Οι περισσότεροι τον έχουν ήδη υποβιβάσει μετά την νέα του ήττα, αυτή τη φορά από την Καλλονή, αναζητώντας την μια ή τις δυο ομάδες που θα τον ακολουθήσουν. Αλήθεια μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς; Η εικόνα που βγάζει ο Αρης στο γήπεδο, που έβγαλε και στο άδειο ΟΑΚΑ αν θέλετε, δεν παραπέμπει σε ομάδα που παλεύει να σώσει την κατηγορία. Όταν σε ένα γήπεδο το οποίο κατά ανάγκη χρησιμοποιεί η Καλλονή ως έδρα προηγείσαι τόσο γρήγορα και αδυνατείς να το διαχειριστείς, απεμπολείς από μόνος του τις όποιες ελπίδες έχεις. Ο Σούλης Παπαδόπουλος έκανε λόγο για 25 βαθμούς στα 15 παιχνίδια που απομένουν. Όταν ο Αρης έχει μαζέψει 11 όλους κι όλους σε 19 παιχνίδια, ο στόχος που έθεσε ο έλληνας τεχνικός ακούγεται κάπως σαν ανέκδοτο. Άσχετα αν μαθηματικά ακόμη κανείς δεν μπορεί να του στερήσει το δικαίωμα στο όνειρο, με βάση την εικόνα στο τερέν, ανάγεται σε ένα μικρό θαύμα.

Τις ενστάσεις για την ποιότητα του ρόστερ και τις κακές επιλογές του περασμένου καλοκαιριού τις έχουμε καταγράψει και δεν εξυπηρετεί σε κάτι να τις επαναλάβουμε. Όταν για κάθε Κειτά, Ζακουάνι, Νιαμπούγιου ο Αρης δεν έχει να αντιπαρατάξει κάτι καινούργιο αφού ούτε τα δελτία των πέντε καινούργιων παικτών μπόρεσε να εκδώσει, που θα μπορούσαν έστω να δώσουν ένα καινούργιο αέρα, αλλά το ίδιο προβλέψιμο παιχνίδι, έχουμε την απάντηση για το 3-1 της Καλλονής. Ο Αρης αναζητά πλέον ένα θαύμα. Κυρίως οι παίκτες του να πιστέψουν ότι δεν είναι οι χειρότεροι της κατηγορίας, ο περίγελος της Σούπερ Λίγκ. Αυτοί είναι, με τις προσθήκες που έγιναν και όσες ακόμη μπορούν να γίνουν, ώστε τουλάχιστον να το παλέψουν και να μην ρίξουν από τώρα λευκή πετσέτα. Στη χρονιά που ο Αρης γιορτάζει τα 100 του χρόνια, το οφείλει στην ένδοξη ιστορία του να το παλέψει με αξιοπρέπεια μέχρι να μην έχει πια μαθηματικές ελπίδες. Αν τους παίκτες καταβάλει το σύνδρομο του… πέσαμε, τότε όντως θα έχουν πέσει από σήμερα.

Πηγή: SportDay