Μία εβδομάδα έμεινε για να ολοκληρωθούν οι μεταγραφικές κινήσεις του ΠΑΟΚ. Έγιναν δύο, όμως ταμείο θα κάνουμε στο τέλος.

Η αλήθεια είναι πως αυτή η εβδομάδα παραδοσιακά εμφανίζει κάποιες περιπτώσεις που δείχνουν ευκαιρίες. Και πέρυσι ο ΠΑΟΚ σε αυτή έκλεισε κάποιες τρύπες οι οποίες όμως δεν φάνηκαν ικανές να αλλάξουν το στάτους του.

Ο Καμαρά, ο Ολίσε, ο Βούκιτς, ήρθαν σε αυτό το μομέντουμ και ναι μεν οι δύο τελευταίοι παραμένουν ακόμη στο ρόστερ, όμως τη διαφορά δεν την έκαναν για διαφορετικούς λόγους αφού αν πχ παίρναμε τον Βούκιτς στα 28 του χρόνια θα κλαίγαμε από συγκίνηση. Στα 34 και με έξι μήνες αποχή κατάφερε και βρήκε τον ρόλο της χρυσής ρεζέρβας και πάλι καλά.

Ένα από τα προβλήματά μας στο πρώτο μισό, αφορούσε τους δύο του 4-2-3-1 μιας και από πέρυσι έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να μη πιστεύουμε στο 4-4-2 με Σάλπι και Κλάους μπροστά.

Είναι μεγάλη πολυτέλεια να έχεις δύο παίκτες στην επίθεση που έχουν τη νοοτροπία του καθαρού φορ και δεν προσφέρουν με τη μπάλα στα πόδια. Χρειάζεσαι έναν τουλάχιστον πιο κοντρολαρισμένο παίκτη για να ανταπεξέλθεις.

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr