Εκτός αν τα ψιθυρίζανε αφού δεν φτάνανε στα αυτιά των τηλεθεατών από την τηλεόραση. Να φώναξε ένας, δέκα, πενήντα άνθρωποι κάτι ρατσιστικό μπορεί. Ο ρατσισμός είναι το μικρότερο πρόβλημα των ελληνικών γηπέδων.

 

Ρατσισμό θα είχαμε αν οι οπαδοί μιας ομάδας ξεφώνιζαν έναν παίκτη τους επειδή έχει άλλο χρώμα. Στην Ελλάδα όμως δεν θυμάμαι οπαδούς ομαδικά να ξεφωνίζουν με ρατσιστικά συνθήματα παίκτη της δικής τους ομάδας. Αν το κάνουν θα το κάνουν για την άλλη ομάδα με την ίδια λογική που θα τον ξεφώνιζαν για την ηλικία του, τους σεξουαλικούς παρτενέρ της κυρίας του ή το όνομα και την εμφάνισή του. Αντιαισθητικό βέβαια, αλλά με μεγάλη απόσταση από αυτό που λέει ο Ζορό.

 

Διατηρώντας φυσικά τις επιφυλάξεις λόγω της τηλεοπτικής μετάδοσης, ιδιαίτερα με τη σημερινή πολιτική από Nova και Σούπερ Λίγκα, να μην προβάλλονται τα κατορθώματα των χούλιγκαν. Για παράδειγμα, στο Καραϊσκάκη στο δεύτερο ημίχρονο τηλεοπτικά είναι αδύνατον να ξέρεις τις γινόταν πίσω από το τέρμα του Καπίνο. Κάποια στιγμή διακόπτεται το ματς, βλέπουμε τον Σιδηρόπουλο, βλέπουμε κοντινά παικτών και αυτά. Είναι εκνευριστικό, αλλά και αναγκαίο αφού η μεγάλη χαρά των χούλιγκαν είναι όταν η τηλεόραση προβάλλει τις καφρίες.

 

Στο φινάλε ο ρόλος της τηλεόρασης δεν είναι να καταγράφει τις καφρίες για να τιμωρούνται οι ομάδες και οι παίκτες. Μπορεί να συμβεί, αλλά δεν είναι ο σκοπός της παρουσίας της αφού γίνονται στόχος οι κάμεραμεν. Για την καταγραφή επεισοδίων υπάρχουν οι κάμερες των γηπέδων οι οποίες πρώτα εγκαταστάθηκαν στο ΟΑΚΑ και τη Λεωφόρο και μετά σε όλους τους αθλητικούς χώρους που διοργανώθηκαν αγώνες του 2004. Παλιότερα που είχα ψάξει το θέμα, τις κάμερες χειριζόντουσαν αστυνομικοί. Οχι ότι κάτι σήμαινε. Στα επεισόδια του ΟΑΚΑ, όταν οι Μελισσανίδηδες είχα αρπαχτεί με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη και τους παρατρεχάμενούς του, στη Λεωφόρο στο 0-0 με τα επεισόδια στη 13 ενώ υποτίθεται ότι οι κάμερες γράφανε, τα tapes αναφέρθηκαν σαν κατεστραμμένα ή ακόμα εξετάζονται. Θα είχε ενδιαφέρον ο Δένδιας να κοιτάξει τι γίνεται με τα tapes. Αν υπάρχουν τέτοια πράγματα…

 

Αν υπάρχουν, αυτό που πρέπει να γίνει είναι να συλληφθεί όποιος πέταξε το ποτήρι με την κόκα-κόλα στον Αναστασίου. Να του κοπεί το γήπεδο για να φανεί ότι οι καταστάσεις αλλάζουν. Επίσης όπως στην Ολλανδία να υπάρχουν αστυφύλακες με κάμερες εντός αγωνιστικού χώρου που να τραβάνε επιλεκτικά εικόνες από τις κερκίδες όταν μοιάζει ότι η κατάσταση θα ξεφύγει. Ουσιαστικά πράγματα. Οχι κινήσεις που γίνονται από συνήθεια και είναι γελοιότητες. Οχι μόνο είναι, αλλά και το λένε.

 

«Η ελληνική Πολιτεία λόγω των αυξανομένων σε ένταση και έκταση κρουσμάτων βίας στον Αθλητισμό, ευαισθητοποιήθηκε έγκαιρα από 40ετίας και πλέον για την αντιμετώπισής τους». Ετσι ξεκινάει στο Ιντερνετ η σελίδα της ΔΕΑΒ. Η οποία προχωράει μπούρου-μπούρου, μπούρου-μπούρου και σε μια στιγμή λέει για τους 350 παρατηρητές της ΔΕΑΒ και το έργο τους «…με πρωτεύοντα ρόλο και λόγο α) στην απαγόρευση του καπνίσματος στους αγωνιστικούς αθλητικούς χώρους». Ναι ρε, η ΔΕΑΒ αφού έλυσε το πρόβλημα της βίας ασχολείται με το κάπνισμα. Και μετά, τι; Το φαινόμενο των υβριστικών συνθημάτων στον ενικό; Οτι πολλοί κακοί φίλαθλοι ρίχνουν τις χαρτοπετσέτες από τα «βρόμικα» στα πόδια τους;

 

 

Φανέλα... εφιάλτης

 

Θαυμάζω τους σχεδιαστές ποδοσφαιρικών φανελών. Εχουν περιορισμούς στο χρώμα, στο κόψιμο που για παράδειγμα δεν μπορούν να την κάνουν σαν πουκάμισο ή αμάνικη και σε σχέδια εκτός από τις φορές που ξεφεύγουν, όπως με την ψυχεδελική φανέλα της ΑΕΚ του '93. Ιδιαίτερα μερικές ομάδες όπως ο Ολυμπιακός σηκώνουν λίγες αλλαγές. Μια γραμμή περισσότερη ή λιγότερη μπορεί να προκαλέσει διαμαρτυρίες. Συντηρητικά στάνταρ ισχύουν και με τις φανέλες της Εθνικής. Χωρίς τη δυνατότητα για ποικιλία στις αποχρώσεις, οριζόντιες ρίγες και ευζωνάκια να χύνονται στα μανίκια, για τους σχεδιαστές η φανέλα της Εθνικής πρέπει να είναι εφιάλτης. Πρέπει να δείχνει ότι έχει νέα σχεδίαση -ιδιαίτερα όταν η εταιρεία έχει αλλάξει- αλλά πρέπει και να είναι συνέχεια από τις προηγούμενες. Σε σχέση λοιπόν με την προηγούμενη φανέλα μεγάλη διοργάνωσης, τη φανέλα της Adidas στο Euro του 2012, η φανέλα της Εθνικής για το Παγκόσμιο στη Βραζιλία είναι preppy. Η φανέλα του Euro είχε V, σταυρό που να περνάει από το στήθος σε αχνό μπλε όταν ήταν λευκή και το αντίστροφο και πιο χτυπητό κόντρα χρώμα στις τρεις ρίγες και τα μανίκι. Η καινούργια έχει γιακαδάκι αντίθετο χρώμα από το κύριο της φανέλας με λεπτή γραμμή μέσα και το ίδιο μοτίβο στα τελειώματα των μανικιών. Σε σύγκριση ας πούμε ότι την παλιά φανέλα θα την προτιμούσα αν πήγαινα για ποδόσφαιρο στον Αγιο Κοσμά και την καινούργια αν πήγαινα για τένις.

 

Νομίζω πάντως ότι οι φανέλες των ποδοσφαιρικών ομάδων στις τιμές που είναι πρέπει να σχεδιάζονται με τέτοιο τρόπο, που να μπορούν να φορεθούν και σε άλλα μέρη εκτός από το γήπεδο. Οι φανέλες της Εθνικής άνετα φοριούνται, αλλά των περισσοτέρων ομάδων πρέπει να είσαι κάτω από τα 14 ή να δουλεύεις σε οικοδομή για να τις φορέσεις. Εξαίρεση η φανέλα του Παναθηναϊκού του 2010 στα πράσινα χρώματα φωσφοριζέ της Cosmote, που έτσι και τη φόραγες σε rave party με τον DJ Akylla, γινόσουνα πρώτη μούρη.

Πηγή: SportDay
 

Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS Ολυμπιακός