκλονίσεις και να το κατακτήσεις.
Κι ο Ρομπέρτο το κατάφερε μέσα σε τρεις μήνες!
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις