Ν. Ασημακόπουλος: Οι δύο όψεις ενός… θλιβερού νομίσματος

Τα κυριακάτικα δείγματα γραφής των οπαδών της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού προκαλούν μελαγχολία. Γράφει ο Νίκος Ασημακόπουλος.

Απόγευμα Κυριακής, στις εξέδρες των γηπέδων όπου παίζουν δύο ομάδες που έχουν εκτροχιαστεί τα τελευταία χρόνια, με διαφορετικό τρόπο η κάθε μία…

 

Πρώτα στο Μενίδι, εκεί όπου η ΑΕΚ έδειξε ότι δεν μπορεί να νικήσει έστω μια ομάδα Γ’ Εθνικής, έτσι και φύγει λίγα χιλιόμετρα από το Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας…

 

Οι οπαδοί, μπροστά στον φόβο ακόμη μιας ισοπαλίας, παίρνουν ανάποδες. Αρχίζουν να πετάνε μπουκάλια στους αντιπάλους. Και, μετά τη λήξη, την πέφτουν στους δικούς τους παίκτες, στον Δέλλα, στον Μπάγεβιτς, σε όλους. Η πανέμορφη εικόνα του ΟΑΚΑ με τους 10, 12 και μερικές φορές 20 χιλιάδες χαρούμενους ανθρώπους, τις μέρες που η ομάδα νικούσε, εξαφανίστηκε ως διά μαγείας. Φως φανάρι πως η πλειονότητα των οπαδών ενθουσιάζεται όταν βλέπει νίκες απέναντι σε ομαδούλες Γ’ κατηγορίας, αλλά μόλις τα πράγματα ζορίζουν, ξαναγυρίζει στα παλιά. Ετσι και στο ματς με τον Αστέρα Βάρης… Πάνε οι οικογένειες με τα παιδάκια που απολάμβαναν την ωραία ατμόσφαιρα, πάει η χαρά του ποδοσφαίρου, πάει μαζί και η προσδοκία πως κάτι καινούργιο μπορεί να γεννηθεί για να αλλάξει ίσως το τοπίο στο μέλλον. Τώρα ξέρουμε ότι μόλις η ΑΕΚ ανεβεί τις κατηγορίες και ξαναφτάσει εκεί που βρισκόταν, άρα ο συντελεστής δυσκολίας θα είναι μεγαλύτερος, το… «ερχόμαστε» του Μελισσανίδη θα ξαναγίνει απειλή για όσους τολμήσουν να αμφισβητήσουν την πρωτοκαθεδρία της ομάδας. Θλιβερό, απ’ όποια πλευρά και να το δούμε…

 

Λίγες ώρες αργότερα, στο Ολυμπιακό Στάδιο, εκεί που ο Παναθηναϊκός έπαιζε κόντρα στην Καλλονή…

 

Στην εξέδρα υπάρχουν μόνο τα συνηθισμένα χουλιγκανάκια που πηγαίνουν και στο γήπεδο της Λεωφόρου, στα εντός έδρας. Μια μεγάλη ευκαιρία, να φανεί ότι η ομάδα έχει τη στήριξη του κόσμου της, χάνεται. Αυτό που κάνει μπαμ από μακριά στις άδειες κερκίδες είναι ότι ο Παναθηναϊκός βρίσκεται εντελώς αποκομμένος πλέον από τους πολλούς και πραγματικούς φίλους του. Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, θα μπορούσαν να μαζευτούν καμιά 30αριά χιλιάδες, οι οποίοι θα πήγαιναν να δείξουν ότι στηρίζουν. Μάταιος κόπος… Σχεδόν κανένας δεν πιστεύει στο «όραμα» του Αλαφούζου, αφού βλέπει πως και καλοί παίκτες να βγουν από αυτή τη φουρνιά, τα οικονομικά είναι τέτοια που μόλις έρθει μισή πρόταση από κάποια άλλη ομάδα, θα πουληθούν -άρα κανένα μέλλον. Μένει ο σκληρός πυρήνας των φανατικών, ο οποίος δείχνει τόσο ενθουσιασμένος από το θέαμα που προσφέρει η ομάδα και τα τέσσερα γκολ στην Καλλονή, που κάθεται ακόμη και… μισή ώρα μετά τη λήξη στη θέση του και… πανηγυρίζει το κατόρθωμα, επειδή η ομάδα τάχα μου… χτίζεται, είναι πλέον… ανεξάρτητη και… ανήκει στον λαό της.

 

Αλλη θλίψη εδώ. Και δείγμα για το πόσο χαμηλά έχουν πέσει οι προσδοκίες…

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις