Υπό φυσιολογικές συνθήκες αυτή την εβδομάδα, η πλειονότητα των φιλάθλων- όχι των οπαδών- θα έπρεπε να είναι στο πλευρό του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ, για τους δύσκολους ευρωπαϊκούς αγώνες που έχουν, ακόμη και με τη σκέψη τους. Για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όπως είχε συμβεί την εποχή του Γουέμπλει, που ακόμη και κάποιοι Ολυμπιακοί είχαν ευχηθεί καλή επιτυχία στον Παναθηναικό πριν από τον τελικό του πρωταθλητριών. Ή σε κρίσιμα ευρωπαϊκά ματς άλλης εποχής του Ολυμπιακού στην Ευρώπη, όπου και οι Πράσινοι με τη σειρά τους, εύχονταν στους φίλους τους αντιπάλους και συμπαίκτες στην Εθνική, «με τη νίκη». Ναι, υπήρχε κι εκείνη η εποχή, που φυσικά δεν ήταν όλα ρόδινα και είχε αρκετά αγκάθια μεταξύ των αιωνίων και όχι μόνο, αλλά είχε πολύ ανθρωπιά!

Όπως συνέβαινε σχεδόν κάθε εβδομάδα με τον Αρη του Γκάλη, του Γιαννάκη και των άλλων παιδιών στο μπάσκετ, μίας ομάδας που ξέφυγε από τον οπαδισμό και κατάφερε να ενώσει τους Έλληνες σε κάθε σημείο του πλανήτη. Το έχουν κάνει και ο Παναθηναϊκός με τον Ολυμπιακό στο μπάσκετ, με παρενθέσεις όμως. Και άλλες, όμαδες, όμως δεν είναι εκεί, η ουσία- και μην αναλωθείτε στα μηνύματά σας- για αυτό προχωράω.

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr
 

Ποδόσφαιρο SPORTS