Αφορμή στάθηκε το ανατρεπτικό θέμα τής καλής συναδέλφου Έλενας Φάκου, που δημοσιεύτηκε στο sportdog.gr πριν από λίγες μέρες. Κι ας αρχίσουμε με κάποια συμπεράσματα που προκύπτουν για τις φυλές και τα έθνη, με βάση μελέτες τής Εθνολογίας των τελευταίων αιώνων: Τα δύο στοιχεία που διαφοροποιούν έναν λαό από έναν άλλον, εκείνα που προσδιορίζουν ένα έθνος-κράτος, μία φυλή κ.λπ., είναι η κυριαρχία τού πολιτισμού και της γλώσσας.

Στην περίπτωση της Ελλάδας τής κρίσης όμως (σε κρίση βρίσκεται όποιος κρίνεται, εκείνος δηλαδή που δεν ξεχωρίζει, γιατί δεν μπορεί να δώσει κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους), μπορούμε να προσθέσουμε μερικά ακόμα στοιχεία. Αρχικά να προσδιορίσουμε τι είναι κρίση. Γιατί ανεξάρτητα από ό,τι λέγεται και γράφεται στα αστικά ΜΜΕ, η κρίση στην Ευρώπη και παντού στον κόσμο, είναι πρωτίστως πολιτιστική και έπειτα οικονομική. Με την Ελλάδα να αποτελεί προτεκτοράτο από τη σύστασή της σαν νέο κράτος (1828) μέχρι και σήμερα, τα αίτια της σημερινής κρίσης θα πρέπει να τα αναζητήσουμε πολλές δεκαετίες πίσω.

Οι Έλληνες ναι μεν πέταξαν από πάνω τους τον τούρκικο ζυγό (αλλά και των κοτζαμπάσηδων), δεν καταφέραν ποτέ όμως μέσα στα -περίπου- 200 χρόνια που ακολούθησαν μέχρι σήμερα, να αποκτήσουν πολιτιστική ταυτότητα. Μοιραία επηρεάστηκε η ψυχοσύνθεση ενός ολόκληρου λαού ενώ, παράλληλα, καλλιεργήθηκε και μία ελιτίστικη άποψη. Κάπως σαν να μας χρωστάνε όλοι επειδή, λόγου χάρη, πρωτοπαίχτηκε τραγωδία στην Ελλάδα πριν από χιλιάδες χρόνια. Ή επειδή χτίσαμε την Ακρόπολη. Ξεχάσαμε όμως πως αυτό που προσδιορίζει έναν λαό, μία φυλή, έναν άνθρωπο, είναι εκείνο που προσφέρει κάθε μέρα και όχι αυτό που είχε σαν προίκα. Με το χρέος ή την ανεργία, από την άλλη, να μην είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Ένα τσουνάμι που κανείς δεν ξέρει πότε θα βγει στη στεριά για να σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά του. Επιτρέπεται μία ορθολογιστική κοινωνία, με τους τεχνοκράτες να βρίσκονται διαχρονικά στο προσκήνιο, να αντιμετωπίζει τα σημερινά προβλήματα της Ελλάδας;

Διαβάστε το υπόλοιπο σχόλιο στο othersidefootball.com

Ποδόσφαιρο SPORTS