Ο πρώην προπονητής της Γιουνάιτεντ διάλεξε τον Σκωτσέζο συμπατριώτη του για να τον διαδεχθεί όταν η λύση του Μουρίνιο έδειχνε πιο πιθανή αν αναλογιστεί κανείς τις καλές σχέσεις των δυο αντρών αλλά και την απόλυτα επιτυχημένη καριέρα του Πορτογάλου. Εν τέλει η Τσέλσι έδωσε δουλειά στον “Special One” και ο Μόγιες διαδέχθηκε τον θρύλο της Γιουνάιτεντ. Βέβαια, η επιστροφή του Μουρίνιο στην ομάδα του Λονδίνου δείχνει πιο απλή υπόθεση από ότι η ανάληψη των καθηκόντων στην Γιουνάιτεντ από τον Ντέιβιντ Μόγιες.

Τι θα γινόταν άραγε αν ο Μουρίνιο το καλοκαίρι επέλεγε (και επιλέγονταν) να αναλάβει τους Κόκκινους Διαβόλους; Αυτό που σίγουρα θα έφερνε θα ήταν ενθουσιασμό συν τις όποιες ιδιοτροπίες του και σχετικά άμεσα αποτελέσματα χωρίς να εγγυάται κανείς για το χρονικό όριο της συνεργασίας των δυο πλευρών. Από την άλλη ο Σκωτσέζος νυν τεχνικός της ομάδας θα έφερνε σταθερότητα σε ένα πλάνο μακροχρόνιο και όχι εφήμερο. Ήταν αν μπορούμε να πούμε η «ασφαλής» επιλογή για τους διοικούντες.

Η σύγκριση των δυο ήταν αναπόφευκτη. Ο Πορτογάλος κουβαλάει μαζί του μία αρκετά πλούσια τροπαιοθήκη ενώ ο Μόγιες είναι ένας προπονητής χωρίς κάποιο μεγάλο τίτλο στην καριέρα του. Και μπορεί να μην έχει ξεκινήσει καθόλου καλά την καριέρα του στο Μάντσεστερ όμως υπάρχει υπομονή και μεγάλη στήριξη από την πλευρά της διοίκησης και του κόσμου.

Ο Μουρίνιο από την άλλη πλευρά έχει αποφασίσει να δουλέψει σε ένα σχέδιο με μακροχρόνια αποτελέσματα για την Τσέλσι. Η επιθυμία του είναι να δουλέψει με παίκτες χαμηλού μέσου όρου ηλικίας κάνοντας πολύ προσεκτικές προσθήκες, χωρίς τις υπέρογκες σπατάλες του παρελθόντος. Ειδικά στο θέμα της εξέλιξης των ποδοσφαιριστών που βρήκε στο Στάμφορντ Μπρίτζ, ο Πορτογάλος δείχνει να προσπαθεί να βάλει τα δυνατά του ώστε να τους «πλάσει» όπως ο ίδιος θέλει και μπορεί. Το παράδειγμα του Μάτα είναι η εξαίρεση αλλά τα παραδείγματα των δυο Βραζιλιάνων, Γουίλιαν και Όσκαρ αλλά και η φανταστική περίπτωση του Αζάρ είναι χαρακτηριστικά.

Ο παραπάνω ισχυρισμός δείχνει πως πολλά από τα μειονεκτήματα που βρήκαν οι διοικούντες αλλά και ο Φέργκιουσον στην περίπτωση της ανάληψης των καθηκόντων από τον Μουρίνιο δείχνουν να μην επαληθεύονται.
Η μεγάλη διαφορά πάντως των δυο τεχνικών είναι ξεκάθαρα μία. Στην περίπτωση του Μόγιες το συμβόλαιο που υπέγραψε είναι 6ετές και το προφίλ του δείχνει πως θα το τιμήσει ότι και να γίνει. Είναι δεδομένη η παρουσία του στο Όλντ Τράφορντ για τα επόμενα 6 χρόνια και η διοίκηση των Κόκκινων Διαβόλων το ήξερε αυτό. Στην άλλη περίπτωση, αυτή του Πορτογάλου, μπορεί να υπέγραφαν για 6 χρόνια όμως κανείς δεν θα ήταν απόλυτα σίγουρος ότι θα ισχύσει αυτή η συμφωνία. Αυτό δείχνει και την επιθυμία της Γιουνάιτεντ. Η διοίκηση έψαχνε για μία λύση που θα έδινε σταθερότητα στην ομάδα ακόμα και αν αργούσε να πάρει εμπρός η μηχανή.

Βέβαια υπάρχει και ο αντίλογος. Τα επιχειρήματα βάση αριθμών και στατιστικής. Ο τωρινός τεχνικός της Γιουνάιτεντ στα 11 χρόνια της παρουσίας του στην Πρέμιερ δεν έχει κερδίσει ποτέ εκτός έδρας καμία εκ των Άρσεναλ, Τσέλσι και Λίβερπουλ, συμπεριλαμβανομένων και των αγώνων ως τεχνικός της πρωταθλήτριας. Επιπρόσθετα, ο Μόγιες έχει κερδίσει μόλις 7 φορές από τις συνολικά 59 που έχει αντιμετωπίσει τους Αρσέν Βενγκέρ, Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και Ζοζέ Μουρίνιο. Σε αυτά τα στατιστικά ο Πορτογάλος έχει να αντιπαραθέσει 2 πρωταθλήματα με την Τσέλσι, ένα Κύπελλο Αγγλίας και 2 Λίγκ Καπ Αγγλίας.

Πολλοί στην Αγγλία λένε πως δεν είναι δυνατόν η Γιουνάιτεντ να έχει τέτοια απόδοση φέτος όταν πέρσι στην ουσία η ίδια ομάδα πετούσε από νίκη σε νίκη. Αντίθετα, υπάρχουν και οι ισχυρισμοί πως δεν μπορούμε να κρίνουμε τον Ντέιβιντ Μόγιες καθώς αυτή η ομάδα δεν είναι η δική του. Δεν φέρει την υπογραφή του.

Την Κυριακή μπορεί να μην τα κατάφερε απέναντι στον ανταγωνιστή του και να μην τα έχει καταφέρει ακόμα να τον κερδίσει, όμως μην ξεχνάμε πως κάτι αντίστοιχο ισχύει και με τον Βενγκέρ. Οφείλει πάντως να κάνει αισθητή την παρουσία του στον πάγκο της πρωταθλήτριας μέσα στην χρονιά, έτσι ώστε η επόμενη να ξεκινήσει με πολύ καλύτερους οιωνούς.

Πηγή: overlap.gr