Προφανώς ο ΠΑΟΚ δεν έπαιξε καλά και δεν ήταν άτυχος. Μια ομάδα είναι άτυχη όταν τρώει γκολ από μία κόντρα σε σώμα, αλλά όταν στο ένα γκολ από κόρνερ ο αντίπαλος πλασάρει μέσα στην περιοχή και στο δεύτερο το στόπερ μπλέκεται με το τέρμα στη γραμμή της μεγάλης περιοχής και πλασάρει στο δικό του τέρμα υπάρχει θέμα ικανότητας και όχι ατυχίας. Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ είναι στα στόπερ που εκτός του Βίτορ, οι Μαντούρο, Ινσαουράλντε, Τζαβέλλας και Κατσουράνης δεν είναι στόπερ πρώτης διαλογής. Από εκεί και πέρα μπορεί να μιλάμε για μια ομάδα που παίρνει όποιον δίνουν δανεικό, που ο προπονητής της αλλάζει παίκτες για να μην του πουν ότι δεν τους χρησιμοποίησε όλους και που στην επίθεση οι παίκτες ζήτημα είναι να ξέρουν τα ονόματα πόσω μάλλον το παιχνίδι ο ένας του άλλου.
Εάν το να μπαίνει ο Λίνο, να βγάζει μια σέντρα και να μπαίνει το γκολ ήταν σύστημα όλοι θα ήταν προπονητές. Τέλος οι ομάδες δεν είναι ανατρεπόμενα να πατάει ένας το κουμπί και να ανατρέπεται το σκορ. Οι παίκτες με προσωπικότητα μπορεί να το κάνουν μία, δύο, δέκα φορές αλλά το ίδιο μπορούν να κάνουν και άλλοι. Είτε με την ικανότητά τους, είτε με τη διάθεσή τους να τρέξουν και όταν τα πόδια δεν τραβάνε βλέπουμε σκηνές όπως στο τέλος του αγώνα της Τρίπολης, που ο Χουάνμα ίσα που τρέχει στην αντεπίθεση, αλλά οι αμυντικοί του ΠΑΟΚ ίσα που περπατάνε.
Ο Ολυμπιακός το Σάββατο αν είχε ένα κέρδος ήταν η εμφάνιση του Πέρες. Μέχρι στιγμής ο Πέρες είχε δείξει ότι είναι ένας φιλότιμος πλάγιος, που είναι πρόθυμος να τρέξει, να πιέσει μπροστά, αλλά και να βοηθήσει στην άμυνα. Στο ματς με τον Πλατανιά έδειξε ότι μπορεί να ντριμπλάρει σε μικρό χώρο με φουλ ταχύτητα ψάχνοντας το σουτ ή την πάσα. Τη δεύτερη βέβαια την έχει εφεύρει ο Ιμπαγάσα. Με την μπάλα στα πόδια και χρόνο για να σκεφτεί αν οι συμπαίκτες του κινούνται μπορεί να βρει το ιδανικό σημείο για να στείλει την μπάλα, ώστε να μπει το γκολ. Το πιο λυπηρό είναι ότι ο χρόνος θα στερήσει όχι τον Ολυμπιακό, αλλά το ποδόσφαιρο από έναν καλλιτέχνη.
Πηγή: SportDay