Αυτό υποδεικνύει και το τελικό αποτέλεσμα. Οποιος είδε τον αγώνα όμως δεν μπορεί να έμεινε απόλυτα ευχαριστημένος από τους πρωταθλητές. Παραείχαν το μυαλό τους στην Παρί. Ο Μίτσελ έκανε μεγάλο ροτέισον, ενώ όσοι έπαιξαν δεν πάτησαν ποτέ το γκάζι. Πήγαν να κλειδώσουν από πολύ νωρίς τη νίκη, αλλά δίχως να είναι πειστικοί. Με τον Σαβιόλα εγκλωβισμένο και με τα άκρα να μη λειτουργούν το γκολ του Μανωλά, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, μάλλον κακό έκανε στους «ερυθρόλευκους». Ούτε σε προπόνηση δεν θα πήγαιναν σε τόσο αργό και βαριεστημένο ρυθμό.

 

Η ισοφάριση από τον Ιγκορ τους έδειξε ότι αν δεν παίξεις δεν θα κερδίσεις. Ο Ολυμπιακός όμως είχε την τυχή να βάλει δύο γκολ δίχως να κάνει κανονική επίθεση. Το τυχερό γκολ του Κάμπελ και το φάουλ του Σάμαρη τελείωσαν το παιχνίδι. Στη μοναδική οργανωμένη φάση με τον συνδυασμό Σάμαρη - Σαβιόλα ομόρφυνε η εικόνα. Η μπάλα πίσω, να περάσει η ώρα να φύγουμε. Κανένα ρίσκο, καμία έκρηξη, καμία όρεξη. Ναι, είναι υπερβολή η γκρίνια για μια ομάδα που καλπάζει και πάει από τεσσάρα σε τεσσάρα, ενώ έχει μπροστά της και ένα μεγάλο ευρωπαϊκό παιχνίδι. Απλά, σημειώνουμε τη χαλαρότητα.

 

Εστω κι έτσι όμως όταν μια ομάδα με πειραματική ενδεκάδα και δίχως καν να τρέξει βάζει τέσσερα γκολ, τότε αξίζει πολλά. Κορυφαίος του αγώνα ο Ανδρέας Σάμαρης με δυο ασίστ, ένα γκολ και πληθωρική εμφάνιση. O Πανθρακικός αδικείται από την έκταση του σκορ. Βαριά τιμωριά αυτό το 1-4. Η εμφάνισή του ήταν πολύ καλή, τηρουμένων των αναλογιών. Αμύνθηκε σωστά και έβγαλε οργανωμένες αντεπιθέσεις. Ηξερε τι ήθελε στο παιχνίδι, αλλά κάθε λάθος του το πλήρωσε ακριβά...

Πηγή: SportFM.gr

Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός