Ο σεβασμός προς το πρόσωπό του είναι δεδομένος και θα είναι διαχρονικός. Το φαινόμενο Διαμαντίδης στο ελληνικό μπάσκετ είναι μοναδικό και τα καλούπια που γεννούν τέτοιους παίκτες αυτοκαταστρέφονται για να επανεμφανιστούν (σαν τους θρύλους στα παραμύθια) μετά από πάρα πολλά χρόνια. Ο Έλληνας λάτρης του μπάσκετ και ο φίλαθλος του Παναθηναϊκού ουδέποτε θα τον μειώσει, ούτε θα τον αποκαθηλώσει. Ο Διαμαντίδης, εντός του παρκέ, είναι η σημαία. Και θα είναι για πάντα. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού όμως, δεν είναι υπεράνθρωπος, ούτε φτιαγμένος από μεταλλικές ίνες. Είναι αναμενόμενο η δική του σκιά (όσον αφορά το αγωνιστικό μέρος) να προηγείται του πλάνου και της εκάστοτε τακτικής, όμως όσο πιο γρήγορα ο Παναθηναϊκός επιχειρήσει να απεξαρτηθεί από την επιρροή που (χωρίς να το επιδιώκει) ασκεί ο Διαμαντίδης στο παιχνίδι του, τόσο πιο γρήγορα θα βρεθεί κοντά σε λύσεις για το φετινό πρόβλημά του.

 

Όσο ο Διαμαντίδης απέχει από την κατάσταση στην οποία θα ήθελε και ο ίδιος να έχει βρεθεί, όσο το κορμί του δεν καταφέρνει να αντισταθεί στην κούραση, ή να εμφανίσει αντισταθμιστικούς μηχανισμούς, η λογική που θα επικρατεί στην επίθεση των πράσινων θα είναι παρόμοια με το «Γύρω γύρω όλοι και στη μέση ο Διαμαντίδης». Η έλλειψη ρόλων είναι εμφανής και αυτό, πέραν της κακής κατάστασης βασικών παικτών, αλλά και της έλλειψης κοινών προπονητικών ωρών με όλη την ομάδα παρούσα, οφείλεται και στο γεγονός ότι όλοι, μα όλοι (παίκτες, προπονητές, κόσμος) περιμένουν να κάνει τα πάντα ο Διαμαντίδης. Κι ο αρχηγός προσπαθεί, αλλά έχει φτάσει σε ένα σημείο που αυτό δε φτάνει. Τα πικ εν ρολ δε λειτουργούν διότι οι άμυνες είναι πλέον διαβασμένες. Η συνεργασία του ψηλού με τον γκαρντ στηρίζεται εν πολλοίς στην ικανότητα του γκαρντ να διεισδύσει, να παίξει ένας εναντίον ενός, να προκαλέσει ρήγματα. Ο Διαμαντίδης προς το παρόν δε μπορεί. Για αυτό άλλωστε και οι περισσότερες προσπάθειές του είναι έξω από το τόξο και στην Ευρωλίγκα έχει σημειώσει μόλις ένα δίποντο. Αυτό με τον Ερυθρό Αστέρα. Αν το πικ εν ρολ δε λειτουργήσει, ο Παναθηναϊκός είναι αδύνατον να βρει λύσεις και όλο το παιχνίδι από εκεί και πέρα στηρίζεται στο άτομο και όχι στην ομάδα.

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr