Ρεάλ Μαδρίτης, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ίντερ, Μίλαν, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Σίτι, Ρόμα. Ονόματα συλλόγων που προκαλούν δέος όχι μόνο σε ότι αφορά το αγωνιστικό τους επίπεδο, αλλά κυρίως σε ότι αφορά το εμπορικό τους μέγεθος.

Σε έναν ποδοσφαιρικό κόσμο - όπως ο ελληνικός - όπου άπαντες μοιάζουν να βρίσκονται εγκλωβισμένοι ανάμεσα στη Σκύλα του τυφλού οπαδισμού και τη Χάρυβδη της απόλυτης μιζέριας, ειδήσεις όπως η οριστικοποίηση της παρουσίας του Ολυμπιακού σε ένα από τα μεγαλύτερα καλοκαιρινά τουρνουά που θα έχουν διεξαχθεί ποτέ στις Ηνωμένες Πολιτείες, ίσως και να μοιάζει με... ψιλά γράμματα.

Αν ωστόσο θελήσουμε να προσεγγίσουμε τη συγκεκριμένη παρουσία των πρωταθλητών Ελλάδος στο International Champions Cup - που θα φιλοξενηθεί σε δέκα πόλεις των ΗΠΑ από τις 26 Ιουλίου έως τις 4 Αυγούστου - μακριά από οπαδικές παρωπίδες, δεν μπορεί παρά να καταλήξει κανείς σε ένα και μόνο συμπέρασμα: Στα χέρια του Βαγγέλη Μαρινάκη ο πειραϊκός σύλλογος έχει αποκτήσει μια διεθνή οντότητα που θα ζήλευαν πολλές ομάδες “μικρομεσαίων” ποδοσφαιρικά χωρών σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Ειλικρινά δεν θυμάμαι άλλον πρόεδρο στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που να έχει συμβάλλει τόσο αποφασιστικά στην εκτόξευση του brand name της ομάδας που ηγείται σε διεθνές επίπεδο, μέσα σε μόλις τρία χρόνια παρουσίας του.

Ομολογώ ότι στο συγκεκριμένο επίπεδο – αυτό του μάνατζμεντ, του μάρκετινγκ και των διεθνών σχέσεων – ο Ολυμπιακός του Βαγγέλη Μαρινάκη μοιάζει να φτάνει σε επίπεδα που μέχρι πριν από μερικά χρόνια φάνταζαν απαγορευμένα για οποιαδήποτε ελληνική ομάδα.

Ασφαλώς υπήρχαν και στο παρελθόν είτε πρόεδροι, είτε παράγοντες ομάδων που συνέβαλλαν τα μέγιστα στη βελτίωση του προφίλ ενός συλλόγου σε διεθνές επίπεδο. Ποιος μπορεί να ξεχάσει, για παράδειγμα, την τεράστια συμβολή του Μάνου Μαυροκουκουλάκη (του θρυλικού “Mr. Manos”) στη δημιουργία ενός αξιοζήλευτου προφίλ του Ευρωπαίου Παναθηναϊκού;

Θεωρώ, ωστόσο, ότι το φαινόμενο Μαρινάκης στον συγκεκριμένο τομέα δεν έχει προηγούμενο. Η μία του κίνηση μοιάζει πιο μελετημένη από την προηγούμενη. Οι επιλογές στα στελέχη που τον πλαισιώνουν – με κορυφαία φυσικά αυτή του τεράστιου Κριστιάν Καρεμπέ – επίσης. Ακόμη και η παρουσία στον πάγκο μιας θρυλικής μορφής του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, όπως ο Μίτσελ, αποτελεί ένα ακόμη τεράστιο όπλο του Ολυμπιακού στο μονοπάτι της διεθνούς αναγνώρισης.

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, δεν θα βρεθεί το καλοκαίρι στις Ηνωμένες Πολιτείες ως ισότιμο μέλος ενός απίστευτα αστραφτερού κλαμπ ομάδων, επειδή κατακτά με άνεση ένα ακόμη πρωτάθλημα, ή επειδή δηλώνει ανελλιπώς παρών στο Champions League. Κάτι τέτοιο συμβαίνει εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια. Η πρόσκληση των “ερυθρόλευκων” σε αυτή τη σπουδαία διοργάνωση, δεν αντανακλά τόσο στις αγωνιστικές τους επιτυχίες, όσο στη μεγέθυνση του brand name “Olympiakos” στο διεθνές ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο.

Και αυτή η κατάκτηση αποτελεί το μεγαλύτερο παράσημο στο πέτο του Βαγγέλη Μαρινάκη από τη μέρα που ανέλαβε τα ηνία της πειραϊκής ΠΑΕ. Ένα παράσημο που όσο κυλάει ο χρόνος μοιάζει να γίνεται ολοένα και πιο αστραφτερό.

Υ.Γ.: Για να προλάβω τα σχόλιά σας που θα επιχειρήσουν να προσεγγίσουν τη συγκεκριμένη πραγματικότητα μέσα από το πρίσμα όσων βιώνουμε καθημερινά στο ελληνικό πρωτάθλημα, έχω να σημειώσω το εξής: Αν ο απίστευτης ικανότητας μάνατζερ Βαγγέλης Μαρινάκης – και όσοι ακόμη πρόεδροι ΠΑΕ έχουν να επιδείξουν πετυχημένο επιχειρηματικό έργο εκτός ποδοσφαίρου – καταφέρουν να νικήσουν, ή έστω να χαλιναγωγήσουν, τους οπαδούς που κρύβουν μέσα τους, τότε να είστε σίγουροι ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο θα αρχίσει να αποκτά τη χαμένη του αίγλη και εντός των δικών μας συνόρων.

Γιατί ένας μάνατζερ – είτε λέγεται Μαρινάκης, είτε Μελισσανίδης, είτε Σαββίδης - μπορεί να αντιληφθεί καλύτερα από τον καθένα τι θα σημαίνει ακόμη και για τη δική του ομάδα η αναβάθμιση του προϊόντος που ονομάζεται “πρωτάθλημα Superleague”. Ένας οπαδός απλά θα προσπαθεί να βγάλει τα μάτια του... απέναντι, αδιαφορώντας για το “εμείς” και θωρακίζοντας μόνο το “εγώ”...

Πηγή: Goal

Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός