Έδωσε έμφαση στην άμυνα, περιορίζοντας σημαντικά τα μεγάλα ατού της τουρκικής ομάδας. Από τις αστραπιαίες αλλαγές στα man to man, μέχρι τις άμυνες χώρου τα πήγε περίφημα. Εκεί που για ακόμα μια φορά δεν ήταν καλός ήταν το επιθετικό κομμάτι. Γιατί; Διότι δεν τον πήγαν καθόλου τα σουτ για τρεις περιόδους (που βγήκαν μέσα από υπομονή και καλή κυκλοφορία της μπάλας) και όσο δεν έμπαιναν ήταν πίσω στο σκορ.

Από τα μισά της τρίτης περιόδου με πρωτεργάτη τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη, η εικόνα της ομάδας επιθετικά άλλαξε. Ξεκόλλησε και πήρε σκορ μειώνοντας τη διαφορά. Βλέπετε, ο Πεδουλάκης έχει τον τρόπο να πάρει κι από αυτόν το μάξιμουμ, βάζοντας τον στη φυσική του θέση (το «4») και δίνοντάς του τον απαιτούμενο χρόνο για να προσφέρει στην ομάδα.

Στο παιχνίδι μας όμως. Το δυστύχημα για τον Παναθηναϊκό ήταν ότι όταν του μπήκαν τα μεγάλα σουτ (τρίποντα κυρίως) και πήρε προβάδισμα στην τέταρτη περίοδο, δεν το διαχειρίστηκε σωστά. Τα τρίποντα του Διαμαντίδη και του Μπράμος γύρισαν προς στιγμήν το ματσάκι. Στο τελευταίο τρίλεπτο όμως οι πράσινοι σούταραν μόνο έξω από τα 6,75, χάνοντας (λογικά) δυο σουτ, ενώ είχε επιλογή να πλησιάσει στο ζωγραφιστό και να πάρει εύκολο σκοράρισμα, διατηρώντας το προβάδισμα. Εάν ο Φώτσης (και όχι μόνο αυτός) δεν το ‘χε παρακάνει, ίσως ο Παναθηναϊκός έφευγε νικητής από την Πόλη. Ήταν το σημείο που ότι δεν έβαζε ο «εξάστερος» τα έβαλε ο Κλέιζα. Και κάπως έτσι ήρθε η πρώτη ήττα στο Top-16 κι η πρώτη νίκη του Ζοτς.

Μικρό το κακό. Άλλωστε, θα ήταν παρά φύσει να πάει ο Παναθηναϊκός στο 4-0 κι η Φενέρ στο 0-4, χάνοντας από τώρα την οκτάδα. Το ζητούμενο είναι ότι οι πράσινοι σε ματς που ανοίγουν (έστω και λίγο) ψάχνει σκορ σχεδόν αποκλειστικά από το τρίποντο. Επομένως στηρίζει την επικράτησή του στη ρέντα της ημέρας. Ικανούς σουτέρ έχει. Ικανότατους. Δεν γίνεται όμως να τα... στάζουν κάθε βράδυ. Στους διαγωνισμούς τριπόντου δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος, αλλά αυτός που είναι στην καλύτερη μέρα ή αυτός που έχει ρυθμό. Κι ο Παναθηναϊκός τον ρυθμό του στα μακρινά σουτ τον βρήκε αργά.

Είναι κρίμα γιατί ο Πεδουλάκης είχε διαβάσει τέλεια το παιχνίδι, διαχειρίστηκε άρτια όλες τις καταστάσεις, αλλά δεν μπόρεσε να βάλει την μπάλα μέσα στο πιο κρίσιμο σημείο της αναμέτρησης, στο φινάλε.

Στα προηγούμενα σημειώματα είχαμε επισημάνει το θεματάκι των πράσινων στο σκοράρισμα και στα πολύ μεγάλα και δύσκολα ματς ενδεχομένως τον προδώσει.

Βαθμολογικά δεν έγινε τίποτα. Είναι μια ήττα εντός προγράμματος και με διαφορά απολύτως διαχειρίσιμη. Απόψε χτύπησε ένα σημαντικό καμπανάκι για τη συνέχεια. Ο Παναθηναϊκός είναι σπουδαίος και μπορεί να κάνει μεγάλα πράγματα. Αυτή η ήττα μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη, εφόσον μπει η πινελιά που χρειάζεται. Μοίρασμα στο σκοράρισμα κι όχι μόνο τρίποντα αλά Ρέθυμνο.

Δεν συμφωνώ ότι σε αυτό φταίει το δυνατό παιχνίδι των Τούρκων στην άμυνα. Και σε πιο soft καταστάσεις το επιθετικό παιχνίδι του Παναθηναϊκού είναι αυτό και πρέπει κατά τι να τροποποιηθεί. Επίσης δεν συμφωνώ καθόλου με τα διαιτητικά φαντάσματα που είδε ο σχολιαστής του αγώνα στη Δημόσια Τηλεόραση. Η Φενέρ του Ομπράντοβιτς έπαιξε εξίσου επιθετική άμυνα με τον Παναθηναϊκό. Χίλια συγγνώμη, ε; Απλώς έβαλε τα μεγάλα σουτ στο τέλος.

Εν κατακλείδι θέλω να πω ότι αυτό το μπάσκετ μου αρέσει πάρα πολύ. Το μπάσκετ των προπονητών Και αυτό ήταν ένα παιχνίδι των προπονητών. Σε αυτή τη ντερμπάρα Ομπράντοβιτς-Πεδουλάκης αναδείχθηκαν (κατά την άποψή μου) ισόπαλοι στην σκακιέρα της μπασκετικής τακτικής. Αυτό από μόνο του συνιστά νίκη.

Πηγή: pamesports.gr

Ευρωλίγκα Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS