Xθες, πρέπει να… είχαμε έμπνευση στην αναφορά: «Παίκτης – «κλειδί» για μένα ο Τσόρι. Ο συνδετικός κρίκος. Ο πασέρ, ταυτόχρονα και ο κρυφός επιθετικός (γκολ στη Λισσαβώνα) και ο μοναδικός του κεντρικού άξονα του Ολυμπιακού που μπορεί να κρατήσει και να κάνει μέτρα με τη μπάλα: ούτε ο Μανιάτης ούτε ο Εντινγκά μπορούν. Και αυτό είναι, θαρρώ, το μοναδικό μειονέκτημα αυτού του Ολυμπιακού, συγκριτικά με εκείνον τον προς εξαετίας, του Τάκη Λεμονή. Διότι και ταχείς επιθετικούς διαθέτει (πιο χρήσιμος ο Ολαϊτάν από τον ‘class’ Ντάρκο κι ας υστερεί σε παραστάσεις) και ισορροπημένη αμυντική γραμμή, η οποία μάλιστα για μένα υπερτερεί και στο δίδυμο των στόπερ και στη θέση του αριστερού μπακ». Μα, τελικά, εκτός από την καταπληκτική εμφάνιση του υποτιμημένου από πολλούς λόγω… «λασπωτήρα» και στυλ «αργοκίνητου» Αργεντινού, και ο Μανιάτης έκανε μέτρα και οι ακραίοι μπακ εκμηδένισαν τους Γιανγκ – Βαλέντσια και συνολικά ο Ολυμπιακός «πάτησε» την Γιουνάιτεντ.

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr

Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός