Εξαιρουμένου του αγγλικού, που μεταξύ των τριών (Άρσεναλ, Μαν. Σίτι και Τσέλσι) θα γίνει μάχη - κυρίως γιατί καμία δε χάνει εύκολα βαθμούς στην έδρα της, στα περισσότερα τα φαβορί κρατάνε τις τύχες στα χέρια τους. Μόνο που αν Μπάγερν Μονάχου και Παρί συνδυάζουν τις εγχώριες ηγεμονίες με βήματα προόδου και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, σε κάποιες άλλες περιπτώσεις βλέπουμε μεγάλες ομάδες να κάνουν την πλάκα τους στα εγχώρια πρωταθλήματα και να σπάνε τα μούτρα τους στο Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν υπάρχει πιο παράδοξο παράδειγμα από τη Γιουβέντους.

 

Ποτέ δεν θυμάμαι να έχει συμβεί αυτό που βλέπω στο εφετινό Καμπιονάτο. Κάθε ματς της Γιουβέντους, εδώ και μήνες, αποτελεί απόδειξη ότι η ομάδα του Αντόνιο Κόντε έχει ξεφύγει πάρα πολύ από τις υπόλοιπες. Την Κυριακή κόντρα στη Ρόμα, στο ντέρμπι (;) κορυφής θα μπορούσε να κερδίσει 5-0: φρέναρε στα τρία. Την ίδια στιγμή αυτή η ομάδα είναι εντελώς ανίκανη να πρωταγωνιστήσει στο Τσάμπιονς Λιγκ: δε λέω να το κατακτήσει - λέω έστω να δημιουργήσει προβλήματα σε όποιον το διεκδικεί.

 

Ρεκόρ

 

Η Γιούβε σπάει φέτος το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ της ιστορίας του ιταλικού πρωταθλήματος: κάνει πράγματα που στην Ιταλία συνέβαιναν πριν από ογδόντα χρόνια! Είναι δεδομένο ότι αντίπαλός της είναι μόνο η κακή της μέρα: η μοναδική της ήττα ήταν στη Φλωρεντία, όπου έπαθε στο δεύτερο ημίχρονο ένα ανεξήγητο μπλακ άουτ - από εκεί και πέρα έχει μόνο επιτυχίες. Όλα αυτά τα μεγάλα σερί και τα μεγάλα ματς τα κάνει στη σεζόν που αποκλείστηκε από τη Γαλατά, έχασε την μπάλα με τη Ρεάλ Μαδρίτης, δεν κέρδισε εκτός έδρας την Κοπεγχάγη. Παρά τις προσθήκες του Τέβες και του Γιορέντε στο Τσάμπιονς Λιγκ, φέτος τα πήγε χειρότερα από πέρυσι!

 

Δυναστεία

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που στην Ιταλία μια ομάδα χτίζει δυναστεία: ανάλογα σερί κατακτήσεων τίτλων έχουν να επιδείξουν και η Μίλαν και η Ίντερ, η δεύτερη σχετικά πρόσφατα. Όμως όταν οι ομάδες αυτές ξέφευγαν, η πιστοποίηση της απόλυτης υπεροχής τους ερχόταν στην Ευρώπη. Η Μίλαν, τη δεκαετία του '90, όταν έκανε τα μεγάλα σερί της κάνοντας πάνω από 50 αήττητα ματς στο πρωτάθλημα, πήγε τόσο καλά στην Ευρώπη ώστε τράβηξε κι όλους τους υπόλοιπους που την κυνηγούσαν! Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρξει μια ιταλική ηγεμονία με πολλές πρωταγωνίστριες σε κάθε ευρωπαϊκό Κύπελλο: ομάδες όπως η Τζένοα, η Αταλάντα και η Βιντσέντσα έπαιξαν ημιτελικούς! Η δε Ίντερ ολοκλήρωσε τον θεαματικό της κύκλο πρόσφατα με την ιστορική κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ τη χρονιά του Μουρίνιο. Η Γιούβε του Κόντε, όσο περισσότερο ξεφεύγει στην Ιταλία, τόσο περισσότερο μένει πίσω στην Ευρώπη: αν φέτος αποτύχει και στο Γιουρόπα Λιγκ, του οποίου τον τελικό φιλοξενεί, το πάθημά της θα είναι χωρίς προηγούμενο.

 

Εύκολα

 

Είναι εύκολο να πεις ότι η Γιούβε πληρώνει την συνολική υποβάθμιση του Καμπιονάτο κερδίζοντάς το εύκολα. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα η άμυνά της. Στην Ιταλία οι διάφοροι Μπονούτσι, Κελίνι, Λιχστάινερ κ.λπ., δεν αφήνουν στον αντίπαλο τη δυνατότητα να κάνει ευκαιρία: όταν ο Κόντε παίζει πίσω με πέντε παίκτες, ο Μπουφόν περνάει τόσο ξένοιαστα βράδια ώστε σε κάνει να πιστεύεις πως θα παίζει μέχρι τα πενήντα! Οι ίδιοι παίκτες μπερδεύονται με τον Ντρογκμπά, δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τον Κριστιάνο, είναι ανίκανοι να κρατήσουν το μηδέν στην Κοπεγχάγη. Φταίει η ευκολία της κατάκτησης των τίτλων στην Ιταλία; Ναι, αλλά εύκολα κατακτούσαν τίτλους και η Μπάρτσα, η Μπάγερν, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Φέργκιουσον. Κι άλλο τόσο εύκολα έσπερναν στην Ευρώπη τον πανικό.

