«Πρέπει να μάθουμε να κερδίζουμε 1-0», είχε πει κάποτε, εν Ελλάδι, ο Γιώργος Καραγκούνης. Τι ήθελε να πει ο αρχηγός; Οτι όταν δεν βρίσκεσαι σε μια μέρα τέτοια που να αισθάνεσαι ικανός για πολλά γκολ, τότε πρέπει να παίζεις με ρεαλισμό και να διαφυλάσσεις. Κεκτημένα, σκορ, αποτέλεσμα. Είναι μια ξεχωριστή τέχνη λοιπόν το να μαθαίνεις να νικάς με 1-0. Είναι σαν να νικάς τον ώρες ώρες υπέρμετρο ενθουσιασμό σου, άρα κατ' επέκταση τον υπερβολικά ενθουσιώδη τρόπο παιχνιδιού σου. Συνιστά, απλά και κατανοητά, μια κάποια ποδοσφαιρική ωριμότητα.

Για τον φετινό ΠΑΟ το ότι εσχάτως έχει μάθει να νικά με 1-0, συνιστά ακόμα μεγαλύτερο κατόρθωμα: διότι δεν είναι εύκολο να γίνεις ώριμο σύνολο όταν διαθέτεις ως επί το πλείστον αμούστακα παιδάκια. Κι όμως. Ο Αναστασίου εσχάτως το επιτυγχάνει, να παρουσιάσει ένα πρόσωπο ομάδας που ακόμα κι όταν δεν βρίσκεται στο μεγάλο βράδυ της, μπορεί να νικά με το ελάχιστο σκορ παιχνίδια π.χ. με τον Πανιώνιο ή τον Πλατανιά, δηλαδή ματς που κρύβουν παγίδες.

Ο Αναστασίου λοιπόν παρουσιάζει λοιπόν εσχάτως στο χορτάρι μία ομάδα με αγωνιστικό ρεαλισμό, που ξέρει και αναγνωρίζει τα μέτρα των δυνατοτήτων της στη ροή ενός ενενηντάλεπτου. Φαίνεται, επιπροσθέτως, ότι τα λίγα μεγάλα παιδιά που διαθέτει (που θα αυξηθούν κατά ένα, με την επικείμενη πλήρη ενσωμάτωση του Πέτριτς) καθοδηγούν σωστά εντός αποδυτηρίων τα πολλά «νεογνά». Κάπως έτσι ο ΠΑΟ διατηρείται στις υψηλές θέσεις της βαθμολογίας και αν συνεχίσει με πανομοιότυπο τρόπο να ωριμάζει αγωνιστικά, θα σημαίνει ότι βρίσκεται αγωνιστικά σε καλό δρόμο. Σε... καλό ορίζοντα, όπως λέγεται και η πόλη που φιλοξενεί το εναρκτήριο μεγάλο ματς της Εθνικής με την Κολομβία στο Μουντιάλ. Μπέλο Οριζόντε...

Πηγή: SportDay.gr