Το ξέσπασμα χαράς μετά το 3-1 επί των Ρουμάνων ήταν απόλυτα δικαιολογημένο. Ξέσπασμα χαράς κυρίως από τον κόσμο, αλλά και από εμάς τους δημοσιογράφους. Πολύ πιο περιορισμένο σε κάθε περίπτωση στις τάξεις των διεθνών. Οι δηλώσεις του Σάντος έδειχναν πολύ περισσότερο ανακούφιση για την εμφάνιση των διεθνών παρά λύτρωση για το τελικό 3-1.

Αυτή είναι και η μεγάλη ιστορία αυτής της ομάδας από την εποχή του Ρεχάγκελ και μετά. Η Εθνική Ελλάδας έμεινε σταθερά σε υψηλό επίπεδο χωρίς σοβαρά σκαμπανεβάσματα γιατί στην ουσία έπαψε να αποτελεί μία τυπική ελληνική ομάδα ποδοσφαίρου με τις συνήθεις μεταπτώσεις της. Από το 2004 και μετά τα μέλη της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου έχουν μάθει να αντιδρούν με την ίδια ψυχραιμία στις μεγάλες επιτυχίες αλλά και στις αναπόφευκτες σφαλιάρες.

Αυτό ακριβώς αποτελεί και το μέταλλο της συγκεκριμένης ομάδας. Πρώτος ήταν ο Ρεχάγκελ που έδειξε να αγνοεί την περίφημη ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Αυτή που πολύ συχνά επικαλούμαστε ως κλισέ όταν κάποιος δεν ταιριάζει με τις δικές μας συνήθειες. Πόσες φορές δεν έχετε διαβάσει ότι... ο τάδε ή ο δείνα δεν προσαρμόστηκε στην ελληνική πραγματικότητα; Ο Ρεχάγκελ ήταν ο πρώτος που αυτήν την πραγματικότητα της πλάκας την έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια. Και κατάφερε να το περάσει και στους διεθνείς.

Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τότε η εθνική ομάδα. Με ξένη νοοτροπία προς την ελληνική. Και αυτό της έχει βγει πάρα πολύ. Και σίγουρα περισσότερο από το καθαρά αγωνιστικό μέρος. Είναι η νοοτροπία, η ψυχολογία, η μενταλιτέ που είναι τελείως διαφορετικές. Και σε αυτό βεβαίως συνέβαλλαν πολλά πράγματα. Σίγουρα η κατάκτηση του Euro, σίγουρο το ότι αποτελεί τόπο συζήτησης πολλών παικτών για τις εμπειρίες τους στα ξένα πρωταθλήματα, αλλά και το γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια αποτέλεσε το καταφύγιο όλων των Ελλήνων παικτών από τη μίζερη πραγματικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Τον Κατσουράνη ως ποδοσφαιριστή συλλόγου η μισή Ελλάδα τον κατηγορεί ως περιπατητή, τον Μήτρογλου ως... άμπαλο που έχει ρέντα, τον Καραγκούνη ως παλαίμαχο, τον Τζιόλη ως ανύπαρκτο. Με τη μόνη διαφορά ότι όταν φορούν τη φανέλα της Εθνικής γίνονται παικταράδες στα μάτια όλων μας. Και τους αγαπάμε όλοι μας. Αγαπάμε αυτούς που έχουμε μάθει να... μισούμε όταν παίζουν με τις ομάδες τους. Υπό αυτήν την έννοια η εθνική ομάδα μας προσφέρει και κάποια μαθήματα ποδοσφαιρικής παιδείας, μας έχει βοηθήσει πολύ, ίσως και να έχει συμβάλλει στο να δούμε το ποδόσφαιρο με διαφορετικό μάτι. Ασχέτως αν όλα αυτά κρατάνε πολύ λίγο.

Ολα τα παραπάνω αποτελούν και τη μεγαλύτερη εγγύηση σοβαρότητας αυτής της ομάδας στο «Νασιονάλ» του Βουκουρεστίου. Για εμάς όλους η Εθνική έχει ήδη προκριθεί και η ρεβάνς με τη Ρουμανία αποτελεί τυπική διαδικασία. Το ευτύχημα είναι ότι αυτό δεν συμβαίνει στις τάξεις των διεθνών. Γιατί πολύ απλά η πρόκριση δεν έχει ακόμα κριθεί. Η Εθνική δεν έχει ακόμα προκριθεί. Ούτε θα είναι εύκολα τα πράγματα στην αυριανή ρεβάνς.

Οι Ρουμάνοι θορυβήθηκαν από την αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας τους στο «Καραϊσκάκης». Οχι από το 3-1. Ελάτε για λίγο στη θέση τους. Στην αρχή θα κράζαμε την Εθνική για την ήττα με 3-1 από τη Ρουμανία στο Βουκουρέστι και την επόμενη μέρα το κλίμα θα ήταν... «και όμως, μπορούμε!»... Και αμέσως μετά τα σενάρια για το γρήγορο γκολ, για την καυτή έδρα που θα «κάψει» τους αντιπάλους στο πρώτο εικοσάλεπτο και όλα τα γνωστά.

Οπως και εμείς θα ελπίζαμε για ανατροπή του 3-1 με ένα 2-0 που δεν είναι δα και κάτι το εξωπραγματικό, έτσι ελπίζουν και οι Ρουμάνοι. Θα τα είχαν παρατήσει μόνο αν ο Κατσουράνης είχε προλάβει να απλώσει το πόδι του για να στείλει για τέταρτη φορά την μπάλα στο βάθος της εστίας του Λόμποντ. Το 4-1 είναι πολύ διαφορετικό από το 3-1. Τώρα χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη προσοχή, αλλά ο Σάντος και οι διεθνείς το γνωρίζουν και δεν έχουν βιαστεί να πανηγυρίσουν.

