Μια εβδομάδα νωρίτερα σε ξένο γήπεδο (Κρασνοντάρ) ο Παναθηναϊκός βομβάρδισε τη Λοκομοτίβ με 14/23 τρίποντα και πέρασε αβρόχοις ποσί από τον ποταμό Κουμπάν. Στη δεύτερη αγωνιστική, στη Λευκωσία είχε 18 στα 37 από τα 6μ.75 κόντρα στη Λαμποράλ Κούτσα, αλλά χθες το βράδυ στο δικό του γήπεδο, που (υποτίθεται ότι) το ξέρει πιθαμή προς σπιθαμή, τα `σπασε! Κόντρα στη Μακάμπι χαράμισε τα πρώτα έντεκα σουτ και κατέληξε με 4 στα 22, ξαναζώντας τον εφιάλτη στον δρόμο με τις (καταλανικές) λεύκες: στα τελευταία δυο ματς της περυσινής σειράς με την Μπαρτσελόνα, οι «πράσινοι» είχαν σούμα 6/39 τρίποντα, εκ των οποίων 1/16 στο πέμπτο, που έκρινε κιόλας την υπόθεση της πρόκρισης στο φάιναλ φορ του Λονδίνου.

Η κουβέντα για τα τρίποντα, όμως, είναι η μισή αλήθεια: περισσότερο από την ατζαμοσύνη του στα μακρινά σουτ, ο Παναθηναϊκός πλήρωσε την αδυναμία του να επιβάλει τον ρυθμό που θα τον βόλευε για να τιθασεύσει τους Ισραηλινούς και να επικρατήσει, με ό,τι αυτό θα συνεπαγόταν. Χωρίς ρυθμό, ενέργεια και δείκτη δημιουργίας, με νευρική συμπεριφορά στην επίθεση, με σωρεία άστοχων και μάλιστα «αγχωμένων» σουτ από την περιφέρεια, με κακές αποστάσεις και με στατικότητα στο παιχνίδι του, ο Παναθηναϊκός βρέθηκε 23 πόντους πίσω (35-58) στη λήξη της τρίτης περιόδου και μόνο τότε αφυπνίστηκε και προσπάθησε να γίνει... Ολυμπιακός: έτρεξε ένα σερί 12-0 (για το 47-58) αλλά ήταν φανερό ότι κυνηγούσε χίμαιρες κι αυτές φρόντισε να τις βάλει σε ασφαλές περιβάλλον με δυο μεγάλα σουτ ο Ντέιβιντ Μπλου...

Είναι κακό πράγμα η ήττα, αλλά για τον Παναθηναϊκό υπήρξαν δυο χειρότερα γεγονότα: αφενός ο (τρίτος κατά σειρά, μετά από αυτούς του Παππά και του Ματσιούλις) τραυματισμός του Ούκιτς, ο οποίος αποδεικνύεται «πήλινος» και αφετέρου το πισωγύρισμά του: ενώ δηλαδή έδειξε να κάνει άλματα προόδου και να εξελίσσει το παιχνίδι του στον αγώνα με τη Λοκομοτίβ, χθες οπισθοχώρησε πάλι και ξαναμπαίνει στο τριπάκι της έλλειψης σταθεράς και του παρελκόμενου προβληματισμού.

Το δε μέλλον άδηλον, όχι μόνο διότι ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις στην απόδοσή του, αλλά κι επειδή η τύχη του βρίσκεται στα χέρια των Ρώσων και των Βάσκων που θα κρίνουν απόψε την κατεύθυνση την οποία θα ακολουθήσουν οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης: εάν δηλαδή θα πέσουν πάνω στον Ολυμπιακό, στην Μπαρτσελόνα και στον Ομπράντοβιτς ή εάν θα ακολουθήσουν το μονοπάτι της Ρεάλ Μαδρίτης και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας...

Το βέβαιο είναι πως περισσότερο από τους αντιπάλους ο Παναθηναϊκός έχει να αντιμετωπίσει και οφείλει πρωτίστως να νικήσει τον (κακό) εαυτό του!

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ... ΖΩΝΗΣ!

Στη διαφήμιση του 2007 ο Τζορτζ Κλούνεϊ έλεγε «no martini, no party» και χθες οι Περπερογλαίοι (που, παρεμπιπτόντως, διανύουν την παραγωγικότερη φάση της καριέρας τους), οι Σπανούληδες, οι Λοτζέσκηδες και σία, απηυδισμένοι κιόλας από τη φιλολογία των ανατροπών, την παράφρασαν σε «no… thriller, no party»! Ο Ολυμπιακός που αγνοεί την ήττα από τις 12 Ιουνίου (στον ημιτελή τρίτο τελικό του πρωταθλήματος) έφτασε το σερί του στο 29-0 και απογοήτευσε εκείνους που περίμεναν... αναταράξεις και άλλο ένα δραματικό φινάλε.

Συν τοις άλλοις, βάδισε στην πεπατημένη του... Οσκαρ Ουάιλντ αναδεικνύοντας «τη σημασία να είναι κανείς σοβαρός» (ακόμη και στα παντελώς αδιάφορα ματς) και παράλληλα έμεινε φρέσκος και βρήκε την ευκαιρία να δοκιμάσει πρόσωπα και πράγματα εν όψει του ημιτελικού Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, συμπεριλαμβανομένης και της καινοτόμου (για το σύνηθες playbook του) και μη αρεστής στον Μπαρτζώκα άμυνας ζώνης!

ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ...ΑΛΛΗΘΩΡΟΙ Ο ΣΟΦΟΚΛΗΣΚΑΙ Ο ΑΡΓΥΡΗΣ!

Πρέπει να έχει κάποιος (δημοσιογράφος) φαντασία σε σημείο φαντασιοπληξίας για να... επινοήσει μια δήλωση σαν αυτή η οποία αποδόθηκε στον Σχορτσιανίτη! Για εκείνους οι οποίοι έχασαν... τεύχη της επικαιρότητας, υπενθυμίζω ότι ο Σοφοκλής φέρεται ειπών (σε ιστοσελίδα του Ισραήλ) ότι «με τον Πεδουλάκη δεν κοιταζόμασταν στα μάτια», αλλά χθες (σε συνέντευξή του στο www.gazzetta.gr) ανασκεύασε άρδην και διέψευσε μετά βδελυγμίας αυτή τη δήλωση.

Διευκρίνισε λοιπόν ο «Big Sofo» τα εξής: «Απλώς είπα ότι ο τρόπος που μπορώ να παίξω εγώ στην άμυνα και στην επίθεση δεν ταιριάζει με τη φιλοσοφία του Πεδουλάκη. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού ήθελε να παίζει γρήγορα, αλλά εγώ δεν μπορώ να ανταποκριθώ σε αυτό το στυλ, κυρίως στις αμυντικές περιστροφές και μοιραία περνούσα τον περισσότερο χρόνο στον πάγκο! Δεν έχω κανένα λόγο να του κρατάω κακία, ίσα-ίσα ήταν πολύ τίμιος και ειλικρινής μαζί μου και με βοήθησε πολύ και στην περίοδο που η γυναίκα μου ήταν έγκυος».

Ποιον πιστεύω εγώ; Μα φυσικά τον Σοφοκλή και μάλιστα βάζω και το χέρι μου στη φωτιά, χωρίς καν να διερευνήσω την υπόθεση! Τόσα χρόνια που νταλαβερίζομαι με τους Ισραηλινούς δημοσιογράφους έχω... καραφλιάσει από την ευκολία με την οποία (δια)πλέκουν σενάρια, δίνουν υπόσταση σε αβάσιμες θεωρίες συνωμοσίας και βάζουν στο στόμα παικτών και προπονητών κουβέντες που οι λεγάμενοι όχι μονάχα δεν άρθρωσαν, αλλά δεν τις διανοήθηκαν κιόλας!

Πηγή: Goal

Μπάσκετ SPORTS