Mία από τις πιο διασκεδαστικές συμπεριφορές της κυβέρνησης είναι η προσπάθειά της να πείσει τους πολίτες ότι «διαπραγματεύεται» με την τρόικα. Κάποιες φορές, με τη βοήθεια και των χειραγωγούμενων ΜΜΕ, είναι αλήθεια ότι μερικοί το πίστεψαν. Και αυτό συνέβη για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν η καλλιεργούμενη ψευδαίσθηση, ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται ποσοτικούς στόχους και ο δεύτερος η παραπλανητική προβολή από τα ΜΜΕ κάποιων -δήθεν- υπερβολικών απαιτήσεων της τρόικας.

Αυτές τις απαιτήσεις, η κυβέρνηση «έπειτα από σκληρή διαπραγμάτευση» κατάφερνε να τις απαλύνει ή να τις διαγράψει, προς «όφελος της κοινωνίας που δοκιμάζεται». Τα καλαμπουρτζίδικα στοιχεία αυτής της διασκεδαστικής συμπεριφοράς βρίσκονται στο ότι οι απανωτές σφαλιάρες που έριχνε η τρόικα βαφτίζονταν «διαπραγμάτευση», ενώ ήταν ένας καθιερωμένος έλεγχος προόδου επί συμπεφωνημένων ενεργειών και μέτρων και επίσης, η εντύπωση ότι η τρόικα κινείται ανεξάρτητα από εκείνα που επιδιώκουν Βρυξέλλες και Βερολίνο, ότι έκανε του κεφαλιού της, δηλαδή. Ποιος θυμάται, για παράδειγμα, σε τι ύψος παρουσιαζόταν το δημοσιονομικό κενό (που εκτιμούσε η τρόικα ότι θα υπάρχει το 2014) από τα κανάλια, όταν άρχισε να ξεφουσκώνει η υπόθεση «της μικρής Μαρίας» και το θέμα της επίσκεψης και του ελέγχου της τρόικας ερχόταν στο προσκήνιο;
Τότε οι πληροφορίες που διέρρεε το υπουργείο Οικονομικών μιλούσαν για 2,1 δισ. που στη συνέχεια έγινε 2,3 και λίγο μετά φθάσαμε -προχθές- στα 2,9 δισ. Ετσι, λοιπόν, το παρουσιαζόμενο -τώρα- κενό του 1,5 δισ.παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα της «γενναίας διαπραγμάτευσης» της κυβέρνησης. Μίας κυβέρνησης, που ως συνέχεια εκείνης του ανεκδιήγητου Παπαδήμου, το μόνο που πέτυχε να κερδίσει στις «διαπραγματεύσεις» με την τρόικα ήταν η μείωση του φόρου εστίασης -μέτρο που θα επανεξεταστεί- από το 23% στο 13%. Τιτάνιο έργο, όπως και να το δεις.

Σχεδόν ποτέ άλλοτε στην ελληνική πολιτική ιστορία δεν «ευτυχήσαμε» να δούμε τέτοιας έκτασης –και ποιότητας- ανικανότητα και ανοησία, συγκεντρωμένα σε ένα κυβερνητικό σχήμα, με την απαραίτητη πινελιά παραφροσύνης που προσφέρει ο υπουργός - Μπουμπούκος. Παντελως ανίκανοι να σχεδιάσουν, να προγραμματίσουν και να εφαρμόσουν, κοκορεύονται στις τηλεοράσεις ως μεταρρυθμιστές και αναμορφωτές της χώρας, την οποία έχουν οδηγήσει σε μία καταστροφή, από την οποία δεν θα μπορέσει να συνέλθει ούτε σε μία 20ετία, με ένα αισιόδοξο σενάριο.
Η καταστροφική τους ασχετοσύνη μπερδεύει τη φτωχοποίηση με την ανάπτυξη και πώς θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά όταν στο οικονομικό επιτελείο υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Γ. Στουρνάρα του οποίου οι οικονομικές προβλέψεις -από τον καιρό που ήταν επικεφαλής του ΙΟΒΕ- έχουν γίνει ανέκδοτο στις οικονομικές σχολές; Ή τον Χρήστο Σταϊκούρα που ανακάλυψε ότι μπορεί να κάνει καριέρα πολιτικού και «αγάπησε» πολύ τον αθλητισμό και ειδικά την ομάδα πόλο της εκλογικής του περιφέρειας και άρχισε να μιλά την «πελατειακή» γλώσσα; Ή μήπως τον Κώστα Χατζηδάκη στο Ανάπτυξης που δεν έχει δουλέψει ποτέ στον ιδιωτικό τομέα και τον Νότη Μηταράκη που έγραφε τιτίβισμα στο twitter και μας πληροφορούσε για την ώρα που θα μιλούσε στη Βουλή για την πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ; Ακόμη και τα περίφημα ταξίδια του πρωθυπουργού για την προσέλκυση επενδύσεων μοιάζουν πια σαν τα κουρέλια ενός ρούχου που ποτέ δεν φορέθηκε, ενώ το ξεπούλημα της περιουσίας της χώρας σε γνωστούς και φίλους συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα «μικροδωράκια» σε μεγαλοεργολάβους ιδιωτικών δρόμων που βαφτίζονται «εθνικές οδοί» και τοποθετούνται σε αυτές διόδια. Για να μην έχουν τίποτε «διαφυγόντα κέρδη» οι εργολάβοι και τους κόψουν την καλημέρα οι ελβετικές τράπεζες. Γιατί οι ελληνικές τράπεζες -κατ' εντολή των δανειστών- ανακεφαλαιοποιήθηκαν με χρήματα που δανείστηκε η χώρα και θα αποπληρώσουμε όλοι εμείς, χωρίς το κράτος να πάρει ούτε μία μετοχή για αντάλλαγμα των δισ. που «δωρίστηκαν» στους τραπεζίτες. Ακόμη και η πιο σημαντική αλλαγή στον ενιαίο φόρο ακινήτων, αφορά τα απούλητα διαμερίσματα που πωλούσαν σε παλαβές τιμές οι μεγαλοκατασκευαστές -με τις πλάτες των τραπεζών- και όχι ουσιαστικές ελαφρύνσεις στη μικρομεσαία περιουσία. Τόσα πολλά δώρα στο εγχώριο και ξένο κεφάλαιο, λες και έχουμε Χριστούγεννα όλο τον χρόνο.

Παράλληλα, η κυβέρνηση είναι ζήτημα εβδομάδων το πότε θα καταφέρει να ανεβάσει τον δείκτη ανεργίας στο 30%, να δημεύσει περιουσίες πολιτών που έχασαν τις δουλειές τους, να συνεχίσει να ενισχύει την συμπαθή επαγγελματική τάξη των δοκιμαζόμενων φοροφυγάδων, να διαλύει την δημόσια υγεία και τη δημόσια παιδεία και να διευρύνει τη φορολογική βάση, ζητώντας φορολογικές δηλώσεις και από ένα σωρό ασυνείδητους φοροφυγάδες προσχολικής ηλικίας. Μόνο αυτό δεν έχουμε ακούσει ακόμη στο πλαίσιο των «ιδεών» των συμβούλων του υπουργείου Στουρνάρα. Αν, μείνει ακόμη λίγο στην κυβέρνηση αυτό το μόρφωμα για να ολοκληρωθεί το ξεπούλημα και η εκλογική διάσωση του αντισυνταγματολόγου, δεν θα έχει μείνει σχεδόν τίποτε για να χτιστεί αυτός ο τόπος από την αρχή. Ούτε οι άνθρωποί του.

ΠΗΓΗ: Sportday

LIFE Ελλάδα