Πρώτα του Μίτσελ να κρατήσει αυτούσια την ενδεκάδα του ματς με τη Γιουνάιτεντ. Μπορεί μια ομάδα που να κερδίζει να μην αλλάζει, αλλά μια ομάδα που έχει κάνει τέτοια υπερπροσπάθεια όπως της Τρίτης με τη Γιουνάιτεντ έπρεπε να είχε αλλάξει, γεγονός που φάνηκε από τα πρώτα λεπτά. Εγινε σαφές ότι ο Ολυμπιακός δεν βγάζει τέτοιο ματς στο 30λεπτο όταν ο Τσόρι παρέδωσε πνεύμα. Εκεί χτύπησε η ατυχία όταν πρώτα τραυματίστηκε ο Ολαϊτάν, αργότερα ο Μαρκάνο και δύο αλλαγές σε μια κουρασμένη ομάδα πήγαν περίπατο.
It takes two to tango και δεν πρέπει να υποβαθμιστεί η προπονητική συνεισφορά του Γιάννη Αναστασίου στο αποτέλεσμα. Παίζοντας με ένα απλό 4-5-1 και δείχνοντας εμπιστοσύνη στον Μπεργκ ότι θα μπορεί να κρατάει την μπάλα μέχρι να έρθουν βοήθειες, ο Αναστασίου βραχυκύκλωσε τον Ολυμπιακό, διατηρώντας την αποτελεσματικότητα της ομάδας του.
Τέλος πρέπει να αναφερθώ στην ατμόσφαιρα στο γήπεδο. Το ζητούμενο δεν είναι να υπάρχουν δύο συμπεριφορές, μία πολιτισμένη για το Τσουλού και την Ευρώπη και μία κάφρικη για την Ελλάδα και το πρωτάθλημα. Το πέταγμα του ποτηριού στον Αναστασίου αναιρεί κάθε επιχείρημα ότι έχει γίνει αλλαγή για τον Ολυμπιακό.
Συμπέρασμα ένα ματς με τις μέγιστες δυνατές απώλειες για τον Ολυμπιακό. Πρώτη ήττα στο πρωτάθλημα. Πρώτη πανωλεθρία του Μίτσελ. Και σκηνές που έδειξαν ότι το πολιτισμένο πρόσωπο του Ολυμπιακού ήταν για τα μάτια του κόσμου. Οσο για τον Παναθηναϊκό έσωσε μια σεζόν σε 90 λεπτά.
Το άλλο σημαντικό ματς ήταν στη Βέροια. Ο Απόλλων με πέντε σημαντικές απουσίες με σημαντικότερη την απουσία του Τζόρβα. Οι αντικαταστάσεις τερματοφυλάκων είναι συνήθως προβληματικές, αλλά να αντικατασταθεί ένας από τους υποψήφιους τερματοφύλακες της Εθνικής από τον σωσία τού Jack Black! Ο Γκόμεζ βέβαια έκανε μία-δύο καλές αποκρούσεις αλλά ένας τερματοφύλακας που δεν τολμάει να βγει επηρεάζει ολόκληρη την άμυνα. Κάτι ανάλογο όμως συνέβη και με τη Βέροια που μετά το γκολ που δέχτηκε από το κόλλημα των Αμαραντίδη και Καντιμοίρη διαλύθηκε ψυχολογικά. Οι παίκτες της άρχισαν να παίζουν με το σύστημα «δώσε την μπάλα στον Μπεν». Μέχρι το σημείο στο τέλος να του δίνουν πάσα στο ένα μέτρο, ενώ ήταν κλεισμένος από τρεις. Τέτοιο όμως σύστημα δεν έχει εφευρεθεί, όποιος και να παίρνει την πάσα κι ούτε χρειάζεται προπονητής για να παιχτεί. Το αποτέλεσμα δύο ομάδες να κλαίνε και ο Γιάννης Κομπότης να αφήνει στεναγμό ανακούφισης.
Πηγή: SportDay