Τη σεζόν 1985-86, το πρωτάθλημα μπάσκετ της Α' Εθνικής ήταν μονοπώλιο κανονικά και με το νόμο! Με τον Αρη να να θεμελιώνει την αυτοκρατορία του, ο ανταγωνισμός για τα σκήπτρα διολίσθαινε ολοένα και περισσότερο, με αποτέλεσμα το ζητούμενο να μην είναι πλέον ποια ομάδα θα κατακτήσει τον τίτλο, αλλά ποια θα γαργαλήσει τις πατούσες του..
Προϊόντος του μακρόσυρτου αήττητου σερί, που κατέληξε στο 80-0, ο Αρης στέφθηκε πρωταθλητής με 26 νίκες σε ισάριθμα ματς, μάλιστα στα 16 από αυτά ξεπέρασε τους 100 πόντους, ενώ σε έξι έβαλε πάνω από 120, με ρεκόρ τους 153 επί της Νήαρ Ηστ. Το “show time” καλά κρατούσε και από ένα σημείο και πέρα η αγωνία περιοριζόταν μονάχα στα ρεκόρ, στα διάφορα επιτεύγματα και ενίοτε σε σκηνές και διαλόγους που έμοιαζαν με το αλατοπίπερο της ιστορίας...
Στις 8 Μαρτίου του 1986, στο πλαίσιο της 20ής αγωνιστικής, ο Ολυμπιακός υποδεχόταν τον Αρη στο κλειστό γήπεδο του Πειραιά στη Λεύκα, όπου οκτώ χρόνια νωρίτερα (με τη διακοπή που διέταξε ο Γιώργος Προεστός) είχε κριθεί σε έναν μεγάλο βαθμό ο τίτλος. Οι “ερυθρόλευκοι” χάρη στην άμυνα τρεις σε ζώνη και δυο man to man (με τον Τζίμη Μανιάτη στον Νίκο Γκάλη και τον Γιάννη Παραγιό στον Παναγιώτη Γιαννάκη) προηγήθηκαν στο 13ο λεπτό με 35-26, αλλά δεν άντεξαν στη συνέχεια. Στο δεύτερο ημίχρονο πήρε μπροστά ο (μέχρι τότε άστοχος) Γκάλης και συν τοις άλλοις ο Γιάννης Ιωαννίδης βρήκε μια (απροσδόκητη και εν πολλοίς άγνωστη) λύση στο πρόσωπο του Βασίλη Λυπηρίδη.