Η υπόθεση της wild card που εξασφάλισε η Εθνική ομάδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας, είναι πολύ σύνθετο και προσφέρεται για άκρατο λαϊκισμό και ταυτόχρονα κορώνες αφοσίωσης στο εθνικό μας σπορ και την ηγεσία του.

Επιτρέψτε μου να μη συγχρονιστώ με καμία από τις δύο επικρατούσες τάσεις των τελευταίων ημερών. Ούτε ο ,εκ του ασφαλώς, λαϊκισμός που αποτελεί το πιο γόνιμο φρούτο της εποχής για όσους θέλουν να ταυτιστούν με πληγωμένο κοινωνικό αίσθημα με εκφράζει τούτες τις ώρες, ούτε βέβαια ο συναγερμός και αναγνώριση της 1ης Φεβρουαρίου ως ημέρα Εθνικής παλιγγενεσίας με βρίσκει σύμφωνο.

Καλό θα ήταν πριν εκφραστεί οποιαδήποτε διαφωνία με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην κατάπτυστη διαδικασία που εφάρμοσε η FIBA να αναλογιστούμε και ποιοι θα ήταν οι μεγάλοι χαμένοι από μία ενδεχόμενη απουσία της Εθνικής από το Μουντομπάσκετ. Κι αυτοί θα ήταν οι άνθρωποι που εδώ και πολλά χρόνια έχουν προσφέρει στο ελληνικό μπάσκετ μοναδικές στιγμές. Η καριέρα ενός αθλητή σε υψηλό επίπεδο έχει ημερομηνία λήξης.

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr