Ενας Ελληνας στη Μπαρτσελόνα. Ο τίτλος αρκούσε για να με τραβήξει για να μάθω την ιστορία του Αλέξανδρου Μπαβέα, του Ελληνα που βρέθηκε να εργάζεται στο μουσείο της Μπαρτσελόνα ως επικεφαλής της ομάδας που ελέγχει τα εισιτήρια των επισκεπτών και παρέχει την πρώτη βασική πληροφόρηση και τον πρώτο βασικό προσανατολισμό στους περιηγητές του. Περισσότερο από όλα μου έκανε εντύπωση ο τρόπος του κατά τη διάρκεια της ξενάγησης που παρείχε στον Κώστα Παπανικολάου κατά την πρώτη του επίσκεψη στο μουσείο. Οχι μόνο η γνώση, αλλά κυρίως ο τρόπος του και όσα αυτός υποδηλώνει. Ηταν σαν να ακούω έναν Καταλανό να μιλάει σε καθαρά ελληνικά.

Γιος καπετάνιου, ο Αλέξανδρος έμαθε από μικρό παιδί να γνωρίζει λιμάνια. Εκανε, περίπου κυριολεκτικά, τον γύρο του κόσμου, τον οποίο είχε μάθει να ορίζει από τα λιμάνια του. Κι ήταν αυτό της Βαρκελώνης που τον μάγεψε, που τον έκανε να νιώσει οικεία αλλά και να σκεφτεί ότι θα ήθελε να γίνει αυτό το λιμάνι του, ο τόπος του. Αυτά τα συναισθήματα του γέννησαν την επιθυμία να διαβάσει, να μελετήσει τη Βαρκελώνη, να ανακαλύψει την ιστορία της Καταλονίας, να μάθει την καταλανική γλώσσα. Τον καιρό που ζούσε στη Νέα Σμύρνη, εργαζόταν ως αποθηκάριος στην Καλλιθέα για να βιοπορίζεται και όχι για να θρέφεται πνευματικά, και ζούσε τον αθλητισμό μέσα από τις επισκέψεις του στο Καραϊσκάκη για να δει τον αγαπημένο του Ολυμπιακό, ο Αλέξανδρος έκανε μια παράλληλη καταλανική ζωή. Συναναστρεφόταν από απόσταση, ψηφιακά, Καταλανούς, σύχναζε στο κλαμπ των φίλων της Μπαρτσελόνα στην Αθήνα, και όχι απλώς δεν έχανε ευκαιρία να ανακαλύπτει δεδομένα και να προσλαμβάνει καταλανικές παραστάσεις αλλά τις δημιουργούσε κιόλας αυτές τις ευκαιρίες. Εφτανε να προσκαλεί συγκροτήματα, ποιητές, συγγραφείς από τη Βαρκελώνη στην Αθήνα, να ετοιμάζει καταλανικές βραδιές, να αγοράζει για τον εαυτό του με αυτό τον τρόπο την τροφή που δεν έβρισκε στην Ελλάδα για να μυηθεί στον πολιτισμό, την κουλτούρα, τις αντιλήψεις και τις αξίες ζωής των Καταλανών.

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr