Το πρώτο πράγμα που πιστεύω ότι πρέπει να διακρίνει τον σέντερ μπακ, τον οποίο θα αποκτήσει (εκτός πάντοτε απρόοπτου) ο Ολυμπιακός για την αναπλήρωση του κενού του Σιόβα, είναι η εμπειρία. Ειδικά εμπειρία από ευρωπαϊκές διοργανώσεις και δη Τσάμπιονς Λιγκ.
Για να είμαι ειλικρινής, εμένα ο Αυλωνίτης μου αρέσει. Βλέπω στο πρόσωπό του ένα σοβαρό στόπερ, πολύ δυνατό στον αέρα, με σωστές τοποθετήσεις, ικανότητα στο τάκλιν και χωρίς ιδιαίτερα λάθη στο παιχνίδι του. Είναι παιδί συγκεντρωμένο στο παιχνίδι, δεν πάει να κάνει το παραπάνω κι έτσι αποφεύγει αυτά τα κουτά λάθη που πολλές φορές συνηθίζουν οι σέντερ μπακ.
Όμως, εδώ μιλάμε για δύο αγώνες με τη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ. Και θυμόμαστε όλοι νομίζω το ντεμπούτο νεαρών Ελλήνων, πολύ ταλαντούχων παικτών, στο Τσάμπιονς Λιγκ. Του Σάμαρη φέτος με την Παρί Σεν Ζερμέν και τα τόσα λάθη του στο β΄ ημίχρονο, μετά από ένα σούπερ α΄ 45λεπτο. Του Μανωλά πέρσι με τη Σάλκε, όταν έχασε τον Χούντελαρ σε τόσες κρίσιμες φάσεις και υπέπεσε σε πέναλτι-και αυτός.