Αλήθειες & ψέματα

Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι ο Μελισσανίδης κατέβηκε στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ μετά το 5-0 της ΑΕΚ με τον Αγιο Νικόλαο. Δεν ήταν η χαρά του για την... πρόκριση, αλλά η δεύτερη αγωνία του στη διάρκεια της εφετινής σεζόν, μετά βεβαίως το θέμα του γηπέδου που μονοπωλεί το ενδιαφέρον του και πολλές ώρες από την επιχειρηματική του δραστηριότητα.

Και η δεύτερη μεγάλη αγωνία του στη διάρκεια της εφετινής σεζόν αποτελεί το κατά πόσο η ΑΕΚ μπορεί να κερδίσει έναν νέο προπονητή. Ο Μελισσανίδης πιστεύει ότι ο Δέλλας μπορεί να βγει στην ΑΕΚ και να αποτελέσει μεγάλο κέρδος και βεβαίως για να το πιστεύει είναι σίγουρο ότι έχει τη θετική γνώμη του Ντούσαν Μπάγεβιτς για τον «Τράι».

Δεν είναι μάλιστα λίγες οι φορές που ο Μελισσανίδης έχει μιλήσει κατ' ιδίαν με τον Δέλλα, χωρίς να έχει βγει τίποτα προς τα έξω. Οχι για να του πει ότι δεν είναι ικανοποιημένος από τη μέχρι σήμερα εικόνα της ΑΕΚ, αλλά περισσότερο για να τον... ξεαγχώσει και να του καταστήσει σαφές ότι μπορεί να περιμένει. Αν έχει κάνει μία επισήμανση στον Δέλλα ο Μελισσανίδης αυτή είναι να μιλάει περισσότερο με τον Μπάγεβιτς και να μοιράζεται τις σκέψεις του μαζί του.

«Μην τον βλέπεις ως... προπονητή. Ο Μπάγεβιτς αποκλείεται να καθίσει και πάλι σε πάγκο. Χρησιμοποίησέ τον εκεί που κρίνεις ότι τον έχεις ανάγκη» έχει πει ο Μελισσανίδης στον Δέλλα, ενώ και από τον Μπάγεβιτς έχει ζητήσει να παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες μέσα στο ποδοσφαιρικό τμήμα χωρίς να φοβάται μήπως παραβιάζει τον κύκλο δράσης του προπονητή.

Αλλες αγωνίες για το αγωνιστικό κομμάτι της ΑΕΚ ως προς την εφετινή σεζόν δεν έχει ο Μελισσανίδης. Μόνο την εξέλιξη του Δέλλα, αλλά και μερικών πιτσιρικάδων με προοπτική να ακολουθήσουν την ομάδα μέχρι τη Super League. Από εκεί και πέρα γνωρίζει καλά ότι πολύ λίγες ομοιότητες θα έχει η εφετινή ομάδα με εκείνη της επιστροφής στη μεγάλη κατηγορία.

Αν ρίξει κανείς μία ματιά στα πιθανά γκρουπ για την κλήρωση της τελικής φάσης του Μουντιάλ στις 6 Δεκεμβρίου στην Μπαΐα της Βραζιλίας, μπορεί να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα. Το τσεκαρισμένο για την Εθνική (αν με το καλό ξεμπερδέψει αύριο με τους Ρουμάνους) είναι ότι στον όμιλό της θα έχει ως επικεφαλής μία ομάδα εκ των Βραζιλίας, Αργεντινής, Ισπανίας, Γερμανίας (τα μεγαθήρια) αλλά και Κολομβίας, Ουρουγουάης, Ελβετίας και Βελγίου.

Από εκεί και πέρα οι διαφορές δυναμικότητας των ομάδων που θα στελεχώσουν τα άλλα δύο γκρουπ είναι δεδομένα μεγάλες. Το πιθανότερο είναι για παράδειγμα ότι στο δεύτερο γκρουπ θα είναι οι τέσσερις ομάδες της Ασίας (Ιαπωνία, Αυστραλία, Ιράν, Κορέα), αλλά και οι τέσσερις της Κεντρικής Αμερικής (ΗΠΑ, Μεξικό, Ονδούρα, Κόστα Ρίκα). Μεγάλες διαφορές στο τι θα σου πέσει...

Ο τρίτος αντίπαλος στον όμιλο της Εθνικής θα έρθει ανάμεσα στις πέντε αφρικανικές (Γκάνα, Καμερούν, Νιγηρία και Ακτή έχουν ήδη προκριθεί και λογικά απομένει η Αλγερία), τις δύο νοτιοαμερικάνικες που... περισσεύουν (Χιλή, Εκουαδόρ) και τη 13η ευρωπαϊκή εθνική με τον χειρότερο συντελεστή που θα είναι ή η Γαλλία (αν αποκλείσει τους Ουκρανούς) ή η Ουκρανία ή η Ισλανδία αν αποκλείσει τους Κροάτες.

Καταλαβαίνει κανείς ότι η τύχη στην κλήρωση της 6ης Δεκεμβρίου θα παίξει αποφασιστικό ρόλο και μπορεί να βγάλει ομίλους βατούς και ομίλους του... θανάτου. Ο Αγιος Νικόλας να βάλει το χέρι του. Πρώτα όμως στο Βουκουρέστι...

Πηγή: Goal

Ποδόσφαιρο SPORTS