Πάρτο αλλιώς

Να σταματά, να τελειώνει, να διακόπτει οριστικά κάτι που πάει για φούντο και να επιχειρεί περιορισμό και καταγραφή ζημιάς, αξιολόγηση αυτών των παραμέτρων που πήγαν στραβά, πριν κάνει το επόμενο, ορθότερο βήμα, με διαφορετική μεθοδολογία. Να μπορεί να αντιληφθεί, πότε ένα σχέδιο ναυάγησε, πότε ένα μοντέλο λειτουργίας είναι αδύνατο να δουλέψει, πότε είναι η ώρα να πει με γενναιότητα “δυστυχώς αποτύχαμε – πάμε γι άλλα”.

Όταν λοιπόν φτάνει σε μια σεζόν που στον ΠΑΟΚ έχουν γίνει 15 μεταγραφές, έχουν επενδυθεί ένα φορτηγό λεφτά, έχει έρθει ένα από τα μεγαλύτερα και ακριβότερα ονόματα της προπονητικής που εργάστηκαν στο ελληνικό ποδόσφαιρο και τέλος Φλεβάρη η ομάδα δεν προοδεύει, οι σχέσεις στο ποδοσφαιρικό τμήμα έχουν ξεφύγει από τον ορισμό “οριακές” και η αγωνιστική χρεωκοπία κάνει μπαμ, τότε το αφεντικό πρέπει να τραβήξει μια γραμμή, να επιβεβαιώσει πως το όποιο σχέδιο (αν υπήρχε...) μπάζει και να εκπονήσει καινούριο. Με άλλες δομές διοίκησης, με άλλα πρόσωπα, με άλλον τρόπο. Στην εκπομπή “Χοντρά παιχνίδια” της Παρασκευής 28/02 στο ραδιόφωνο, διατύπωσα τις σκέψεις μου εκτενώς και επαναλαμβάνω συνοπτικά:

Ο Ιβάν Σαββίδης, εκτιμώ πως πρέπει να επικοινωνήσει την παραδοχή του ναυαγίου του μοντέλου διοίκησης που έφτιαξε και να παρουσιάσει ένα νέο σχέδιο, με πρόσωπα, τρόπο και χρόνο εξέλιξης και υλοποίησής του. Δεν είναι ντροπή – είναι ρεαλισμός και απαραίτητη προϋπόθεση για εκκίνηση νέας προσπάθειας. Δίχως μεγαλοστομίες και μεγαλοϊδεατισμούς περί τίτλων και Champions League και με αποκλειστικό στόχο να δομηθεί μια καλή ομάδα πριν της βάλουμε “ταβάνι” ή “πάτωμα”.

Ο Ιβάν Σαββίδης, εκτιμώ πως πρέπει να μετατρέψει την Θεσσαλονίκη σε τόπο κατοικίας και έδρας των δραστηριοτήτων του. Γνωρίζω πως θέλει να το κάνει – πρέπει όμως να το επισπεύσει όπως και να εντατικοποιήσει τα μαθήματα Ελληνικών του, για να αρχίσει να επικοινωνεί απευθείας, να αφουγκράζεται, να “νιώθει”... Να ηγηθεί τύποις και ουσία της προσπάθειας. Δεν είναι δυνατόν, λόγω συγκεντρωτισμού και χαρακτήρα, να θέλει να έχει τον τελευταίο λόγο στα περισσότερα, αλλά αυτό να έχει εφαρμογή όποτε τον... φέρνει ο δρόμος του στα μέρη μας. Μπορεί κανείς να διοικεί κι από μακριά, όταν τα στελέχη του χαίρουν εμπιστοσύνης, απολαμβάνουν ελευθερίας πρωτοβουλιών και επιβεβαιώνουν την αποτελεσματικότητά τους. Τι από αυτά βλέπετε να συμβαίνει;
Εκείνος λοιπόν, ο ίδιος, από κοντά και αυτόνομος.

Ο Ιβάν Σαββίδης, εκτιμώ πως πρέπει να αναλάβει την προεδρία ενός νέου διοικητικού συμβουλίου στην ΠΑΕ, επιλέγοντας επιτέλους έναν και μόνο υπαρχηγό. Δεν ξέρω αν θα είναι ο Βρύζας ή ο Τσιστιακόφ ή ο Ζαγοράκης ή κάποιος καινούριος. Πρέπει όμως ένας (και μόνο ένας) γνώστης του χώρου, δίχως να ανακατεύονται άλλοι, να πάρει τον ρόλο του “δεύτερου” καπετάνιου και να λογοδοτεί και να κρίνεται, χωρίς την κάλυψη και παραλλαγή που προσφέρει η πολυφωνία, όταν αναζητούνται οι ευθύνες. Ένας. Και οι άλλοι σπίτια τους. Και αν εκείνος, ο όποιο, ο ένας, θέλει να στελεχώσει γύρω του την ομάδα με ανθρώπους με σαφή καθήκοντα και θέση, ας το κάνει. Άλλο τουρλουμπούκι όμως, δεν αντέχεται.

Ο Ιβάν Σαββίδης, μαζί με τον “δεύτερο”, εκτιμώ πως πρέπει αφού πρώτα συμφωνήσουν τι θέλουν, πώς το θέλουν, με τι να μοιάζει κι ως που να εξελιχθεί, μετά να δώσουν γη και ύδωρ σε έναν προπονητή, όχι επειδή θα είναι πολύπειρος και αναγνωρισμένος ή νέος και φιλόδοξος, ούτε επειδή θα παίζει επιθετικά ή αμυντικά, αλλά διότι όπως και να λέγεται, θα είναι απολύτως αποφασισμένοι ΟΙ ΙΔΙΟΙ να τον στηρίξουν έμπρακτα και με... αίμα, για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα τριών – τεσσάρων ετών, χωρίς παρέκκλιση, ώστε να φτιάξουν μια καλή ομάδα, που θα διεκδικεί και πράγματα.

Υπάρχουν πολλές επιμέρους λεπτομέρειες να συζητήσουμε και να... διαφωνήσουμε. Πρώτα όμως πρέπει όλοι να συμφωνήσουμε πως έτσι, δεν πάει άλλο.

Οπότε, Ιβάν... παρ το αλλιώς, το συντομότερο δυνατό, για να γλυτώσεις χρόνο και χρήμα.

Πηγή: fatgames.gr