 

Φακός

 

Τι φταίει; Όχι τόσο η ευκολία, όσο ότι οι ίδιοι οι τίτλοι λειτουργούν στην περίπτωση της «Κυρίας» σαν παραμορφωτικός φακός: την εμποδίζουν να δει τα όριά της και την πραγματικότητα. Στην εποχή μας, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, για μια σειρά από ομάδες ο τίτλος είναι εύκολη υπόθεση. Πιο πολύ και από το να κερδίζεις, πρέπει να σε ενδιαφέρει πώς θα παίζεις σωστά: με άλλα λόγια πρέπει να βρίσκεις ένα κίνητρο που δεν λέγεται «τίτλος» ή «πρωταθλητισμός», αλλά αφορά το ίδιο το παιχνίδι, την εφαρμογή και την εξέλιξή του. Πιο πολύ και από το να κερδίζεις, πρέπει να εξελίσσεις τους τρόπους σου, να είσαι σκληρός κριτής της προσπάθειάς σου, να έχεις στόχο την ασταμάτητη πρόοδο.

 

Ψιλά

 

Είναι εύκολο αυτό; Όχι. Είναι πολύ δύσκολο. Προϋποθέτει π.χ. προβληματισμό τη στιγμή της επιτυχίας, ανησυχία την ώρα της απόλυτης επικράτησης, σχεδιασμό για το αύριο, ενώ χαίρεσαι το σήμερα. Πολύ ψιλά γράμματα. Ειδικά με αντιπάλους που δεν ξέρουν ακόμα την αλφαβήτα...

 

Θέλει προσοχή

 

Η είδηση της τελευταίας αγωνιστικής είναι ότι ο Άρης είναι σχεδόν απίθανο να τη γλιτώσει. Για να τα καταφέρει, θα πρέπει να συμβούν δύο πολύ δύσκολα πράγματα. Το πρώτο να αποφασίσει τελικά η ΕΠΟ ότι θα πέσουν μόνο δύο ομάδες και η τρίτη από το τέλος της Σούπερ Λίγκας θα δώσει μπαράζ με την τρίτη της Β' Εθνικής: σε αυτή την περίπτωση ο Άρης θα κάνει ό,τι μπορεί για να ξεπεράσει τη Βέροια και να βάλει από κάτω κάποιον από τους πολλούς που είναι μεταξύ 17 και 19 βαθμών. Ακόμα όμως κι αν αυτό συμβεί, για να το πετύχει το θαύμα ο Άρης θα χρειαστεί ένα δεύτερο απίθανο: να κριθεί η παραμονή στους 30 περίπου βαθμούς. Αν χρειαστούν περισσότεροι, είναι αδύνατο ο Άρης να καταφέρει να κάνει 7 νίκες στα επόμενα 16 ματς. Όπως και να 'χει, είναι πολύ δύσκολο το πράγμα.

 

Τον Άρη πρέπει ν' αρχίσουν να τον απασχολούν τρία τέσσερα σοβαρά για το μέλλον του ζητήματα. Το πρώτο, να ολοκληρωθεί η σεζόν του ήρεμα και να μη γίνει κάθε ματς στο Βικελίδης ευκαιρία για λαϊκά δικαστήρια. Το δεύτερο, να αξιολογηθεί ποια είναι η επόμενη μέρα: εθελούσια πτώση στη Γ' Εθνική χωρίς άνθρωπο που να πληρώνει μπορεί να αποδειχτεί ταφόπλακα. Το τρίτο, να κάνει ό,τι μπορεί ο Άρης να ισχύσει και στην περίπτωσή του ό,τι και για την ΑΕΚ. Αν τροποποιηθεί ο κανονισμός και υιοθετηθεί η ευρωπαϊκή νόρμα, που ίσχυε μέχρι πρόπερσι, και που όριζε ότι κάθε ομάδα που γίνεται ερασιτεχνική, πρέπει να συμπληρώσει τριετία σε ερασιτεχνικές κατηγορίες για να ξαναγίνει επαγγελματική, ο Άρης είναι μπροστά στην πιθανότητα να μείνει πάνω από τέσσερα χρόνια μακριά από τη Σούπερ Λίγκα! Ας γίνει επιτέλους κατανοητό ότι περισσότερο και από τον υποβιβασμό, ο Άρης φλερτάρει με τη διάλυση…

 

Απεργία πείνας;

 

Πόσοι θα υποβιβαστούν τελικά; Λογικά το Δ.Σ. της ΕΠΟ θα στείλει την Πέμπτη το θέμα στο διαιτητικό δικαστήριο να αποφασίσει. Οι πρόεδροι της Φούτμπολ Λιγκ δηλώνουν βέβαιοι ότι θα ανεβούν τρεις. Στη Σούπερ Λίγκα οι εκτιμήσεις ποικίλουν, αλλά Αρβανιτίδης, Σκόνδρας, Κομπότης, και άλλοι πολλοί (μεταξύ των οποίων και ο Μώραλης) προβλέπουν ότι θα πέσουν δύο και ο τρίτος θα παίξει μπαράζ με τον τρίτο των πλέι oφ της Φούτμπολ Λιγκ. Όταν είπα ότι θα έχουμε αντιδράσεις και απεργίες, η απάντηση ήταν «τι απεργία θα κάνει ο Σπύρος (Καλογιάννης); Απεργία πείνας;».

Πηγή: SportDay

Ποδόσφαιρο SPORTS